kendinizi de yaksaydınız.

takıntı yapmamaya çalışırım, takıntıların hayatı nasıl ele geçireceğine şahit oldum.

takıntı mı bilmem, masa düzensizliğime karışılmasından rahatsız olurum

"yarayla alay eder yaralanmamış olan
bak nasıl da sararıp soluvermiş tanrıça kederlerden
sen çok daha parlaksın çünkü...
sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
sen aydınlatırsın geceyi."
william shakespeare

ulaşım, barınma, iletişim.

sosyal medyadan biriyle tanışırsanız bu ihtimali de düşünün. yedek anahtar gibi olursunuz haberiniz olmaz. zatı muhteremler bu işte çohh eyyyii.

hem o hem de bir süre girmeyince de silinsin lütfen,istediğim isim onu kullanmayan kişinin hesabında boş beleş yatıyor (evet ben bir türlü beni yansıtan ismi bulamadım hâlâ).

imrendigim yazarlar. düşünüyorum da doğru düzgün başlık açmamışım, aklıma da gelmiyor. siz açın biz yazak yoldaşlar.

magmanın yer kabuğu kırıklıklarından yeryüzüne veya yer kabuğu katmanları arasına çıkmasına denir.

bir de tipsiz yazarlar var.
nerden mi biliyorum...

üzücü ve hüsrana uğratıcı şeylere aşırı maruz kalma sonucunda hiçbir şeye eskisi gibi uzun uzadıya üzülememek de bir yerden sonra sıkıcı oluyor. ben de arada üzüleyim, hüsrana uğrayayım, şöyle hüngür hüngür ağlayayım istiyorum ama olmuyor..

nickime ilham kaynağı da olan, muhteşem mi muhteşem, türk romanı denilince ilk akla gelen romandır huzur. geçmişi geleceği, bugunu sadece yirmidört saatin içine işleyip yazmış büyük üstad. bu romanı okuduktan sonra müzik zevkiniz de gelişecektir mutlaka. okumayanlar varsa çok geç olmadan mutlaka tanışmalısınız mümtaz ve nuran ile.

okuduğum bölümü öğrenen yaşlıların "aman kızım olsun, senin canın sağolsun" demeleri. *

pirinç pilavını ilk denemesinde yapabilen cindir. resmen lapa oldu biraz şeker atsam sütlaç olacaktı.

ınstagram'a koyduk da ne oldu. bir de burda deneyelim şansımızı.

küçük prens- antonie de saibt- exuper

- (bkz: gül pembe) adlı eserini de kaybettiği babaannesi için yazmıştır.
“gündüz yağmurlarıyla
bir gün göçtün gittin
inanamadık gül pembe”

- (bkz: domates biber patlıcan) adlı eserini de sevdiği kıza açılırken yaşadığı bir olay sonrası yazmıştır. barış manço çok konuşkan biri olmasına rağmen sevdiği kızın karşısına geçince pek güzel konuşamaz. kıza sevgisini açıklayacağı sırada heyecandan söyleyemez. tam dikkatini toparlar ve sevdiğini söyleyecektir ki sokaktan geçen sebzesi "domates, biber, patlıcan" diye bağırmaya başlar. bu sesten sonra komple dikkati dağılan barış manço'yu gören kız da benim iki kelimeyi bir araya getiremeyen biriyle işim olmaz deyip orayı terk eder.
"oysa bütün cesaretimi toplayıp sana gelmiştim
senin için çarpan şu kalbi gör istemiştim
tam elini tutmak üzereyken aşkımı itiraf edecekken
sokaktan gelen o sesle yıkıldı dünyam."


- (bkz: arkadaşım eşek) eserinde de bremen mızıkacıları masalında kovulan eşeğe sahip çıkarak eserinde o eşeği ön planda tutmuştur.
"ayrılık geldi başa, katlanmak gerek
seni çok çok özledim, arkadaşım eşek."

- (bkz: dönence) adlı eserinde her karanlığın ardından aydınlığın geleceğini söyler şu sözlerle:
“simsiyah gecenin koynundayım yapayalnız,
uzaklarda bir yerlerde güneşler doğuyor.”

- (bkz: dağlar dağlar) adlı eserinde sevdiğimiz insanı kaybettiğimizde onu bir kez görmek için her şeyi yapabilmemizden bahseder.
“dağlar dağlar
kurban olam yol ver geçem
sevdiğimi son bir olsun yakından görem”


saygı ve sevgiyle.

nazan öncel-gitme kal bu şehirde

bir ari forman animasyon filmidir. en iyi yabanci film dalında oscara aday olan film, aynı dalda altın küre kazanmıştır. ve bunun dışında da onlarca ödül sahibidir.

savaşın neredeyse kimseye bir faydası olmamıştır bu zamana kadar. savaş sadece onu düzenleyip kenara çekilenlere fayda getirebilir ki bu fayda da uzun vadeli olmayacaktır.

savaşta ölen de öldüren de mağluptur. her ne nedenle olursa olsun savaşı düzgün bir mantıksal düzleme oturtmak mümkün değil. ölenler öldükleri ile kalırken yakınları paramparça olur. ya savaşıp sağ kalanlar?

savaş sonrası sendrom hala o kadar yaygın ki dünyada her savaştan sonra psikolojin sorunlar yaşayan eski askerler topluma karışıp hayatta kalmaya çalışıyor ve birçoğu bunu başaramıyor. ya katil oluyorlar ya da kendi kendilerinin maktulü.

filmde ortadoğu’da bitmeyen savaşlardan birinden çıkmış bir yönetmen ( ari forman) arkadaşı ile sohbet ederken arkadaşının sürekli aynı rüyayı gördüğünü öğrenir. bunun lübnan’da birlikte yaşadıkları savaşla bir ilişkisi olabileceğini düşünür ancak yönetmen hiçbir şey hatırlamamaktadır o günlerle ilgili. bir savunma mekanizması olarak hafızası o dönemi silmiştir. bunun üzerine yönetmen eski arkadaşlarını arayıp bulur ve onlardan dinledikleri ile hafızasını yeniden inşa eder.

hatırladıklarını öğrenmek istiyorsanız da bu valsi bashir’e lütfetmeniz gerekir.

yine yazacağım bunları, başka bir zaman yeniden yazmak zorunda kalmam umarım tek temennim bu yönde şimdilik.
#173315 ilgili tanımda bahsedilen şey, bir çatışmanın ya da bir çatışma başlatmanın aracısı olarak görülmemelidir. sadece bir fikirdir. eğer fikriniz varsa siz de tanımınızı girin, yoksa başlığa tanım girilmedikçe zaten 2 dakika sonra sol frame'de altlarda kalacaktır, görülmeyecektir bile. ayriyeten; çatışma çıktı, saldırı altındayız, ateistin şöylesi, tatlı su müslümanı vs. diye başlık açıp yazmanın bir fikirden çok saldırı biçimi olduğunu zaten bilirsiniz. böyle başlıklar açıp kendisiyle çelişmemelidir insan.

herhangi bir başlığa bilgi temelli bir tanım girmek kadar, içeriği hakkında bilgi sahibi olmadığı başlığa tanım girmemek de bir erdemdir. her konuda yazıp çizmenize ya da her fikir çatışmasının merkezinde olmanıza gerek yok. bazen de okuyup geçin işte, size ne di mi?