yer yön zekası olmayan insan

biri beni tarif etmiş ve bu hiç hoş değil. sağ sol var ben de gerisi yok. en büyük korkularımdan birisi de kaybolmak. mesela tek başına seyahat etmek istiyorum ama öyle gideyim sora sora bulayım falan muhtemelen kafam bunalır, içim daralır, kendime çok güvenmediğim için yapamam. insana maalesef her yetenek bahşedilmiyor. zayıf yönlerle hayatta kalmaya devam..

kapalı bir yerdeyken mesela evdeyken bir yeri işaret ettiğimde, şu taraftaki filan derken, hep yanlış tarafı gösteririm.

yer yön zekası, bireylerin mekansal ilişkilere, yön bulma yeteneklerine ve çevrelerini anlamalarına yardımcı olan bir zeka türüdür. bu zekaya sahip insanlar, haritaları okuma, yön bulma ve mekansal düşünme konusunda genellikle daha başarılıdır. ancak, bazı insanlar bu yeteneklerde zayıf olabilirler ve bu durum günlük yaşamlarını zorlaştırabilir.

yer yön zekası, bireylerin günlük yaşamlarında önemli bir rol oynar. ancak bu alanda zayıf olan insanlar, çeşitli stratejilerle bu zorlukların üstesinden gelebilirler. teknolojinin sunduğu imkanlardan yararlanmak, görsel hafızayı geliştirmek ve pratik yapmak, bu bireylerin yön bulma becerilerini artırmalarına yardımcı olabilir. unutulmamalıdır ki, herkesin güçlü ve zayıf yönleri vardır; önemli olan bu zayıflıkları kabul edip, geliştirmek için çaba göstermektir.

beni sinir eden canlılardır.

- sola döneceksin
+ (sola dönerim)
- e yanlış döndün

ulan!!!!!!

çocukluk travması kaynaklı olabilir. bende olan sorunun kaynağının çocukluk travması olduğunu düşünüyorum en azından.

eğer, yer yön zekası denilerek kastedilen şey, beynin yön bulma işlevini yerine getiren bölgesi ise, böyle bir bölgenin sıkıntılı olması durumu da söz konusu olabilir..

navigasyon kullanamıyorum. illa kanlı canlı bir insan evladına sormam gerekiyor. "300 metre sonra sağa dön" benim için hiç bir şey ifade etmiyor mesela. "dümdüz devam et. ilerde sağda cami var karşı sokağı" gibi cümleler benim için daha açıklayıcı. bir kere gittiğim yeri asla unutmam ama yıllar sonra bile aynı yoldan gidip bulurum. toplu taşımayla gidiyorsam da sokak görünümüne bakıp durağa olan sokak ya da bina sayısıyla falan takip ediyorum. iyi mı kötü mü bilmiyorum ama bu yaşa kadar hiç kaybolmadım. bu da bir şeydir.

durumsal farkındalık düzeyi düşüktür. kişinin bu yönünü geliştirmesi için gerekenlerden birisi üç zamanlı düşünce yapısına geçmektir.
ne oldu, ne oluyor, ne olacak? bunları da mekan düzleminde eşleştirmesi gerekiyor. kuzeyden geldim, doğuya döndüm, güneye devam edeceğim gibi.
spatial orientation denilen yeteneğin de yükseltilmesi lazım. sağı solu bırakıp bir an önce coğrafi yönlerle tarif sistemine geçmek lazım.
bir de namaz kılan insanların kabeyi sürekli tespit etmeye çalışmasıyla bu yönleri gelişiyor. en azından babamda durum bu.

araç kullanırken bana olandır. lakabım (bkz: roronoa zoro). yaya iken ise evliya çelebi olurum.

yaya olduğunda çok sorun yaşamaz da araba sürmek zehir olur insana. kendimden biliyorum.

benim malesef. asla bilemem özellikle şu bulvar bu cadde dediklerinde. isim hafızam da yoktur. akşam gördüğüm yeri gündüz bulamam. biriyle buluşacağım zaman gerim gerim geriliyorum bilmediğim bir yer olacak diye.

ben. google maps açıkken bile terse yürürüm 2 dk sonra terse yürüdüğümü görünce geri dönerim. daha bu akşam yanlış yönden otobüse bindim google mapse baktığım halde. 10 sonra fark ettim ki terse yöne gidiyorum. indim ve düz yöne bindim. benim her işim böyle.

e yalan yok.. biraz öyleyim. (eşim biraz konusunda tabi biraz farklı düşünüyor.) allaktan navigasyon çağındayız ve navigasyon "rota yeniden oluşturuluyor" demekten yorulup sinirlenmiyor..

belki burnu olmayan insandır. benim burnum var.