30 yaşında aile kurmamış insan

çok büyük bir iş değildir. ınsanları böyle şu yaşta şunu yapmalı bu yaşta bunu yapmalı diye sınırlandıran zihniyet bir sal artık milleti.

ülkede borç ve sıkıntılarından intihar eden insanlar varken böyle başlıklar açarak bizleri bilgilendirdiğiniz içi n çok teşekkürle(!).

salak gibi hemen atlayıp evlenmek istemiyordur.

sahip olduğumuz bir aile zatem varken yenisi için ne bu acele? sağlıklı düşününce evlilik için doğru yaş aralığı otuzdan sonra başlamalı

yaş 30 olunca ne oluyor sanıyorsunuz siz, elden ayaktan mı düşüyor insan.
ben evlendiğimde 34 yaşındaydım, ve yuvamı sıfır borçla kurdum. aman 30 olmadan evleneyim diye düşünüp düğünü, ev eşyalarını, balayını banka kredisi ile halledip evliliğin boyunca borç ödemektense, 40 a kadar da bekleyebilirdim.

kurmak için kurmaktan, hiç kurmamak daha iyidir.

aile kurma anlayışı farklı olan insandır, illa bi koca bi de çocuk mu gerekli aile olmak için... laf

30 yaşındayım ama çocuk gibi hissediyorum nasıl aile kurayım.arkadaş grubu bile kuramadım.
arkadaş olmak isteyenler yeşillendirsin, pardon turunculaştırsın.

henüz 18 yaşındayım. eğer 30 yaşıma gelene kadar kendi hayatımı bir düzene sokamamış olursam muhtemelen düzenleyene kadar içinde bulunacağım gruptur. kendi hayatımı düzene oturtmadan başkasının da düzenini bozmaya hakkım yok çünkü.

henüz hayatını birleştireceği insanı bulamamış insandır. doğru insanı bulunca zaten evlenecektir. önemli olan mutlu olmaktır. evlilik öyle birden, anlık duygularla yapılacak bir şey değildir sayın okuyucu. evlenirsiniz eşinizle aynı şeyleri düşünmediğinizi anlarsınız, hayata aynı yerden bakmadığınızı bakın bu bir iletişimsizliktir.

yaş bunun için bir kriter değildir. hele 30 yaş hiç değildir. 30 yaşından küçük aile kurmuş insan mutsuzluğu yaşamaktansa 30dan sonra aile kurup mutlu olmayı yeğlerim. evet 30 yaşındayım ve evde kalmadığımın çok farkındayım.

bu arada evlilik bir başarı değil. olsa olsa mutlu evlilik başarıdır.

kaç para bir aile sen biliyor musun dediğim sorun.

aile kurmak için belirli bir yaşın olmadığını hepimiz biliyoruz aslında... bir de hayatın planları var bizim yaptığımız planlar dışında... çok tehlikeli planlar olabiliyor bazen... bir bakıyorsunuz hayatınız alt üst olmuş, oysa siz daha dün aile kurmayı planlıyordunuz. o yüzden yaşlara çok takılmayın. hele hızla geçen günler hepimizi bir sonraki yaşına daha çok yaklaştırıyor şu sonumuzu bilmediğimiz pandemi zamanlarında.

anonim bir söz var çok hoşuma gidiyor. herkesin saati farklı işliyor, tıpkı atan nabızlarımız gibi:

“20 yaşında evlenebilirsin.
40 yaşında hala bekar olabilirsin.
18 yaşında okulu bırakabilirsin.
50 yaşında okula başlayabilirsin.
dünyayı gezebilirsin.
istediğini giyebilirsin.
istediğini düşleyebilirsin.

hayat senin hayatın. ”normal” kriterini belirleyecek olan tek kişi sensin.”

aile dediğin 30-35 arası kurulur.

30 yaşında aile kurmak zorunda olmayan normal bir insandır.

normal insan.

belki de istememiştir ve kurmamıştır. niye altında farklı sebep arıyoruz her zaman?

bu dayatmaların aslında bir tutarlılığı yoktur, kimisinin 18 yaşında yapabileceği işi 45 yaşında gerçekleştiremeyecek olanlar çıkabilir ve bu gayet doğaldır.

tanım: aile kurmayı tercih etmemiş, belki de çeşitli sebeplerden ötürü becerememiş bireydir.

normaldir. kişi gerçekten seveceği, saygı duyacağı birini bulamamış olabilir. sağlıksız bir ilişki içinde bulunup bir de üstüne çocuk yapmasından daha mantıklıdır.

36 olarak bende bu grupta olanimdir. sırf hemen yaş geldi eyvah çocuk yapmalıyım evlenmeliyim diye düşünursem ne evlilikten ne o hayattan keyif alırım. ekonomik şartlar doğru insan güvenin zor olduğu dönemde ben hiç üzülmüyorum doğrusu 40 olsamda yanlış seçimler yapıp hayatımı zindan edemem. doğrusu olursa gelecek gösterir bunu.

kendisine saygısı olan insandır.(!) 30 ne abi , az daha bekle kırkın çıksın

olamaz ya nasıl 30 yaşında bakamayacağınız çocuklarınız olmaz. yazıklar olsun.
( bundan sonra tavrım belli en az 2 çocuğu olmayan yazarlar engellerse sevinirim.)