1,5 yaşındaki bebeklerini komşuya bırakıp intihar eden çift

gerçekten yazacak bir şey bulamıyorum ....

yaşanan her trajedi gibi toplumun bir kısmını üzecek sonra unutulacak olaydır. bundan yıllar önce bir kadın çocuklarının eline sac kurutma makinesi verip intihar etmişti, görüldüğü üzere hiç bir şey değişmemiş.

etik açıdan bu söyleyeceğim çok uygun görünmese de söylemek istiyorum, madem intihar edeceksiniz bebeği de yanınıza alın en azından hiçbir şeyden habersizken kurtulsun hayat boyunca zorluk ve eksiklik yaşamasın. haksız bulanlar da olabilir.

evet arkadaşlar biz öyle ağız dolusu gülerken, düşenleri görmezken, birbirimize çelme takmakla uğraşırken, biraz daha mal için hırs yaparken hayatta bunlar olmaktadır. burası dünya yahu burası bu kadar işte. çok üzücü çok

peki çocuk ne olacak. tamam hayat çok zor çaresizlik çok başka bir duygu ama o masum bebeğin ne suçu var. bebeğe çok ama çok üzüldüm.

bırak şimdi geçimini derdini. olayın yapısına odaklan. resmen film şeridi gibi gözümde canlandı , iki insan ve ortak bir karar yada bir şekilde ikna. düşün ki bir yavruyu zamanın gerisinde bırakıp tamamı ile yok olmaya yürüyorlar. hani satırları yazmasını geçtim , daha hayalini düşünürken içim titriyor. ana tema bu , bir erkek bir kadın , ama nedense geçim derdi diye de genellemek doğru olmaz bence.

son zamanlarda ne kadar çok, aynı sebepten intihar haberi okuyoruz değil mi? intihar değil cinayettir. faili de bellidir.

a haber'de yayınlanmayacaktır.

yine üzücü üzen bir ülke sartlarindan dolayı yok olan canlardir. o çocuk büyüyecek ve psikolojisini düşünemiyorum. biz uzat programi yapmıştık değil mi ne uzayı arkadasi bizim huzur programı yapmamız gerek insanlar da huzur yaşam enerjisi kalmamış gelecek kaygısı almış başını gidiyor.

açmayın nolur bu başlıkları dediğim haber tanımıdır. haber okumayı seven zaten rastlayacaktır bu habere her halükarda haber sitelerinde. tamam ülkenin acı tablosunun geldiği hali suratımıza tokat gibi vuran bir haberdir ama benim içim kaynar katran kazanı oldu be sözlük!

her şeyin çaresi vardır, bulunur bir çaresi. dertlerinizi saklamayın paylaşın etrafınızdakilerle elbet bir derman bulunur.

bu haberi ilk gördüğümde gözlerim doldu, iş yerinde olmasam ağlardım. nasıl bir çaresizlik, küçücük bebekten vazgeçecek kadar, onu annesiz babasız bırakabilecek kadar, nasıl bir çaresizlik.
kuru ekmek yiyorsa karınları doyar diyen, çiftçinin telefonuna takan ve bütün o zihniyette ne kadar siyasetçi varsa, en tepelerindeki cumhurbaşkanı da dahil, hepsi hesabını versin bunun bu dünyada veya ahirette.

bu başlık üstte kalsın, sürekli denk gelelim, gözümüze sokulsun, unutmayalım.

keşke intihar çözüm olsaydı.
yorumsuz.

öyle bir zamanda yaşıyoruz ki, yaptıklarımız yada yapmamız gerekirken yapmadıklarımız yüzünden hem bu dünyada, hem ahirette verecek doğru dürüst bir cevabımız yok.
inşaallah bu bebeğe bakacak olanlar iyi çıkarda, bari çocuk iyi olur.

herkesten özür dilerim ama söylemezsem riyakâr olurum. eğer bir çocuğu dünyaya getiriyorsanız onu yalnız bırakma lüksünüz yok. 1,5 yıl önce bu bebek dünyaya geldiğinde hayatlarında her şey yolundaydı da 1,5 yıl sonra mı bir anda her şey kötüye gitti? maddi sıkıntı çekebilirsiniz, bebeğinizin ihtiyaçlarınıda karşılayamayabilirsiniz ama bu gibi durumlarda en yakın muhtarlığa, belediyeye veya bu şekilde yardım dağıtan merkezlere gitselerdi, haber kanallarına, tv programlarına çıkıp yardım isteselerdi elbette herkes taşın altına elini sokar, bir çare bulunurdu. bilmiyorum vardır kendilerince bizim bilmediğimiz nedenler ama anne- babaysanız ölme lüksünüz, intihar etme lüksünüz yok efendim. o çocuğu dünyaya getirdiğiniz gibi bakmak zorundasınız. yalnız bırakamazsınız. şimdi siz öldünüz o çocuk hayata 2/0 geriden başlayacak her zaman. hep anne- babanın yoksunluğunu hissedecek. anne- baba içinde üzülüyorum ama bu bencilliği yaptıkları içinde kızıyorum. bir yol bulunurdu ya bu olmamalıydı çözüm.

açlık çoğunluktadır.

