yer yön zekası olmayan insan

avrupa yakası'ndaki dursun canlandı gözümde:

ben. ben malim cunku. evet.

bir daha bu yolları aynı hevesle yürür müyüm?

yapamam..
yolu bulamam.. *

ben, çünkü dehb var bende, bana bir şeyi on kere demeniz, benim on kere denemem sonra 11.kez navigasyonla denemem ve 12. durumda dualar eşliğinde bulamamam ve kendime gülmem lazım.

yani yollar gide gide aşılmaz; yol, yön, sağ/sol konusunda o kadar komiğim ama içimdeki çocuk boşver kızım, henüz ciddili kaybolmadın, dönüşlerde evini bulabiliyorsun diyor.
valla kedi gibiyim, her yerden evimi bulurum.
nerde buluşuyoruz, bana konum atın.

benimdir. ulaşmak istediğim yer hep yanımdakilerin bildiği yerler olur genelde bu yüzden sağıma soluma hiç bakmam. zaten baksam da sonra hatırlamam. elli kere gittiğim yeri elli birde karıştırıp bulamam. elim kolum navigasyondur benim. başka da yol bilmem.

ben sözlüğe bile ne yönden girdim bilmiyorum. onun için bir daha giremem diye hiç çıkmıyorum.

büyükşehirde araba kullanmaya başladığımdan beri, ben.

geçen yakın arkadaşım dedi ki, sen aslında gayet güzel araba kullanıyorsun.
evine her hafta geldiğim halde hala navigasyon kullanıyorum diye beni bi şey anlamaz sanma, sadece yeni bir yerlere yıllarca gitmeden oraya araba ile gitmeyi öğrenemiyorum, dedim beraber güldük.

eğer deniz kenarında yaşıyorsan kaybolma şansın yok çık yukarı bi yere denize yürü, bunu bile yapamayanınj gördüm. başka dönemde yaşasa çok da yaşamazlarmış :d

merhaba arkadaşlar, evet uzaklarda aranmaması gereken insanlardır. kırk saat yol tarifi alıp yine de bulamayan o kişi benim. telefonda arkadaşlarını delirten yine benim. sağını solunu saati hangi kola takıyorduk diye düşünerek mouse kullandığı eli hangisiydi diye düşünerek ayırt etmeye çalışan da yine benim.

selam olsun.

evrimsel olarak kadınların çoğunlukta olduğu insan grubu. benzer şekilde erkekler de renk ayırımını kadınlar kadar iyi yapamaz.

ailem, öğretmenim tarafında zorla sağ eliyle yazdırılan bir çocuk olup aslen solak olduğum için yön duygumun gelişemediğini düşünüyor. *kaç yaşındayım, hala “sağ” derken elimle sağımı gösterip onaylıyorum. eh, yanlış yön tarif etmeyeyim de rezil olmayayım.

bayramda annemlere gelecek misafirleri “x otomotiv nerde bilmiyorum” diyerek doğru adresten şaşırtacakken sitenin altında olduğu gerçeğiyle yüzleştim. allah affetsin.

bu tamamen ben.

yanımda birisi varsa ben ona tabii oluyorum. bazen onun bilgisi dahi olmuyor yüklediğim misyondan.
amaaa geçmiş olsun, onun problemi. nereden çıkmışız nereye gireceğiz, doğu neresi. umrumda olmaz.
ey yanımdaki kişi. sen bileceksin. ben değil, sennn.

bu en gıcık özelliklerimden birisi bence.
şehir dışından gelen arkadaşlarıma da ben gıcık oluyorum bu sefer. çünkü onlara yükleyemiyorum bu misyonu. seviyorum ama gıcık oluyorum. gıcıklar.

bu yüzden google maps'in navigasyon hizmetini kullanamıyorum. araba kullanıyorum. "güney-doğu-yönünde-500m ilerleyin" diyor. olm, mal mısın lan. güney doğu yönünü bilsem, navigasyona ihtiyacım olur mu sence? bu yüzden, yandex navi'yi tek geçiyorum. sağa dön, sola dön, düz git diyor mis gibi.

tek başımayken yön bulmakla ilgili çok fazla sorunum yok. haritayı açıp buluyorum.

adres tarif etmekle ilgili çok daha büyük sorunlarım var. bildiğim yeri bile tarif edemeyenlerdenim. çünkü, benim için caminin yanından sağa dönmek var mesela. camiden döndükten sonra ne olduğu da sorulduğunda aklıma gelmiyor. oraya gidince hatırlıyorum. dolayısıyla, şuraya git, buraya dön, üç yüz metre git falan diyemiyorum. bildiğim bir yer olsa da, efendi gibi "bilmiyorum" diyorum. insanlar için daha faydalı bir hareket.

size şöyle soyliyim gecen gun bi ablaya bu otobus burdan geciyo mu diye sordugumda ben de bilmiyorum buranin yabancisiyim dedi. sonra bana sordu sen de mi disardan geldin diye bu sorunun utancligi altinda yok oldum

bu başlık altındaki yer yön duygusundan yoksun yazarlar ve bu duygudan noksan olan ben ile birlikte,

hepmizi engelleyecekler..

yanımda şehri benden iyi bilen ve yanında olmaktan zevk aldığım biri varsa bu kişi ben oluyorum.

onunla mı uğraşacağım bir de? benim yanımda da buna dönüşen oluyor tabi.

bazı durumlarda benim,
genellikle kendi bilgime göre gitmeye çalışıyorum navigasyona pek güvenmiyorum ama bazı alengirli,karışık yerlerde aklım duruyor ters yöne girdiğim,yanlış sokağa veya caddeye döndüğüm oluyor. *

ben google maps le bile zor buluyorum, kaç defa maps e bakıp bakıp geri döndüğüm oldu.
lakin bir kaç defa gidersem kolay kolay unutmam, öylede garip bir beyin. mesela bir çok evi kuş bakışı çizebilirim. ama gel bilmediğim bir yeri tarif et max kapasitem 2 cümle.

lider ve rehber dogasi geregi, erkegin yer/yon bulma icgudusu kuvvetli olmalidir.

bu ozelligi, turlu navigasyon cihazlariyla insanlardan (ozellikle erkeklerden) koparip almaya calisan sistem acaba neyi amaclamaktadir?

basitçe hafıza ve dikkatle ilgili bir şeydir.

genel olarak yön bulma yetisi ise (referans kullanmadan) kimsede yok. nörolojik araştırmalar gösteriyor ki, insanlar düz ilerlediği zannıyla büyük daireler çizme eğiliminde. bu da referans olmayan yerlerde (orman, çöl vs) insanların bir süre sonra geniş kavisler çizerek ilerlediğini düşündüğü yönden sapmasına sebep oluyor.

p.s. bunu 25 yıl önce tübitak’ın çıkardığı bilim teknik dergisinde okumuştum. aksi bulguları destekleyen başka çalışmalar var mı bilmiyorum.