dilimi burnuma değdirebiliyorum.

kitap sarrafı olarak gördüğüm, bilgi birikimi karşısında şapka çıkarttığım bir yazar. hep yazsın. hep okuyalım. var olsun.

"o"nun haricinde

(bkz: mehpare)
(bkz: hristiyanismail)
(bkz: yarasa seneca)
(bkz: black rose immortal)
(bkz: tayber doğan)
(bkz: karanliktakimum)
(bkz: bir bilen)
(bkz: ivanmilinski)

geceye ağır toplarla giriş yapılmış bakıyorum ama yine kalite akıyor. neyse ki ben tam ponçik eğlenmelik bir şarkı seçtim yanin bir başka seçecektim onu seçseymişim iyice ağlama duvarına dönermişiz bugün*. şarkıda ne dendiğini ben de anlamıyorum ama keyifli bence cıstıklı dıstıklı.

eski ismi zühal olan güneş sistemi gezegenidir.

güneşe yakınlık olarak altıncı, büyüklük olarak ikinci sırada bulunmaktadır.

ayrıca güneş sistemindeki dört tane dış gezegenden biridir.

bir diğer adı derin duyudur. kısaca; kemik, kas, eklem ve deri reseptörlerinden gelen sinyalleri içeren sistemdir. vücut dengesinin sağlanmasında etkili olan sistemlerden biridir. patolojilerinde sıklıkla düşme ve dengesizlik şikayetleri görülür.

origami, (折り紙 origami) japonca "ori" (katlamak) ve "gami" (kâğıt) sözcüklerinin birleşiminden meydana gelmiş olup kâğıt katlama sanatına verilen addır. ismi japonca olsa da çin kaynaklı bir sanat olduğunu iddia eden kaynaklar da vardır . genellikle kare kâğıt parçalarını kesmeden ve yapıştırıcı kullanmadan, sadece katlayarak, çeşitli canlı ve cansız figürler oluşturarak yapılmakla birlikte, dikdörtgen kâğıtlardan, hatta kâğıt paralardan yapılan modeller de oldukça fazladır.
kaynak.

aklıma gelen ilk şey hep rize oluyor. havasından mı suyundan mı bilinmez ama rizeliler karadenizi daha iyi simgeliyor gibi sanki.

anaforları ile meşhur o dalgalı deniz geliyor ayrıca. girip yüzmek bile büyük mesele.

1366 tanesi dikey ve 768 tanesi düşey pixeller, sonsuz derecede paralel değildir. paralel gördüğümüz şeyler yanılsamadır. misal, tanrı olgusu gibi.

edit: beyin böyle tatlı şakaları, kandırmaları, pandik atmaları sever ve tanrı olduğuna sizi de ikna eder diyerek kapışmaya hazır olduğum hede.

yazmak beğenilmek için midir? sorusunu sorduran başlıktır. zira yazmaya, fikirlerini beyan etmeye devam etmelidir. çünkü bazen onca tanım arasında gözden kaçabiliyor, kaçırabiliyoruz. ki her beğenme sana katılıyorum anlamına gelmiyor sözlükte ya da benim açımdan diyeyim: bunu özgürce ifade ettiğin için seni kutlarım, tebrik ederim manasına da geliyor. bilinmeli ve yazmaya devam etmelidir efendim.

7 mayıs 1953’te doğan ve 3 mart 2013’de kaybettiğimiz, bugün 9. vefat yıl dönümünde andığımız türk arabesk müziği'nin baba lakaplı sanatçısı... mekanı cennet, yattığı yer nur olsun...

1980 ve 90'lı yıllarda dinleyenleri konserlerindeki jilet durumundan çoğu zaman ötekileştirilmiş ancak 2000’li yıllarda repertuarına bazı pop ve rock tarzı şarkıları katması toplumun çok büyük kesimi tarafından dinlenmesini sağlamıştır. vefatının üzerinden geçen 9 yılda halen çok fazla sevilip çok fazla da dinlenen sanatçıdır müslüm gürses. arabesk müziğine onun gibisi gelmemiş, gelmeyecektir de. 2018 yılında senaryosunu hakan günday’ın kaleme aldığı hayatını anlatan müslüm filmi yedi haftada 6 milyondan fazla kişi tarafından izlenerek yılın en çok izlenen 10 filminden biri olmuştur. hatta son yıllarda pek çok stadyumda şarkıları binlerce kişi tarafından hep bir ağızdan söylenmektedir buradan. sanırım şarkılarında hayatlarının belli döneminde yaşadığı hislere karşılık gelen sözler bulmayan, dinledikçe o günleri hatırlamayan yad etmeyen de yoktur. hatta bazı sözler vardır ki insanın ömründen bir 10 yıl alır götürür bir daha da geri getirmez… ne diyor peki baba;




haa unutmadan yakarsa dünyayı garipler yakar...

losing my 128 milyon dolar
that's me in the ayakkabı kutusu (bu da ayrı...)
bu şarkı siyasi espiri yapılsın diye mi yazıldı yahu.

haberin devamı için

'96 çıkışlı nazan öncel şarkısı. güzel rock motifleri barındırır.

