zaman tüneli

iki gündür yokum. bi gireyim, sözlüğe bakayım da öyle yatayım dedim. ve bu başlığı gördüm ilk olarak.
ulan dedim neler neler yazarım ben şimdi buraya. kafamda 1 milyon zaten.
beş dakikadır ekrana bakıyorum. yok ben yazmakta istemiyorum.
severdim ben bunu ya hu. öyle yazar geçerdim iyi gelirdi felan. ne bileyim bu da pek hoşuma gitmiyor artık. birçok şeyden soğumaya başladım. keyif aldığım şeylerden keyif almamaya başladım. başka şeylere yönelmek, aramak ya da merak etmekte istemiyorum.
hani diyor ya muhterem şarkınım birinde. içimde ölen biri var diye...
zannediyorum tam oralarda bir yerlerdeyim. mutlu olun, mutlu kalın.

her zamanki gibi, hep tanıdığın gibi, herkesten duyduğun gibi, doğduğumdan beri..

içinizden geçerken geçtiği yerleri alev ateş eden bir şarkı… canım ilkay.

sanırım uykusuz bir geceye daha hoşgeldim. her gece uykumun ortasında bir el bıçakla keser gibi kesiyor uykumu. sonra uyu uyuyabilirsen..

krallar her daim kaybeder.
dürüst iseler hayatlarını,
sahte iseler insanlıklarını.

crpg başlığında detaylı bir yazı yazmıştım bu mevzuda sevgili panda kardeş demek istediğim başlıktır. ehehe.

ek olarak; evil islands ve lionheart: legacy of the crusader geldi şu anda aklıma.

özellikle dahlvierın önerilerini bekliyorum, açılışı ben yapayım.
(bkz: disco elysium)

bazı hesaplar sadece ahirete kalırmış. bu dünyaya sığmayan, bu dünyada görülemeyen hesaplar varmış.
ne yaparsan yap hesaplaşamamak. işte bu ağır, hem de çok ağır. çünkü beni çürüten beklemekmiş, bunu bugün tekrar anladım...

seke seke geldik, silke silke gidiyoruz…“ sözlerinin sahibi büyük şair can yücel, bir takım hayranları ve arkadaşlarıyla bir yerlerde içer, sohbet eder.
aynı grup, sabahın 5'i 6'sı gibi pek de kimsenin bulunmadığı kıbrıs şehitleri caddesinde yürürken, şair birden durur ve yere yatar. yanındakiler de hemen aynı şeyi yaparlar.
şair, gözlerini kırpmadan gökyüzüne bakmaktadır.
yanındakiler de sıra sıra yerde yatmakta, gökyüzüne bakmaktadırlar. hayranlardan birisi dayanamayıp sorar: can baba, ne görüyorsun, bize de söyle.
ondan ulvi ya da şairane bir söz bekleyen vatandaş, aldığı cevapla şok olur:
çok sarhoşum alnını bızdıklayayım.


demem o ki, çok sarhoşum alnını bızdıklayayım.

bu ülkenin düzeleceğine, yeniden güzelleşeceğine, modern, medeni, insanca yaşanılan ve insanların kazalara, cinayetlere kurban gitmediği bir ülke olacağına dair umutlarım tükendi artık.