ateş düştüğü yeri yakıyor, iki kişinin aynı anda intiharı kesinlikle bir kaç aylık sıkıntıdan dolayı değildir. herkes ne yaşadığını kendi bilir. ama kim bilir kaç senedir her tuttukları çöp oldu. kaç kere umutlanıp hüsrana uğradılar, kaç kere ihanete uğradılar, kim bilir kimler duygularıyla oynayıp umut verip sattılar. ülkenin parasını üç beş değil, milyar milyar yiyen şerefsizleri ve onları baş tacı edenleri saymıyorum bile. bir buçuk yaşında anasını babasını hiç tanıyamadan büyüyecek o bebek ise ayrı bir yazı konusu. allah rahmet eylesin demekten başka bir şey gelmiyor elimizden.

paranız yokken telefon. araba alabiliyor musunuz? hayır. neden? çünkü paranız yok. güzel. çocuk yapmanın sadece yapma kısmı bedava diye gerisini neden düşünmüyorsunuz ? yani ulan paran yok paran. çocuk da parayla büyüyen bir organizma. yapma ulan.

fakirler üremesin. bir fakir olarak buradan bağırıyorum.

t: ülkenin gerçeğini yansıtan üzücü durum.

haber altına yazılıp çizilenleri genel olarak okudum ve şunu anladım, psikolojik sıkıntıları fazla hafife alıyorsunuz. bir işe atılacakken bile karar vermesi ne kadar zor, ya ben arkadaşlarla yemek seçerken bile ne kadar zorlanıp düşünüyorum, kararı ne kadar zor alıyorum, sizce intihar kararı almak kolay olabilir mi? sağlam bir psikoloji ile alınabilir mi?

bu olaya sadece maddi zorluktan dolayı oldu demek yanlış ve eksik olur fakat maddi sıkıntıların başka birçok sıkıntıyı da beraberinde getirip insanları bunalıma soktuğu da bir gerçek. iki kişi hayatlarını birleştiriyor ve sonrasında dünyaya bir bebek getirme kararı alıyor. eğer çocuklarını bırakıp başka hayat yaşasalardı o haberin altına yapılan en ağır eleştiri eminim ki benden gelirdi fakat onlar başka bir hayat yaşamamış, yaşamlarını sonlandırmış. küçük yavruları bile onları hayata bağlayamamış, sizce bundan daha korkunç bir gerçek olabilir mi? ve şu gerçek de atlanmasın lütfen, çocuklarını düşünmüyor değiller. çocuklarını o kadar çok düşünüyorlar ki, bu dünyadan gideceklerini bilirken bile çocuklarını komşuya bırakma düşünceliliğini göstermişler. yani o psikolojiyle bile belki de son düşünceleri çocuklarıydı.

maddi sıkıntı ya da artık bilmediğimiz nedeni her ne ise, çok büyük ihtimalle zaten psikolojik sıkıntısı olan kişilerle birleşmiş ve ortaya böyle bir sonuç çıkmış gibi hissediyorum. bir psikolog yardımı alınsaydı her şey daha farklı olabilirdi. insanların bu konuda bilinçlendirilmesi ve ellerinden tutulması gerekiyor fakat bunun için de doğal olarak para gerekiyor.

yine burası bilmeden etmeden abuk sabuk konuşanlarla dolmuş. inanılmazsınız. 1.5 sene önce koşullar çok mu iyiydi de çocuk yaptın diyen var şaka gibi. belki herkes kadar iyiydi çalışıyorlardı, sonra pandemi vs etkisiyle işsiz kaldılar, işte bulamadılar, borç vs de bezdirdi. olamaz mı? 1.5 sene ayrıca gebelik sürecini de eklersek çocuk 2.5 sene önce yapılmış ve bu çok uzun bir zaman.

bir baba intihar edemez yazan var. haklı olabilirsin ama baba dediğin de bir insan neticede. psikolojisi bozulmuş işte adam normal olsa neden intihar etsin.

hepsine tek tek cevap vermeye lüzum yok. insanlar neden intihar ediyor, nasıl önüne geçmeliyiz diyeceğimize yine bu duruma düşeni suçlayalım hadi. linç edelim. o eleştirdiğiniz iktidardan ne farkınız var? ha kuru ekmek yiyen fakir değildir diyen kişi, ha çocuk senin neyine diyen kişi. sefalet içinde on çocuk yapana bu denilince anlıyorum da tek çocuğu da olmasın mı insanların? hayata tutunmak için güzel şeyler yaşamak istemek, ebeveyn duygusunu tatmak falan istemesin mi? dünyanın yüzde 80'i üremesin o zaman. hatta devletler garantiye alsın ya hepimizi kısırlaştırsınlar ya da üreme organlarımızı falan kessinler nasıl fikir?

bir aile göz göre göre yok olmuş. milyonlarca insanın olduğu şehirde çığlıklarını kimseye duyuramamış. bir yuva sönmüş şehrin ışıklarının arasında hiç birimiz görmemişiz. el kadar bir bebek yetim kalmış. neresinden baksan ayrı dert bir olay. ne denir ki şu saatten sonra. bu dünyanın da, o inandığınız tanrının da zerre adaleti, merhameti yok.

ekonomik krizin ve nasıl kötü yönetildiğimizin o kadar bariz bir kanıtıdır ki. aslında taş üstüne taş kalmaması lazım bu olay üzerine ama ne bir istifa ne bir hareketlilik var. çok üzücü ama bu tarz haberlere resmen alışır hale geldik.