zaman tüneli

ellerinden telefon düşmüyor ki. ona like buna like her önüne gelene nude. yazık gerçekten çok yazık gençlik resmen bitmiş.

en güzel yaşlar, çocukluk zamanlarına tekabül ediyorsa*, en kötü yıllarım o zamanlardı. o zamanlardan ne kadar uzaklaştıysam, o kadar iyileştim. aciz, savunmasız, çaresiz bir çocuk tüm o zorlukların üstesinden gelip bugünlere gelebilmişse, yetişkin olunca zorluklarla hayli hayli baş eder. hangi yaşta olduğunun ne önemi var? belki de en güzel yaşlar şimdi başlıyordur, kim bilir?

çıktır ol git o zaman memleketine. esad ile yaşa.

kimseyi tanımıyorum.

ömrü dahil, neyi varsa kendine vermeli. kendi dışında birine, bir şeye verdiğinde ne hayır görmüştür insan?

görünmediğini söyledikleri için böyle bir sanrıya kapılmamıştım.
hise dayalı olduğunu söylemişlerdi ve bizi hep duyduğunu. bazen bir şey olurdu "allah'ım burada mısın, beni duyuyor musun?" derdim. tabi cevap yok. cevap vermediği için kendimi (6-7) kötü bir çocuk sanıp ağladım mesela. yani konuşulanı duyuyorsa cevap vermeli gibi gelmişti.
"sevgi inanca dayalı kanıtladığında anlamını yitirir. veya kanıtlandığında inanmama şansın kalmaz. böyle olunca inanç duymak çok kolay olur. onu görmeyeceksin, duymayacaksın, bilmeyeceksin hissedeceksin. sevgi gibi, o da görülmez ama hissedilir anladın mı?"
o zaman bu tarz şekilde bahsetmişlerdi. o benim için sevgi kaynağı gibi bir şeydi. görülmüyor ama kalbinde yer verirsen hissedebilirsin.
bundan sonra ki sesli konuşmaları elimi yüreğime koyarak yapardım. (: bu sefer de uzaktan bakınca kalbim ağrıyor sanmışlardı. :/

ben olabilir sanırım. yaşamak istemiyorum. en azından şu an.

(bkz: tongaya düşmek)

--! alıntı !--
fransız gezgin labilardiere, on sekizinci yüzyılda tongalılar tarafından tonga­ya düşürülerek, paris'teki bilimler akademisi huzurunda, ton­ga sayıları olduğunu zannettiği bir dizi sözcüğü tekrarlamıştı; fakat aslında bunlar müstehcen laflardı..
--! alıntı !--

sevdiği işe, eşe, çocuğuna ve büyük ailesine.

çocuk ödevden sıfır alacak gibi duruyor.

nazım hikmet şiiridir.


nazım hikmet/ bütün şiirleri/ sayfa/ 1807

yapacak bir şeyi olmadığı için sürekli size saracak olması gerçeği yadsınamaz kişi, evlerden ırak.

fakirdir.

#2731617

hocasına bak. güleceğim yoktu.
sosyal adamların böyle boş işlere ayıracak vakti mi olur.

bazen aklıma düşüyor bu ihtimal ama sonra yüce yaradana şükrediyorum ve yoluma bakıyorum.

like a rolling stone şarkısını yolluyorum
hiçbir şey olmamak işte aslında, gerçekten de
burada hobim yok yazanların çoğunun hobisi vardır bu arada, size faydası yok diye ya da öyle "kaliteli" değil diye hobi dışı olmuyor çoğu şey

bir yetkinin, bir kararın, bir yasanın yürürlüğe girmesine karşı çıkma hakkı olarak tanımlanır.

işkence odasında hissettirir insana. kah parmaklarını keserler teker teker, kah elektrik verirler taşaklarına.

niyet ettim en baştan bütün tanımları okuyup kendi ismimi bulmaya

edit: tamam buldum, baya kişi yazmış mutluyum

sıkılıyorum bazen ama bu durum geçiyor.