yol boş olduğu halde yayaya yeşil yanmasını beklemek

bu ülkede hangi vatandaşların hangi kazalarda öldüğüne sosyal medyadan şahit olduğundan bilinçli yayadır.

pamuklara sarılası, ülkeyi bir adım ileriye götürebilecek kafadaki, kurallara uymanın bir toplumun temel yapı taşlarından biri olduğunu kavramış bir bireydir. haa, çevresindeki kendini akıllı sanan cahil tiplerce salak muamelesi görür, boşu boşuna sirirlenir falan filan, o ayrı mesele...

benim de dahil olduğum insan grubudur. hayır batı ülkelerine de hiç gitmedim. hatta hiç yurtdışına bile gitmedim. ailem tarafından böyle yetiştirildim ama. doğru olanı bu çünkü. ha tabii ki bazı durumlarda çok acelesi olur insanın ve bunu yapmak zorunda kalır, bu gayet normaldir.

kurallara uyan yayadır yani ben. yeşil ışığa dönmeden ve arabalar tamamen durmadan geçmem karşıya. fobim var. yolda üstüme doğru gelen araba görünce donakalıyorum.

ben hep dikkat ettim ve ediyorum. en buyuk sebebi de yakinlarda cocuklar varsa, onlar bana bakarak, aynisini yaparlar diye.

ben de yapıyorum bunu nedeni de bir üstteki yazar ile tam olarak aynı.trafikten kimin çıkacağını bilememek.bursa da bir bulvar vardır ata bulvarı adında.bu bulvar şehrin önemli iki ana arteri olan izmir yolu ile mudanya yolu arasında köprü görevi görür ve araçların hız limitlerini belli saatlerde zorladığı bir yerdir burası.bir akşam bu lokasyonda karşıdan karşıya geçerken tam da yukarıda bahsettiğim ani araba çıkması sonucu büyük bir kazaya kurban gidiyordum.üstelik çarpılsaydım suçlu kesinkes ben olacaktım.o günden beridir yaya ışığında yeşili görmeden geçmiyorum genelde

olması gerekendir çünkü yayaya kırmızı ışık yanıyorsa durulur. bu kadar üzerinde durulmasın

yayaya yeşil yandığında bile tedirgin olmanız gerekir bizim ülkede. zira kırmızı ışıkta geçen çok sayıda sorumsuz sürücü vardır.

avrupa'da sıradan bir olay.
berlin'de gece dolaşmaya çıktım. 3-4 bira içip eve dönüyorum. reich strasse'deyim, yol bomboş. karşıya geçeceğim, bir tane sapsarı bebek gibi alman bir kız ışıkta bekliyor. neyse baktım yayalara kırmızı yanıyor, içimden "alman değil mi bekler işte" dedim. yol bomboş ve ışık bekliyor. hareketlendim, orta refuje kadar yürüdüm. arkamdan laf attı. döndüm baktım "ışık yanıyor, görmüyor musun, bu yaptığın hoş değil" dedi. ben de cevap olarak "bomboş yolda bekleyecek kadar aptal değilim" dedim. yeşil yandı bana doğru yürüyor, yürürken de konuşuyor. konuşa konuşa yanıma geldi, yaptığın yanlış falan filan. neyse beraber yürüyerek tartışıyoruz bu konuyu. benim evin önüne geldik, piç piç sırıtıp "ben evime giriyorum, sen de kırmızıda beklemeye dikkat et, belki hayalet araba çarpar heheh" diyip apartman kapısından içeri girdim.

2 gün sonra sokağın başındaki parkta denk geldik. çimlerde oturmuş bira içiyor arkadaşlarıyla. "sana hala araba carpmamis" diye laf attı. oturdum yanlarına, "çünkü sadece boş yolda ışığa dikkat etmiyorum" falan dedim. ordan muhabbet yürüdü etti ve bu kızla 1 ay boyunca görüştük, takıldık, seviştik.

bazen kırmızıda geçmek bile insana fayda sağlıyor. *)

yaya olduğu halde beklemiyorsunuz lan siz, yaya yoksa hiç beklemezsiniz.

