zaman tüneli

yıllarca sordum, artık rast giden işin alüminyumuna koyayım diyorum.

fade out denen, şarkının sonlarında volümün git gide azalması ve sonunda bitmesi numarası artık eskisi kadar kullanılmasa da hala kullanılmakta olan bir numaradır. bir ara bayağı standart gibi bir şey olmuştu, birçok parça fade out ile biterdi yani.

benim aklıma şey geldi. mesela şarkının 3. dakikasının bir yerlerinde bir fade out başlasın ve şarkı da bitiyor desin tüm dinleyiciler. volüm epey azalmışken ve şarkı şimdi biter denirken birden fade in, yani normalde parçaların başlarında kullanılan, sesin git gide artırılması numarası gelsin ama arada bir kopma olmasın. kompozisyon da bunu desteklesin. yani fade out kısmında mesela böyle umutsuzluk teması git gide yoğunlaşırken güzel bir bağlantı, modülasyon gibi bir şeyle birden yeni bir umut doğuyor hissi veren bir müzikal temayla şarkı devam etsin ve 2 dakika daha sürsün mesela.

bunu bugün yaparsanız, şarkı sürelerini dijital ortamda gören biri parçanın o fade out ile bitmeyeceğini anlayabilir. ama eskiden bu numara yapılsa, parçayı "bitiyor" diye kapatmayanlara güzel bir sürpriz hediye vermiş gibi bir şey olurdu sanatçı.

bu arada bu numara başkası tarafından düşünülmüş hatta uygulanmış da olabilir "düşünülmemiş olabilecek" dedim yani. zibilyon tane şarkıya hakim olmam beklenemez. belki de biri düşünüp uygulamış olabilir bunu yani. benim haberim yok ama işte, öyle bir şey olmuşsa da.

radyolarda aslında şarkılar arasında böyle köprüler kurulabiliyor, veya dj'ler kulüplerde bu fade out - fade in numarasını kullanabiliyor. hatta siz de medya oynatıcınızla bir şarkının fade out ile bitmesini ve sonrakinin boşluk vermeden fade in'le girmesini sağlayabiliyorsunuz; ama bunu tek bir parçada, tek bir kompozisyonda yapıldığına denk gelmedim ben. tabii ki benim düşündüğümde parçanın/kompozisyonun yekpareliği bozulmamalı da bir fark yaratabilesiniz.

ekleme: (bkz: fade in ve fade out)

cep telefonu ekran süresi.

akışına bırak oluruna bırak demektir

kullanıyorum sıkıntı yok

sevilen ve sayılan yazar.

bazen ne yaparsan yap, her şeyin akışına bırakılması gerektiğini hatırlatan the beatles şarkısı. hayatın ritmine kendini bırakabilmek mi desem, tuhaf ama iyi bir his.

paul mccartney, bu parçayı annesi mary mccartney’i kaybettikten yıllar sonra gördüğü bir rüyadan ilham alarak yazmış. rüyasında annesi ona “let it be” der ve bu cümle, paul için hem teskin edici hem de tek özetlik şarkı sözü olur. böyle de hikâyesi vardır.

mübarek gününü kutlar, allah yoluna şişik dalakla çıkma çabasında başarılar dilerim.

cuma namazında görüşmek üzere ey mümin..

cia'den emir geldiyse demek ki. büyük ortadoğu projesi'nin sonraki aşamasına geçin demişlerdir.

patronlardan değil de emekçilerden alınan vergidir. milyonlarca liralık ciro yapan şirketlerin vergileri sıfı iken 45 bin lira alan adamın maaşı vergilerle pula dönüyor.

ben kavga etmem. benim normal bir şekilde konuşup konuşup söyleyeceğin bir şey var mı diye sorup, kapattıktan hemen sonra engellediğim insanlar var.

evli olduğum zamanlar ben buna çok şahit oldum. bende saman ateşi durumu var. ben alır giderim böyle şeklim şemalim değişir. kötü olurum işte ya anlasana.
böyle bakardı üzgün ve ürkek ürkek. hiçbişey demezdi. benim o hale gelişim onu çok üzerdi. fark ederdim bende hemen ve susardım. onu korkuttuğum için özür dilerdim hemen ve çıkar giderdim yarım saat bi saat felan kapıya. sonra sakinleşirdik ve konuşurduk.
15 yıl boyunca her olayımız da bu şekilde oldu. ben hayvanlaştıkça o medenileşti.

