az insan, çok huzur.

insanların ısrarla atilla diye hitap ettiği değerli şairimiz. şiirlerini öğrendik, adını öğrenemedik.

paranın kağıt parçası olması ile aynı mantıktır ve yüzdeye vurulduğunda diplomalı başarılı insanlar daha çoktur muhtemelen.

türk siyasi tarihi'ne 1950'lerde demokrat parti ile girmiş deyimdir.
görevi devralan iktidarın, kendinden önceki dönemi sorgulaması, hesap sorması anlamında kullanılır.

bir olayın yeni bir duruma geçişini başlatma zamanı için kullanılan tabir.

eğer yanında limon suyu ya da portakal suyu içerseniz demir emilimi çok daha yüksek olacaktır. işte o zaman bir temel reis olabilirsiniz.

aga çok fena şişirici ve övücü nickaltlarım var dosta 150 ye gider.

dincilerden ve o dinciler üzerinden dine saldıran ateistlerden; onların siyasetlerinden, sistemlerinden, standartlarından, okullarından, sanatlarından, edebiyatlarından, kurum ve kuruluşlarından.. bütün ahlaki değerlerinden ve dinlerinden uzak durarak.

ben unutulmuş değildim, hiç var olmadım sadece. tek bir kalp atışımın bile sayılmaya değer olmadığına karar verildi ama önemi yok hem zaten nedir ki insan varlık ağrısından başka?

bencillikleri, egoları ve daima şikayet ediyor olmaları. çevresinde olan insanlara daima negatif enerji sağlayıp kendilerine pay çıkarıp mutlu olabilirler. (bkz: pişkinlik)

bir kadını öldürüyor, fuhuş yaptırıyor, zorla paralarını alıyor, şüpheli şekilde intihar eden annesinin yetkili olduğu çocuk esirgeme yurdundaki çocukları yüksek mevkide insanlara pazarladığı iddiası var ki insan okurken bile tiksiniyor. üstelik sadece önüne geleni değil içişleri bakanını bile tehdit ediyor, silahlarla boy boy fotoğraf çektirip “öldürürüm” diyor ve sevgili adalet sistemimiz tarafından serbest bırakılıyor. gerçekten merak ediyorum bu kadar şeye rağmen hala nasıl haklanıyor bu yaratık? can simidi kim?

tüm günün en hafif öğünü olması gerekirken, çoğunlukla en ağır yemeklerin yendiği öğündür. yemesi zevkli olsa da, vücudumuza ve kendimize eziyet etmekten başka bir şey değildir.

ben renki mahlasları hala yetkili kişi zannediyorum. sevgiler.

__ klima nedeniyle gelen yüklü fatura...
__ biber ve domates salçası sebebiyle salçalara ödenecek para..
__kış için alınması gereken soğan...
__salamura için kurulması gereken zeytin..
__kışın kalorifer için alınması gereken 2 ton kömür
__ arabanın muaynesi ve sigortası...
__ kışın kullanmamız için almamız gereken zeytinyağı...
bla, bla, bla
ağustos bence masraf ayıdır.
sıcağı da cabası...
o sebeple pek hoşlaşmam kendisiyle...

ankara büyükşehir belediye başkanı mansur yavaş'ın savcılığa verdiği yolsuzluk dosyasıdır. link

sadece ankara'da 3 katrilyon ise varın siz geri kalanını düşünün. bu ülke ne zaman gerçekleri görecek diye düşünmeden edemiyorum.
paraları sıfırla bilal

özelden mesaj atanlar olmuş, çemkirmeyin bana, kalbinizi kırarım.
çocuklarımıza tecavüz edenleri bir kereden bir şey olmaz deyip biz ensar vakfını biliriz, iyidirler diyen bakanların olduğu yerde,
eğitim sistemi yükseldikçe oylarımız düşüyor diye bu ülkede milyonlarca genci hayattan bıktıran, onları intiharlara sürükleyen bakanların ve sistemin olduğu yerde gelip haber yalan vs deyip hakaret etmeyin. bir sefer olsun beyninizi çalıştırın.

(bkz: maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisi)

2-3 senedir ben de dijital sanatla uğraşıyorum diyerek artırdığım hede. dergi kapaklarıyla ressamların çizdiği portre ve resimleri manipüle edip modern bir şeyler çıkartmaya çalışıyorum.
ps:link hazırlayıp size de göstereceğim.

sonradan gelen edit: linki bıraktım, kaçıyorum.

belli bir yaştan sonra önemi kalmıyor. dün doğum günümdü, pandemi etkisiyle zaten kutlayamazdık. telefonla arayıp kutlayan dostlarımın sesini duymak için bir vesile oldu. ben insanlar için elimden geleni yapmak isterim.

güzel şeydir aslında...
bazen insana acı versede kavuşmak adına hayata tutunmaktır.
sevgiliye duyulan tutkudur, yanarcasına!..
bazen de sözlerin bitmediği, zamanın yetmediği, hatıraların dillendirildiği, sırılsıklam bir bakış da onu aramaktır...
hiç tatmadığın duygulara, hiç bilmediğin dünyalara, hiç görmediğin diyarlara, çocukluğa, sevgiliye, dosta, geçmişe hatta geleceğe duyulan hasrettir!..

yakıcıdır, ama yine de sevilir bir şekilde hissedilir o hoş duygu…

"aman aman nereye geldik bir anda neresi burası lan daha demin evdeydim eve götürün beni" dememek için uymanız gereken kurallardır.