on birinci sınıftayken felsefe hocamız bu insanların çok erdemli bir davranış sergilediğini söylemişti. kesinlikle katılıyor ve destekliyorum. etraftakiler ne gözle bakarsa baksın bence hiçbir önemi yok, asıl önemli olan bilincimizin iyice gelişmesi ve kurallara uymamız diye düşünüyorum. boş yolda kırmızı ışık yanarken karşıya geçince yayaya bir şey olmaz, evet ama insan zamanla araçlara yeşil ışık yanarken sabırla kendilerine kırmızı yanmasını beklemeyip karşıya geçmeye çalışabiliyor. sonunda birilerinin canı yanacaksa boş yolda kendisine kırmızı ışık yanan yaya karşıya geçmemeli.

benimdir. özellikle liseye giderken çok yaya geçidinden geçerdim. kırmızı ışık yanarken geçenlerin arkasından cık cık yapardım. tam geçecekken beni görüp benimle bekleyen çok insan oldu. ışıklar candır.

kurallara uymasının nedeni ceza alma korkusu değil, gerçekten bilinçli olmasıdır. bu tarz insanlardan oluşan toplumlarda refahın, eğitim seviyesinin yüksekliği gözden kaçmaz. korku ütopyası yaratarak bir kurala kimsenin uymasını sağlayamazsınız, bu kuralın topluma faydalı olduğunu, önemini kanıksatmanız gerekir.

düzgün insan, sorumlu vatandaştır.

alman olma ihtimalleri yuksektir. tum avrupa gecse alman bekler.

koyundur. yol boş, baktın tehlike yok ardından geçersin. eğer durup da ışığı bekliyorsa ya işi gücü yoktur ya da çok relax bir insandır.
(dediklerim asla araçlar için geçerli değil, 5 km/s hızla giden bir yaya ile 120km/s ile giden aracın farkı işte burada doğuyor)

edit: şehirden şehire değişiklik gösterir.
istanbul ankara izmir gibi şehirlerde beklersiniz, konya, kayseri, manisa, uşak, afyon gibi yerlerde beklemeniz mantıksızdır.

bir anda yola fırlayabilecek bir onun bunun çocuğu olduğunu bilmektedir, canını seven insandır

canını önemseyen ve kurallara uyan insandan başkası değildir.

örnek alınası can

olması gereken ama tuhaf bir şeymiş gibi baka bilen insanlar vardır muhakkak.
bazen kırmızı ışık yanıyor, bahsedildiği gibi yol boş bekliyorsun, bir diğeri gelip geçiyor ve geçerken de arkasına dönüp sana bakıyor neden bekliyor diye. bir çıkarım yapıyor mudur acaba kırmızı yanıyor ben geçiyorum adam bekliyor diye, hiç sanmıyorum.

öğrenciliğimde birkaç arkadaşım orada okuduğu için ziyaret amaçlı kütahya’ya gitmiştim. çok garip, durgun, mekansız, gerçekten yapılacak bi şey olmayan bir şehirmiş, hiç malumatım yoktu. ışıklarda yayaya kırmızı yanıyor diye durdum, yani bu enteresan bi şey gibi gelmemişti bana. arkadaşlarım yürüyüp geçtiler, saniyelik bir olaydı, ‘aa geçiyor muyuz öyle’ falan diyemedim, onlar da ben de yürüyorum sanıp hiç bakmadan konuşmaya devam ederek geçtiler karşıya. armut gibi kaldığım için devam yürümedim de armutluğuma devam etmek istedim sanırım basiretim mi bağlandı ne oldu kaldım orada. karşıya geçen arkadaşlarımdan biri yokluğumu fark etti, döndü baktı, gülüşmeler oldu bana da o an dank etti ulan avel gibi kaldım gideyim bari diye adımımı attım. arkadaşlarımdan biri karşı kaldırımdan bana “orada bekle gelip alcaz şimdi seni, korkma tamam mı, sakin ol” falan gibi bağırdı iki eliyle ağzını yanlardan tutarak sesi karşıya geçirme tekniğiyle, şerefsiz*. ve gelip beni aldı gerçekten. koluma falan giriyor bi de hayvan evladı, dikelek halimle bastonlu dayı muamelesi gördüm. özür dilerim can sağlığım için konmuş temel üç beş kurala riayet ettiğim için arkadaşlar, bi daha olmaz.