adam yakında bunların nüfusunu üzerine alacak.

kalça, bel, göğüs.

kemalistler bu ülkeyi kurarken travmalar içindeydi. 10 sene içerisinde çok uluslu bir imparatorluktan kalan etnik unsurların başlarının çaresine bakmak üzere bir bir isyan etmesi sonucunda cücük kadar bir coğrafyaya sarıldılar. atatürk milliyetçiliği teoride doğruydu ama imparatorluğun dağılma süreci bitmemişti. bu yüz yıl, osmanlı'nın dağılma sürecinin devamıdır. bin sene sonra tarih kitapları, türkiye cumhuriyeti devleti'ni anadolu'da çelebi mehmet döneminde kurulan küçük türk beyliklerinin mesabesinde sayacaktır.

kemalistler tasviye edileli çok oldu ama enver'in sülbünden gelen ülkücüler ve ümmetçiler hala olacak olanı engellemek için manevra yapıyorlar. anlamadıkları şey şu: bizim kürtlerle bir geleceğimiz yok. onlar bize külfet ve sıkıntıdan başka bir şey getirmedikleri gibi, az sayıda nimete de ortak olmaya çalışıyorlar. kürtçü hareketin hedefi belli. türkiye'nin kaynaklarını sonuna kadar sömürmek. mafialaşmak, çeteleşmek, örgütleşmek. kendi çizdiği türkiye sınırlarının yüzde 40'ına tekabül eden mersin ve hatta doğu karadeniz'i de içine alan özerk bir kürdistan'a sahip olmak. bu simbiyotik ilişkiyi kaynaklar tükenene kadar sürdürmek. demirtaş da bu senaryonun aktörlerinden birisi. içeride kalmasını apo istiyordu. muhtemelen bahçeli bu manevrayı ya hans. coni, herkel ve merkel'in mağlup edemeyeceği büyük liderini sıkıştırmak yahut apo'ya hiza vermek için yaptı.

biz türkler biraz bön bir milletiz. osmanlı o yüzden 2 senede bir din iman deyip eline sancak vererek avrupa'ya bizi postalamış. biraz zor anlıyoruz. ama mezopotamyalı arkadaşları siyasi zekaları kazığı bol yemekten mütevellit yüksek bilirdim. onlar da bahçeli'yi savunuyorlar. unutmasınlar, orta doğu'da önce halaya kaldırırlar, sonra bombalarlar.

şu anda ulaşamıyorum genel bir haber yok ulaşabilen var mı

ingilize laf edince bozulan @cordaronea söyleyin, cumhuriyetin ilk yıllarındaki gelir vergisi şimdiki gibi az kazanandan çok ingiliz yardakçılarından sıfır şeklinde miymiş? itiraz ettiğimiz kısım bu çünkü. çok kazanandan çok alınan gelir vergisi adı üstünde gelir vergisidir, buna kimsenin itirazı olmaz. şu an böyle değil, haklı olarak itiraz ediyoruz. bak bilale anlatır gibi anlattım. bütün cumhuriyet atatürk düşmanı yazarların aklının bu konulara hiç ermemesi şaka mı?

sakinleşmemizi istemesi gibi bir şey olabilir
ya da canım benim(bu ona özel bir sey) demesi
sarılması ve öpmesi
özür dilemesi*
blaaablaa

hiç şaşırmam. louvre’a iki kere gittim. ve her dönüşümde uğursuzluk oldu. en son mona lisa tablosu üzerine çorba fırlatılmadan 2-3 gün evvel oradaydım. üstüm başım hiç aranmadı mesela genel olarak güvenlik konusunda zayıf olduklarını söyleyebilirim. en azından piramitteki girişler öyledir. bu kez de ekim ayında gittim müzeye ve bir şeyler çalındı. ayağım mı uğursuz geliyor, çözemedim.