hergün gözlemliyorum. zaten gözlemlemek istemesen de bu ülke gözünüze sokarcasına her köşe başında bir trajedi çıkarıyor karşına. yok arkadaş, bu ülkeden adam olmaz noktasına geldim artık. her yer mafya, maganda dolu ve bu özendiriliyor. torpil desen örümcek ağı gibi her yeri sarmış. eğitim sıfır. 3-5 eğitimli insan da bu zır cahillerin arasında nefes almaya çalışıyor. bilimin, sanatın esamesi okunmuyor. milletin eline vermişler klişe yalanları döndür babam döndür. okuyan arkadaşlar kusura bakmasın dağınık dağınık yazıyorum işte aklıma geleni. ferdi zeyrek'in ölümü çok üzdü beni ve umutlarımı gerçekten aldı götürdü. insan canının bu kadar ucuz olması, memlekette işini düzgün yapan adam sayısının bir elin parmağını geçmemesi artık midemi bulandırıyor. bir gün önce havuzun kontrol edildiği söyleniyor. o zaman bu adam neden öldü? havuzu kontrol edip her şey yolunda diyen adam işinin ehli değilse ne arıyor orda? bu iş çocuk oyuncağı değil ya insan canı. bu kadar değersiz olması canımı çok sıkıyor. bu gerçekleri zaten biliyordum ama rahmetlinin instagram profiline girdim, tehtid aldığını söylediği bir konuşmasına denk geldim ve yaşadığımız ülkenin nasıl bir yer olduğu gerçekliğiyle bir kez daha karşılaştım. tiksindim artık bu sistemden. bu ülke bu şekilde bütün değerlerini kaybetmeye mahkum. bir insanın ülkesine hizmet etmek için bile torpil ve tehtid engellerini aşmak zorunda olduğu bir ortamda ne kalkınma olur ne de gelişme olsa olsa rezillik olur. çok şey söylemek geliyor içimden ama nafile. çocukluktan beri bize öğretilen değerlerin ve kültürümüzün içinin bu kadar boşaltılmış olması ve bu değerlere az çok sahip olan her insanın içinde olduğunu düşündüğüm boşluk hissiyle yaşamak ve bu ülke adına bir şeyler üretmek çok zor. ülkeme olan sevgimin büyüklüğü hayal kırıklıklarımın cam gibi keskin olmasına ve canımı yakmasına sebep oluyor. yüce allahtan dilerim ki ülkemiz içinde bulunduğu durumdan bir an önce kurtulsun ve artık vatanın tertemiz evlatları gün yüzü görsün.

ygs'yle girilen her yüksek liseden, sözüm ona üniversiteden uzak durun.

when you finally trust me, finally believe in me
ı will
let you down, ı'll
let you down, ı'll
when you finally trust me, finally believe in me
let you down - three days grace

çıkma teklifinin evveliyatı nedir hiç bilmiyorum ama zamanında da çıkma teklifine yeni yeni şeyler türettiler dediklerini anımsıyor gibiyim.

yemeğe çıkma teklifini sevgili olmak olarak nitelendiren bir topluluk olduğunu düşünmekteyim ve çok yanlış anlaşılmalara gebe bir teklifti diye düşünüyorum. belki de önemli bir mevzu konuşmak isteyecektir belki bir yardım talep edecektir ya da erkek insanı belki de kadın insanının yakın arkadaşına yahut akrabasına olan ilgisini bu yemekte dile getirecektir. bilemeyiz.

sanırım en doğrusu sevgilim uyan gel ne olur bitsin bu hasret deyip sevgili olmak isteğinizi vurucu bir şekilde dile getirmektir ve eğer uyanmazsa ona amman amman yarim göreyim yüzünü uyan denmelidir. tüm bunlara karşılık alamaz iseniz çıkın gidin manyak mısınız istemiyor işte kadın aaa!

harry potter, alacakaranlık, fantastik canavarlar

(bkz: wolverine)
(bkz: logan)

hayır, biliyordum.

ilk film ayakları yere daha fazla basan bir filmdi. devam filmleri genelde kötü olur. ilk filmle kıyaslarsak bu devam filmi de kötü ama tek başına aksiyon filmi olarak izlenebilir bir film yapılmış.

ilk filmi izlemeden ikinci filmi izlerseniz pek bir şey anlamazsınız diye düşünüyorum ama sadece izleyip geçeyim, uyurken arkada açık kalsın tipi izleyicisi için ilk filmi izlemeden de izlenebilir.

üniversite eğitiminin içinde bulunduğu durumu objektif olarak ele alacak yaşta olduğunuzu düşünmüyorum.

18 yaşında çoğu insan evden ayrılmak ve üniversite hayatı yaşamak için 4 yıllığına başka bir şehre gitmek istiyor.

kimseyi bunu istediği için suçlamıyorum. sorun şu ki 4 sene çok çabuk geçiyor. 4 yılın sonunda aldığınız diploma sizin bir yerde işe girmenizi sağlamayacak.

tıp fakültesi dışında % 100 iş garantisi veren bir mezuniyet bilmiyorum. eskiden öğretmenlik vardı. ataması olan bir öğretmenlik mezunu olmanız durumunda kpss ile atanmanız mümkündü ama artık böyle bir durum yok.

ben eğitim fakültesi mezunuyum. eğitim fakültesi fiilen bitti çünkü artık eğitim fakültesi mezunu olmadan öğretmen olabiliyorsunuz.

sayıyorum sırasıyla
balıkesir
istanbul
diyarbakır
mons
ankara
londra
istanbul
diyarbakır
ankara
napoli
roma
balıkesir
ankara
istanbul
kayseri
izmir

demir attım izmir. belli de olmaz.