30 yaşında aile kurmamış insan

aile kurmak için önemli olan yaş değildir bence. kişi belli bir olgunluğa geldiğinde aile kurmalıdır. eğer istiyorsa tabii.

30 yaşında aile kurmamış olmak kurmuş olmaktan daha normal günümüzde. ama 30 yaşında henüz iş güç sahibi olmayanlar var mesela onlara alışabilmiş değilim.

her insanın hayat döngüsü 27 yaşında üniversiteden mezun olduktan sonra iş bulup evlenmek değildir.

33 yaşındayım. üniversite okumaya devam ediyorum. yakın gelecekte de okulumu bitirip iş bulsam bile evlilik gibi bir planım yok. bunun nedeni üremek gibi bir hırsım yok. üremek özellikle insan açısından oldukça ilkel geliyor. benim çok daha farklı bir bakışım var. belki evlenebilirim ancak asla çocuk yapma planım yok. suriyelilerle toplumsal yapısı bozulmuş bu ülkeye yeni vergi mükellefleri getiremem.

kişinin tercihidir, kimseyi ilgilendirmez. ben 20 yaşımda kurdum da ne oldu ? sonu tarumar oldu hep. mutsuzluk, yıkım, acı anılar dışında da bir mirası kalmadı.

aile birliğinin yalnızca evlilik bağı ile oluşabileceğine inanan insandır.evlilik kurumunun kutsallığına, saygınlığına ve ciddiyetine yürekten inanır.doğru kişi, doğru zaman , doğru yer üçlemesini tutturamamış yani bu konuda hayat yüzüne gülmemiştir.hayattaki yegane amacı birinin eşi olma etiketi olmadığı için de doğru kişinin olmadığı yerde yalnızlığını tercih etmiştir.ailesi tarafından baskı görmemiş, evlenmek için evlenmemiş/evlendirilmemiş ve dolayısıyla da kendi ailesini kuramamış ,olan mevcut ailesine sıkı sıkı bağlanmıştır.

kurduğu ailenin temelini maddi değerler, sosyal statü ya da başkalarının onayı olanlara kıyasla halinden kat be kat memnundur.evli olup da gözü dışarda olan pisliklerden tiksinmektedir.kendi kendine yeter başkalarından medet ummaz çünkü küçük mutluluklarla yetinmesini bilir.

ayrıca kimseye kem gözle bakıp onların mutluluklarını da kıskanmaz aksine mutlu çiftleri görünce onların şanslı olduğunu düşünüp onlar adına sevinir.

toplumun dayatmalarına boyun eğmeyecek kadar özgüvenli, özsaygılı ve olgun bir bireydir.

sevmeden sevişmek mottosunu benimsemiş kişidir.*

bence bunun yaşı yok. erken evlenip mutsuz evlilik yaşayan da var geç evlenip mutlu evlilik yaşayan da. doğru insanı bulmak gerek

aile kurmak sofra kurmak kadar kolay değildir. ve herkes aile ''kurmak'' zorunda değildir.

38 yaşımdayım. kedim var var. sayılır mı? bence sayılır. gayet de güzel bir aileyiz bence. borcumuz yok harcımız yok. alacağımız da yok.

ben hala çocuk sorumsuzluğuyla yaşıyorum ne ailesi bu yaşta. yolun yarısı olsun bakarız.

30 yaşında evlenmemiş olabilirsin. 45 yaşında evlenmiş olabilirsin. bi bırakında hayatımıza müdahale edelim lütfen.

gerekirse 50 yaşında bile aile kurulamayabilir. aile kurmak bu kadar gerekli midir? veya sorulması gereken soru ''bu kadar bilinçsiz bir şekilde aile kurmanın kime ne faydası vardır?''

gayet normal bir insandır. sırf aile kurayım, görevimi yerine getiriyim diye evlenmek zorunda değil ki herkes. oyun mu bu, bölümü tamamlamak için bir görev yerine getirir gibi; '30 yaşındayım artık evlenmeliyim' diye bir kural mı var? herkesin paşa gönlü bilir, ne zaman isterse o zaman aile kurar.

(bkz: aile kurmanın aşırı gereksiz olması fakat gereklilikmiş gibi gösterilmesi)

kendi tercihi veya zorunda oldugu bir durum oldugu ıcın bir şey diyemeyeceğimiz bir durumdur,saygı duyulması gerekir. herkes aile kuracak diye bir kural yok.

hayat basittir. bir kere seçimini yaparsın ve bir daha arkana bakmazsın.

hayatını yaşıyor demektir. sadece kendi sorumluluğunu alıp keyfine bakıyor olabilir. zaten insan kendi hayatını yaşamak istiyorsa hep bekar kalmalıdır. aile sorumluluğu çok ağır bir yüktür.

allahı varsa kurmaz.

o işler öyle kolay değil.

en doğrusunu yapandır. mevcut finansal ve bürokratik kölelik sisteminde aile kurmak, yasalarla kendini maddi manevi yük altına sokmak demektir. bir de çocuk adı verilen faciayı çıkarırsanız bacak aranızdan artık dünyevi köleliğiniz tescillenerek bir devlete markalanmıştır. siz o zaman yaşadığınız ve sizi sömüren sisteme kopmaz bağlarla bağlanmışsınız demektir. evlilik , çocuk, borç, kredi, yasal sözleşmelerle iradenizi bağlayan her türlü kurum köleliğin tamamlanmasıdır. ondan sonra nafaka veya çocukların masrafları vs diye ağlayanlara üzülmenize gerek yok. onlar çürümüş sisteme sırf biyolojik itkileri ve kültürel baskılarına boyun eğerek yeni kurbanlar verdiler sonuçlarını da ona göre yaşayacaklar.

2022 yılında aile kurmak ve evlilik gibi şeylerden bahsetmek artık çok komik. bütün dünya önünüzde ne ailesi? özellikle bu çağda evlenen erkek ile gözleri bantlanmış, kurban edilmeyi bekleyen koyun arasında fark göremiyorum.