“paylaşmaya değer fikirler” sloganıyla, farklı alanlardan birçok kişiye konuşma fırsatı tanıyan organizasyon.

yenilikçi, ilham veren fikirlerin anlatılmasıyla meşhur olsa da her katılımcının bunu başarabildiğini sanmıyorum. dinlemeden önce yorumlara göre karar vermekte fayda var.

bana göre; şimdiye dek tasarlanmış en işlevsel mobil klavyedir. kaydırarak yazmaya bir kez alışıldı mı diğer türlü yazmak o kadar zor geliyor ki anlatamam...

(bkz: ıvanmılınskı)

dahil olmadığım yazar türü. bir kafa iznine ayrıldım, gidişim sessiz, dönüşüm sessiz. kaos yaratmadığım için fark edilmedi bile. bu durum beni mutlu etti. bakma 146 takipçi var da n’oluyor? yine yalnızsın. bir allahın cool’u fark etmiş yokluğumu o da mesaj atıp sevindiğini belirtti. merci conim. demek istediğim; insan kendini çok matah birey sanmamalı. kim olduğunu, sayıların önemsizliğini, gerçek hayatı unutmamalı.

ciddili kaos sevmem, tatlı atışmalara çekirdek/kola eşliğinde katılırım. mis gibim home party gibim bir şey. yeter gergin ortam yaratmayın, şuraya gelen çoğu kişi gerçek dünyadan uzak, kafa dağıtmaya geliyor. kan davasına çevirmeyin olayları. he diyip geçin, biraz relax, chill dudes.

bir yerden bununla ilgili basit bir şey duymuştum: "kara mizah bir çift bacak gibidir, herkeste olmayabilir."

yani samimiyet konusunda haklısın ama ben bir kıza “hayatım” desem kız arkadaşım beni 7 parçaya böler, 7 tepeye gömer. *

1950 amasya doğumlu türk halk müziği sanatçısı, besteci, oyuncu. istanbul üniversitesi hukuk fakültesi mezunudur.
kaliteli, aydın, duruşu olan sanatçılarımızdandır. *

2005 yılında yayınlanan mehmet coşkundeniz kitabı.

sene-i devriyesi şerefine biramı şerefime kaldırdığım büyük üstad. fıstık da var. bugünü daha anlamlı kıldı üstadın sene-i devriyesi. bir bira fazla içeceğim bugün.

adinin uzunlugu yeterince dikkat cekmiyormus gibi, yesil yesil salinan yazar tanesi a.k.a baykuslarin efendisi.*

