zaman tüneli

güzel yarınlarınızın daha da güzel yarınları olması dileği ile. iyi geceler.

ara ara düşünürüm ama sonra aklıma insan için tayin edilmiş bir vakit olduğu gelir. yani günün bittiyse zaten öleceksin, bitmediyse hem kendine zarar verdiğinle kalırsın hem de saçma bir duruma düşersin. çok da şeyapmaya gerek yok o yüzden. neyse ki allahtan allah var:) yoksa bu düzende yaşamak da çok zor insan kalmak da... ama en çok insan kalmak zor.

unutulacak dünler
yaşanılacak günler var
öyle günler var,inan

#2777987
yani kısaca; emlakçı, galerici, tefeci, mafya, müteahhit.

dünyadan ev bakıyorum bunaldıkça. bunu buldum:
www.realtor.ca/real-estate/...

parasına saygı duyduğumuz mesleklerdir.

sevmediğim insana onu sevmediğimi net bir şekilde belli ediyorum ama bunu sözle ya da hakaret ederek yapmıyorum tabii ki. sadece muhattap olmuyorum elimden geldikçe.

zatı şahane

izinsiz.

şems.. güneş..
karanlığı doğallığıyla parlatan... bir kişi değil o. bazen bir hal bazen bir söz bazen bir duygu bazen bir an...
şems beklenmez olunur. asıl mesele şems olacak bir gönül nasıl bulunur?

uzun uzun yıllar öncesinden beri bende garip duygular uyandırır zati muhterem. yaptıkları, yaşadıklarından ziyade bende bıraktığı his çok başkadır. bir sembol belki bir yaşam şekli ifade edemem bunu. etmelide değilim sanki. ismini görmek içime bir dalga bıraktı yeniden. sevgi ve farkındalıkla...

biri var aklımda ama yazsam şimdi inanmaz bu duruma, altında başka bi sebep arar. oysa gönül kimi severse güzel odur ama işte. inandıramam onu güzel olduğuna.

itaatkar

ağlamaklı girdiğim bu sitede bu başlığı görmek açıkçası beni biraz şaşırttı. böyle bir bunalım yaşı olduğunu ilk defa duydum. hayat bu sene o kadar çok üstüme geliyor ki.. bazı konularda sınandığımı düşünüyorum. sanki hayat omuzlarımda ne kadar yük taşıyabileceğimi merak eder gibi yağdırıyor da yağdırıyor dertleri. iki büklüm oldum alooooo yeteer. enkazın altından sesleniyorum.. bundan sonrası bu yaşımın hayat hikayesidir arkadaşlar isterseniz okumadan geçebilirsiniz. ama ben yazmazsam artık içimdekileri kusmazsam... bilmiyorum ne olacağını. ama iyi şeyler olmayacağı kesin. neysee..

2023 yılının ocak ayında bir motor kazası geçirdim. 2 ay yatmak zorunda kaldım. kaza tam da doğum günümden 1 hafta önce oldu. sanki kötü olayların habercisi gibiydi. yeni yaşıma yani 27 ime evde mal gibi yatarak girdim. mart gibi iyileştim ve işime geri döndüm. ama iş yeri de berbat. ihale bitti bitecek telaşı, devam edecek mi etmeyecek mi meçhul. bir belirsizlikler silsilesi. her gün stresli. sonra hoooop koltuk altımda bir lezyon kitle çıkıveriyor. iltihaplı. 2 kere kesi atılıyor, sıkılıyor.. tabi sıkılırken canımdan can gidiyor. olmuyor geçmiyor. bu acıyla da yaşamaya başlıyorum kolumu istediğim gibi hareket ettiremiyorum. sonra ordan kocamaaan bir karadelik gibi delik açılıyor kendiliğinden ve ameliyat tarihi veriliyor. o arada yakın 2 arkadaşımdan kazık yiyorum, birisi bana 5000 lira borcu takıp defolup gidiyor hayatımdan. ve tabiki aradığınız kişiye ulaşılamıyor...
derken geldik ağustos ayına. ihale bitti ve artık işsizdim. ailemden uzak yaşıyorum tek başıma. geri dönsem bi dert dönmesem bi dert. atanmayı bekliyorum bu arada. 81 puanla bizi atamayan sisteme sövüyorum. geçici bir iş bulmam 2 ayımı alıyor. onda da günde 12 saat çalışıp geberiyorum yorgunluktan. çevrem dağıldı. görüştüğüm 1-2 arkadaşım anca var. yalnız hissediyorum kendimi. çaresiz. belirsiz.
evet 27 yaşımdayım; ne sağlığım tam olarak yerinde ne adam akıllı bir işim var ne bir aile kurabildim ne bir sevgilim var ne derdimi anlatacak bir arkadaşım var. hayat tüm kazıklarını bu yaşımda attı ve devamı da geliyor. gelecek. daha sene bitmedi, daha 28 ime geçmedim. aralık ayında beni bir ameliyat bekliyor ve ben korkuyorum. pes etmekten, son kalan umut kırıntılarını da kaybetmekten korkuyorum.
sonuna kadar okuyan sayın yazar arkadaşim, sana da teşekkür ederim. tanımıyorum ama iyi ki varsın.
edit: 29 aralıkta, 27 yaşlarımın son günlerinde babamı kaybettim. son kalan umut kırıntımı da babamla beraber toprağa gömdüm sanırım.
huzurla uyu babam.. seni çok özledim..

başıma bir şey gelmeyecekse yazayım, zannımca köşe yastığı nam yazardır.

gittiğine göre rahatça yazabilirim. (bkz: summer queen)

2024'ten nedense ben de umutluyum. iyi şeyler hissediyorum. ki güzel planlarım var, gerçekleşecek umarım.

bu başlığa bir şarkı bırakmak istiyorum.

kalbim dur haksız haykırışlardaa

haydi gel benimle ol
oturup yıldızlardan
bakalım dünyadaki resmimize.

adeta picasso eseri.
aynen.

yaşamıyor olmaya bir açıklık getirmektir. sancılı bir süreçtir. ama düşünmeyin zaten sizi her şey öldürmek için can atıyor.