yeğen sevgisi

tüm aşırılara +1.

4 yeğen halasıyım. iki kız iki erkekler, kızlar canım halam nidalarındalar ama erkekler kendi dünyalarında. yani kız çocuk başka evet. pek çocuk seven bir insan değilim hatta yeğenlerime tahammül sürem de çok fazla değildir. ama öl deseler ölürüm onlar için o ayrı mesele. onlar için iyi bir hala olmaya çalışıyorum elimden geldiğince. hayatım boyunca da onlara hep destek olacağımı her fırsatta söylüyorum. iyi birer insan olmaları ve kötülüklerden uzak kalmaları tek dileğim.

önemli ölçüdedir. evet.

ayrıca “.evet” ile kedi yiyen fare yazar arkadaşımızı anma töreni gibi entry dizilmiştir.

neredesin fare?!

muhteşem bir şey. kendisine aşığım bayılıyorum. çok tatlı maymunum yaa.

babası yanındayken çok pas vermese de o yokken baya hoplamalı evin içinde koşturmalı ebelemece, boğuşma, atma tutma, pes dedirtme etkinlikleri yapıyoruz.
çocukla çocuk oluyorum evet. çünkü siz büyükler eğlenmesini bilmiyorsunuz. çok sıkılıyorum.

ağzını burnunu yediğim bebe yaaa.

ben içinde fazla sevgi barındıran bir canlı değilim. sinirime oranla sevgim cılız kalıyor ve başı boş bir şekilde yaşıyorum. kimseyle uğraşmak istemiyorum. insanlar çok uğraştırıcılar. basit olan her şeyi abartı boyutuna getirip, zorlaştırıyor, içine ediyorlar. bu abartı boyutundaki sevgilere de katlanamıyorum. halbuki her şey basit, doğal ve kendiliğinden olmalı. ama her şey zorlama. her şey göreve dönüşmüş durumda. ve sıkıcı. o yüzden insanların arasında sıkılıyorum. kafama uygun birkaç arkadaşım var, sık sık olmasa da onlarla takılıyorum. takıntılı insanlara tahammülüm yok.

bu yeğen olayına gelince. kız kardeşim intihar etmeden önce, ona; oğlunla ben ilgilenirim, gözün arkada kalmasın dedim. o da; biliyorum dedi. ben kendim ilgilenmemek için çocuk yapmamışken, bir anda çocuk sahibi gibi bir şey oldum. gider ayak onu da bana yıktı bir nevi. bu durum çok can sıkıcı. ama benim için kan bağı kutsal olduğundan; ve söz vermek başka bir şeye benzemediğinden ilgileniyorum. özellikle de geleceğini sağlama almak için. daha şimdiden ona 750bin liraya yakın bir mal sağladım. ekim gibi bu bir milyonu aşacak. tabii zor oldu. bunlar ticari mallar, koyun, kaz, araba. yani kendi kendilerine zamanla daha da artacak ve değerlenecek şeyler. koyunları en azından bin adet civarına çıkarabilirsem, kafam rahata erecek. babası var, babaannesi, dedesi, onlar bakıyorlar, iyi de bakıyorlar. iyi ki onlar var. yoksa kafayı yerdim.

biraz da adam olsun diye nutuk çekiyorum, hayatla ilgili bilgiler veriyorum. erkek olmak ne demek, nasıl bir şey, kendi başının çaresine bakması, kimseye muhtaç olmaması gerektiği gibi ıvır zıvır şeyler işte. maksat hayatı biraz anlasın. kimseye güvenmesin. herkes eninde sonunda günün birinde yok sonuçta. tıpkı annesi gibi.

onu sevip, sevmemem önemli değil, onun beni sevip, sevmemesi ise hiç s.k.mde değil. zaten çıkarcı y.vşağın teki. tam da olmasını istediğim gibi. beni sadece bir şey isteyeceği zaman arıyor. başka zaman aramaz. daha fazlasına gerek yok zaten. kendi başının çaresine bakabilecek duruma gelsin, yeterli benim için. sevgi sanıldığının aksine çok işlevsel bir şey değildir hayatta. hatta çoğu zaman hiçbir işe yaramaz, aksine işleri daha da boktan hale getirebilir. hem beni fazla aramaması da manevi olarak çok fazla desteğe ihtiyacının olmadığının göstergesi. birçok konuda olduğu gibi bu konuda da bana çekmiş. ben de öyle çok fazla kimseyi arayıp, sormam.

bu maddi imkanları sağlayabilmek için de dedemden kalan mirastan hakkımıza düşeni alabilmek için dayılarımla, dayımın oğullarıyla falan bayağ didiştim. karakolluk falan oldum. başım çok belaya girdi. hala da belada. tam kurtulamadım. aslında ben kimseyle kötü olmak istemem. ama insanlar çoğu zaman iyilikten anlamıyorlar. o halde k.çlarını biraz tekmelemek gerekiyor. tekmelerken dikkatli olmakta da fayda var üstelik. bu golf değil sonuçta, deliğe girerse sayı olmaz, aksine uzun süre geçmeyecek kokulara sebep olabilir. tabii o sebeple başta güzellikle konuştum dayımla ve diğerleri ile. sonrası işte ortalık bayağ karıştı. 5-6 ay boyunca savaştım ama sonuçta istediğimi aldım. tabii psikolojik olarak yoruldum. sevmiyorum bu aklı idrak etmeyen mahlukatla uğraşmayı. çünkü idrak edebilse zaten beni bu kadar uğraşmak zorunda bırakmazdı.

bir an önce eski, hiç kimseyi umursamadığım hayatıma geri dönmek istiyorum. sadece alkol ve ben. güzeldik. sanırım yakın zamanda dönebileceğim. öyle umuyorum. yine de şu an olduğum yerden yeni bir yere gideceğim ve orada da büyük ihtimalle birkaç kıç tekmelemem gerekecek ki beni rahat bıraksınlar. hep öyle olur zaten. kimse senden umudunu kesmeden seni rahat bırakmaz. alıştım bütün bunlara.