bunu yapmaliydim, ozur dilerim.*

bazen yaşadıklarımız bedenen ve zihnen bizi zorlar..
tam o sınır işte soyutlandığım nokta.. bir dalga sesi duymak isterim, sıcak bir güneş son ışıklarını saçlarımda eritsin, mevsim farketmesin..sadece bir rüzgar essin en ılığından ve burnuma tuzlu bir deniz kokusu gelsin, hep tanıdığımı hissettiğim o ses küçük bir melodi mırıldansın günlerce sesi kulağımda kalsın uzun uzadıya çalsın o yumuşacık tınısı.. içimi ısıtan tebessüm. bir yağmur yağsın, delirmişçesine gökyüzünden düşen başıboş damlalar her gün insanların birbirine karışması gibi birbirlerini düşünmeden savrulsun, hiçbir damla bir diğerini düşünmeden dökülsün.. toprağı dövercesine yağan yağmurdan sonra süzülsün ince bir toprak kokusu havaya yükselsin.. kokuyu görmek olsun amacım gözlerimi kapatıp kokuyu hissedebilmek.. hiç tanımadığın birinin kokusunu..
şimdi bir kış günü olsun buz gibi bir ankara soğuğu yüzüklerimden başlasın dondurmaya ellerimi, içime çektiğim nefesin soğuğu göğüs kafesimi doldursun camın tuzla buz olması gibi .. eski bir sokakta küçücük bir dükkan..sıcacık bir salep kokusu tüm sokağa yayılmış, bir bardak salep üzerine serpilen tarçının kokusu beni alıp götürsün eski bir anıya.. her yudum ısıtsa içimi sakin bir heyecan duysam.. kimsenin olmadığı bu boş sokakta kirpiklerime düşse ilk kar tanesi.. kulağımda o hiç tanımadığım yıllardır içimde var olan tanıdık ses .. bir ses nasıl bu kadar tertemiz olabilir soyut ama bir o kadar gözlerimin önüne serilen o ses, tüm ihtimalleri sonlandırabilecek güzellikte ama asla olmayacak olanı beklemek gibi bir ses.. en sevdiğim şarkıyı en hüzünlü günümde dinlemek gibi sadece o ses var ötesi yok. yürüyorum kar taneleri birbiri ardına düşüyor bazıları bir kuş tüyü estetiğinde adeta süzülüyor. öyle çok yağıyor ki hepimiz dünya kar küresinde sallanmış ve bir yere oturtulmuş gibiyiz.. dönüyoruz. yürüyorum bu eski sokak beni cezbediyor en sevdiğim şey çıkıyor karşıma kokularını tarif edemediğim eski binlerce kitap binlerce anı..küçük bir zil sesiyle aralıyorum kapıyı sahafta tüm kitaplar bir şey fısıldıyor, elime hangisini alsam anlatacak çok şeyi var duyuyorum. sayfaları hızlıca karıştırırken o eski paha biçilmez anıların dokusunu hissediyorum bazen notlar ,bazen kurutulmuş bir çiçekle karşılıyor beni...sonsuz mutluyum başka hayatlarla buluştuğum bu noktada..
yazacak çok şeyim var ama bazen sadece susmak gerek bazen kör olmak bazen o sese kulağını kapamak.. onun farklı olduğunu düşündüğümüz o an aslında herkes gibi sıradan olduğunu görmek, herkes kadar kendine düşkün, bencilliğin tüm oluşan o güzel bağı yıkması. keşke bu kadar sığ olmasa gerçeklikler. ama bazen bu kadardır işte size gösterilenin altında yatan sadece bu kadar dahası yok.

sözlük bayramlaşması en sevdiğim... hayırlı bayramlaarrr.

malum sözlükte küfür argo yasak olduğundan dolayı 4s kuralı olarak özetleyebilirim. bu sözü ilk duyduğumda hadi oradan demiştim. gayet de komik gelmişti. yaşayarak gerçek olduğunu ayrıca hiç de komik olmadığını öğrendim. sevin, çok sevin sevmek çok güzel ama ne olursa olsun karşıdaki insana ne kadar sevdiğinizi belli etmeyin. yoksa ikinci s işlemeye başlar.

temiz sözlük açısından olması gerekendir. az ötede konuşun.

sessizleğe gömülür çünkü artık sözcüklerin işe yaradığının farkındadır.
kendini dış dünaya'ya kapatmayı yeğler konuşmak ve anlatamak yerine.
bir de ağlayarak rahatalar, geceleri onun yastığı gözyaşlarına seyirci olmuştur..

göz altları kızarıktır ve yine de gülümsemeye çalışır, çevresinde onu tüm kırıklarıyla kabul eden insanlar vardır.
bir kadının yapabilecekleri sadece kendine yetmektir.
ve tek istediği yanında olup onun göz yaşlarını silebilecek birisidir.
ya da sadece yapabilceği tek şey küçük bir kucaklaşmayala bile mutlu olmaktır.

burkina faso desem şaka zannedilir şimdi.

konu islam dini olunca akan sular duruyor onlar için. yasak masak hak getire.

cenaze sahiplerinin taziye için gelen misafirlere ikramda bulunması. daha ölüm şokunu atlatamadan gelenlere ikram edilecek çayı, çorbayı, pideyi, helvayı düşünmek zorunda kalıyor cenaze sahipleri. bulduğunu beğenmeyen, dedikodu yapmaya gelen ve patavatsız laflar edip ortamın tansiyonunu yükselten akrabalar (!) da cabası...

#471485 allah'tan durumum vardı da okudum. deli deliyi her yerde tanır. ceketin düğmesi kırılmasa iliklerdim vallahi. böyle azmi takdir etmemek mümkün değil.

mevzuya dair yazacaklarımı zaten başka bir başlıkta yazmıştım lakin bu iş kanserli hücreye dönmeye başladı. ego rot balans ayarlarına bir baktırın. bir de ego fren balataları ya da akslarının değişmesi gerekebilir. bu şekilde güvenli sürüş yapamazsınız. bir yerlere toslayacaksınız aman diyeyim.