(bkz: samanlıkta iğne aramak)
(bkz: saman altından su yürütmek)
(bkz: sakla samanı gelir zamanı)
meriçler ve samanlık...

yanında olmak istiyorum.

buyrun benim. başlık adeta tc kimlik numaram, suphanalla!

makinist ile son istasyon radyo yayınında kullanılacak başlıktır.
cumartesiyi pazara bağlayan gece saat 00:00 da sözlük radyosunda. blog.kafasozluk.com/

çabalıyorsun, çalışıyorsun, istiyorsun, inanıyorsun, bir şekilde motive oluyorsun, bir şekilde pes etmiyorsun, ama olmuyor.

belki başkaları için oluyor, bunu görüyorsun fakat sen ne yapsan da olmuyor.

bakıyorsun, düşünüyorsun, değerlendiriyorsun ve tek bir soru hep cevapsız kalıyor.

neden olmuyor?

böyle bir kıyas olmaz, ikisidir de. biri olmadan diğeri kupkurudur.

yazdıklarımız okunmayacaksa, birilerine dokunmayacaksa nereden temelleneceğiz ki ? hangi motivasyonla yazacağız ? yazmak için yazarsanız, söylemiş olmak için söylemiş olabilirsiniz. gereksizdir, laf kalabalığıdır. hayatın bir yönüne ışık tutmayan sözü kim ne yapsındır ki ? okunmaya değer bir şeyler karalarız ve geri dönüş alırız ki bu hem motivasyon sağlar hem yazdıklarımızı, kendimizi gözden geçiririz hem de hayatta tam olarak nerelerde konumlandığımızı biliriz. bu motivasyondan eksik bir yazma eylemi "benim gibi kasları olmayan kendine erkeğim demesin" seviyesine iner.

bukowski, fante'yi okudu ve "işte, işte budur anasını satayım. tam olarak böyle bir adam olmalıyım" dedi. sonra o da birilerine ön ayak oldu. schopenhauer, çoğunun önderi oldu. yalnızca yazmak için yazmış olsalar, birilerine dokunamazlardı. yazma eyleminden, özellikle nitelikli bir yazma eyleminden bahsediyorsak mutlaka okuyucusuyla buluşturmalıyız.

zaten yazma işini hakkıyla yapanların eğildiği meseleler, akademik olmadığı sürece genellikle insanlığa ya da bir kısmına hitap eder. ona anlatır: "bak, böyleyken böyle" der. kelimeleriyle kilometrelerce uzağa uzanır, oradan bir eli tutar, birini kucaklar. onda bir şeyleri canlandırır. belki çok yorgun birisi vardır, ona enerji verir. belki ateşi çok yüksek biri vardır, birileri yanacaktır. onun ateşini düşürür, yanacakları kurtarırsınız.

yazmak, hakkını vermeye gayret ederseniz çok güzel ve kutsal bir eylem. kolektif bir çaba, yaşamı en masrafsız deneyimleme yöntemi. ben bazı yazarlar sayesinde yörüngemi buldum. yaşamı okumayı 1800, 1900'lerde yaşayıp ölen abilerimden öğrendim. colorado'da bir kar küreyicisinin oğlu öğretti bana. los angeles'te gezinen bir süt hırsızından öğrendim insanlığı, sefaleti, aşkı, yoksulluğu. tom joad'dan öğrendim, hiçbir şeyden habersizken bir yıkımı doz doz hissetmeyi. rozaşarn'dan öğrendim, mutlu olmak isteyen bir garip kızın çilesini. şımarıklığa izin vermeyen yaşamın zulmünü onlarda gördüm.

hem yazmak, hem okunmak için yazarım. belki birilerine dokunurum diye. kendimi mutlu edemedim, belki birinin mutluluğuna sebep olurum ya da hüznüne engel olurum diye yazarım.