yunanistan denince akla gelenler

gece hayatı, tavernalar, restaurantlar, deniz, türk yemeklerinin benzerleri. (cacıkis mesela--türkçemizdeki cacık)
atinadaki kırmızı lambalı evler :))
ev şarapları,
yunan müziği.

adamlarda sadece eğlence sektörü var.
tükenmez kalem üretecek fabrikaları bile yok.
sıfır.
yani fabrika ve üretim yok.

vur patlasın, çal oynasın.
alman euroyu versin, yunanlı yesin.
böyle bir hayatları var.
bir kaç defa gittim, o yüzden biliyorum.

özgür ruhlu kızları , solcularının bizimkiler gibi beceriksiz olması, kültürel & tariihi zenginliği, sirtakisi, mezeleri , say da say ama ya bu şarkıya ne demeli;

ta mavra matia sou/ taa uzak yolardan koştum geldim . ziynet sali ' nin de rum kökenli olduğunu bu şarkıyla öğrenmiştim.

yunanca içimi okşayan şarkıları.

bir kaç vakte kadar gidip görmeyi istediğim ülke.

akapeliler, dinciler, yobazlar.

tarih boyunca arkasında avrupa olduğunda var olan, olmadığında ayakta duramayan ülke.
arkasında birileri olduğunda etrafına sataşır.
felsefesi, miti, heykelleri vardır.

(bkz: atillas thasos)

denize sıfır, harika restoranları.
arka planda sirtaki çalıyor, insanlar güleryüzlü, insanlar kibar.
aynı denizin bu tarafında yerken beğendiğin balığa orada aşık oluyorsun, mutfakta neler yapıyorlar fikrin yok.
türkiye'deki saçma gerginlik yok orada, türk olduğunu rahat rahat söylüyorsun ve aldığın tek şey gülümseme ile birlikte misafirperverlik.
alkol ince ince kana karışıyor, sokakları hareketli.
hava aslında aynı ama sana daha sıcakmış gibi geliyor.
geziyor, eğleniyorsun.
sabah santorini'nin o beyazlığına uyanıyorsun, önünde masmavi deniz.
enerji yükleniyor vücuda.
beyaz keten bir gömlek, bir şort ve terlikle sokaklara atıyorsun kendini.

#2614750 @yazar cizer yazarın ironi yaptığına inanmak istiyorum.
horon mesela türk oyunuymuş. adını değiştirip sirtaki yapmışlar. sirtaki horondan çok farklı bir oyundur. istanbul'un arnavut esnafının oyunu olup meşhur olması 1960'larda çekilen zorba filminden sonra olmuştur. horon rum oyunudur. türkçe hiçbir sözcük "h" harfiyle başlamaz. aslen bir duvarla çevrili bahçe, avlu demektir. baklava tatlısının kökeni tam olarak bulunamaz. hamuru ince açıp üstüne şekerli sıvı döküp yemeyi çok topluluk birbirinden bağımsız olarak bulmuşlardır muhakkak. ama baklava bakladan gelir. arapça'dır.
cacık, ermenicedir. ermeniler de kürtçe jaj sözcüğünden almışlardır.
türkçede iki büyük etimolojik sözlük var. nişanyan sözlük, kubbealtı sözlük. bir konuda bir şey yazacağınız zaman bir zahmet bakın oralara. boşa yaşamayın.

izmir ve ege denizi.

mezeleri ve tıka basa yeseniz dahi, ödediğiniz ücretin minimalliği ile bilinir diyebilirim..

özellikle içmeyi ve meze kültürünü seven herkesin katıksız uğrak yeri olabilir. gerçekten restaurant fiyatları çok uygun. ne kadar yerseniz yiyin, inanılmaz minimal bir bütçe ödüyorsunuz. tabi aradaki kur farkı sebebiyle bize yine yüklü gelse de , türkiyede şu an standart bir restaurantta yediğiniz bütçe ile, yunanistanda rakı masası kurmuş oluyorsunuz ve gerçekten tıka basa yiyorsunuz.


amcamlar otomatiğe bağladı, her yaz tatilini yunanistanda geçiriyorlar. bu sene yine gidecekler. ortam güzel, yemekler uygun, yakın mesafe.. daha ne:)

anadolu'da geçtikleri her yerde yakıp, yıkan, öldüren, vicdansız yaratıklar geliyor aklıma. insanları camilere doldurup yakan kalpsizler geliyor. kadınlara, çocuklara tecavüzler geliyor. hamileleri sırf zevk için öldürenler geliyor. yağma geliyor, kahpelik geliyor aklıma.

ve en sonunda yüzerek kaçışları geliyor...

(bkz: natalia) <3