15 temmuz 2016'da yazarların nerede ne yaptıkları

evde oturmuş tv izliyordum. ailem şehir dışındaydı. onlar için endişelenmekten başka bir şey hissetmedim.
ablamın eşini de üzmüşlerdi, bir nebze kırgınım darbecilere.

bodrum yalıkavak marina'da lüks kabul edilen bir restoranın güvenlik amiriyle çay içip sohbet ediyorduk, ünlülerin götüm götüm kaçıp gitmesiyle bir olaylar döndüğünü anlayıp, twitter'a bakmamla darbe geyiklerini görünce ufaktan bizde tüyelim dedik bir arkadaşımla çıktık minibüs bekliyoruz, normalde sabah 5'e kadar düzenli geçen minibüsler darbe korkusundan akşam 10'dan sonra bittiğini öğrenince, kadıköy'de oturan ablam telefon etti o ara, "silah sesleri geliyor. korkuyorum ablam." dedi ben o an ciddiye alıp artık ne yaparsak yapalım eve gidelim diyerek otostop'a yöneldik.
bizi kabul eden bir kamyonetin arkasına atladık, evin yolunun yarısını götürebileceği sonrası için"en kötü yürürsünüz burada beklemeniz daha kötü" gazlamalarına inanıp, trt radyo'dan bildirgeyi dinlemeye çalışırken eski bir asker tanıdığımı arayıp darbe hakkında görüşünü sordum, f tipi dedi, sonra kapattık.
o sırada kamyonetle olan yolculuğumuz sona erdi aşağı atlayınca yanımızda garnizon görünce bir içten küfür edip, "anasını satayım, darbe oluyor sokağa çıkma yasağı oluyor,ben askeriye önünde otostop çekiyorum" diyordum tam 1 metre uzağımda nöbet tutan askere de böylelikle darbe havadisini vermiş bulundum, sonra bölgedeki akp'liler askeriye önüne gelmeye başlayınca, akepeli sanılmamak için harbiye marşıyla yürüyüşe geçip eve vardık.

arkadaşımla forest oynuyorduk. soğuk bir yerde ateş yakmak ve geyik avlamakla meşguldük.

dağda kürkün içindeydim.
çobandık o zamanlar. sabah yaylaya sürüyle birlikte dönüş yaptım. sonradan öğrendim ki darbe olmuş.
ardından da tarhanamı alıp geri dağa çıktım.

yazar 15 temmuz akşamı kadıköy’de bir kafede oturuyorken, 16 temmuz akşamı da kadıköy’de bir barda oturuyordu. arada 5 dakika bi tanka kafa atmış olabilir.

arkadaşın yazlığındaydım. havalar sıcak, bütün günü denizde geçirmiştik. eve geldik duş aldık temizlendik falan dedik napalım bi mangal yapalım sonra da otururuz falan. o ara arkadaşlardan biri televizyonu açtı alakasız(3 gündür açmamıştık) bir baktık olaylar başlamış, tanklar, askerler sokaklarda; köprüyü kapatmışlar falan.

canlı yayında sivil halkın vurulmasını izledim.televizyonlarda yayınlanmış en hassas içerik olabilir.çok şaşırmıştım.insanlar vuruluyordu.canlı yayında.

pokemongo oynuyordum, pikachu denk gelmişti kalabalığın bulunduğu tarafta, gidip alamadım o pikachu'yu.

darbenin olduğu zamanlar televizyonum bozulmuştu. haberleri izleyebilmek için arkadaşımın evinde kalmıştım. haberleri izleyemicem diye çok korktuğumu hatırlıyorum. internet nanay olmuştu malumunuz.

tayyip'in köfte dudaklarını göstere göstere facetime yaptığını hatırlıyorum. elinde hiç silahı olmayan halkı etten duvar örmek için teşvik etmek üzere ağzını açtığı o an. inanamamıştım. resmen ölüme çağırıyordu. resmen canımızın, onun gözünde hiçbir değeri yoktu. üstelik kendi kaçarken. kendi halkını bir et parçası gibi gören o iğrenç kibrini hatırlıyorum. gerisini beynimden sildim attım. atmazsam bununla yaşamak çok zor.

darbeler halka değil, hükümetlere karşı yapılır. bu nedenle o tankların önünde duracaksa hükümet dursundu. biri ölecekse onlar ölsündü. düşünce olarak hiçbir ortak yanımın olmadığına emin olduğum o insanların ölümünü hala büyük üzüntüyle hatırlarım. niye kendinizi düşünmediniz ya, niye. başka bir yol bulunurdu. bulunacaktı da.

üzüntüyle eve yürüdüğümü hatırlıyorum. dün akşam panik atakla çektiğim parayı bankamatikten geri yatırdım. evime gittim, patatesli yumurta yaptım kendime. ben böyle ülkenin içine tüküreyim cidden.

10 saat boyunca oturduğum yerden kalkmadığım için totom dümdüz olmuştu. ulan ne geceydi be. reisin gözlerindeki korkuyu da unutamam.

antalyada götümü devirmiş kokteyl içiyordum

uyuyordum.

elazığ'da yaşıyordum. üniversitenin içinde bir cafe-parktaydık arkadaşlarla sohbet ediyoruz; arkamızda da televizyon var. sosyal medyaya darbe haberleri düştü. birden bulunduğumuz yere insanlar yağmaya başladı. herkes televizyona bakıyor. 10 dk içinde herkes dağıldı. cafeyi kapattılar. bizde arkadaşlarla çardaklara gittik ve saat gece 1'e kadar oturduk.

biliyosunuz 15 temmuz nedense sadece ankara ve istanbul için geçerliydi.

ha burada, eve gittiğimde bizimkiler çekirdek çitliyodu. böyle darbe olmaz diyip onları izliyolardı.

sahnedeydim, davul setup' ıma yeni bir zil almıştım. sahnede ilk kez deneyecektim, 2-3 şarkı çaldık falan derken darbe haberleri geldi. eve gittim eşimi ve kızımı alıp anneme gittik. öyle mısır patlatıp takıldık.

fethiye taraflarında elde bira suda çimiyordum. sonra çıkınca baktım tv de tanklar falan var. böyle darbe mı olur lan deyip yatıp uyudum. birayi çok kaçırmışım evet.

inanmayacaksınız ama bir şehirin jandarma komutanlığına darbe kalkışması olduğunu ben haber verdim. her bakımdan enteresan bir geceydi.

aileme ulastim, yatin uyuyun dedim. zaten hava cok sicakti islerde yogundu dondum gotumu yattim oyle iste… sallamadim yani inanmadim.

istanbul bağdat caddesi'ndeydim. eve nasıl döndük belli değil, arkadaşların yeni bebeği olmuştu pusetle bankamatik arıyorlar falan. eve döndük dönmesine de gece sonik monik seslerle ne olduğumuzu şaşırdık. meğer biz bir şey değilmişiz, ülkeyi cemaatler mafyalar yönetiyormuş, oynarken küsmüşler biz de gündelik hayatlarımızı yaşıyormuşuz işte.

sevdiğim kadınla beraber ayak üstü iki bira içip sohbet ettik tüm günün yorgunluğunu bir kenara bıraktım, akabinde kendisi eve bırakırken gülüşünün üzerine bir kuble öpücük bıraktım şimdi eve dönüyorum elinin sıcaklığı hala avuçlarımın içerisinde.

salonda metin2 oynuyordum.