30 yaşında aile kurmamış insan

herkes aynı kalıplarla yaşamak zorunda değil

dünya artık tok alıcı tok satıcı misali. kimsenin kimseye ihtiyacı yok.

buyrun benim.

hayırdır, zorunluluk mu aile kurmak.

ayrıca aile kurmak ne aliminyum.
şirket mi lan bu.

aile kurmak başarı değildir.

kişisel tercihidir. hayali belki de tek yaşamaktır.

kuranların başının göğe ermediğini, nasıl da pişman olduklarını görmüş olabilirler mi? avmlerde bir tek gezenin keyfine bakın, bir de evli gergin çocuklu olanın.

aile kurmanın bir yaşı olduğunu sanmıyorum insan 40ında da aile kurabilir 20sinde de ama şöyle bir gerçek var bu devirde aile kurmak öyle kolay değil. yani eski zamanlardaki gibi geçinir gideriz bir şekilde demekle de olmuyor. mevcut şartlarda hem kişiye güven hem de sonraki geçim durumları bu konuya uzak durmakta önemli bir faktör. eğer aile kurmayı düşünen varsa da önce birey olarak kendine yeterliliğini sonra da aile bireyi olarak yeterliliğini bir düşünsün.

kesinlikle herkesin (özellikle de bu cendereden kurtulmayı başaracak yeni nesiller üretecek herkesin) bir aile kurmasının önemli olduğunu düşünüyorum tabi yine tercih meselesi ona karışamayız.

benim fikrimce şuan en doğrusunu yapan insandır. kendimizi zor geçindirebildiğimiz devirde, evlenip çoluk çocuğa karışmak ne kadar mantıklı ki?

belki istememiştir,belki de istese de nasip olmamış ağzı,gözü olan normal insandır.

okul, askerlik, iş, aile... bunları bir zafer bir başarı olarak gören insanlar tam olarak da 3. dünya ülkesinde yaşadığını belli ediyorlar. aile kurmadan çok daha önemli şeyler vardır, mesela hayallerinin peşinden koşmak gibi. prangalarınızı ne de çok seviyorsunuz, aile de bu prangalardan biridir. kaybedenler kulübü'nden güzel bir replik bırakıyorum, kim ne anlıyorsa anlasın.

bazı insanlar aile kurmaya önem verirler, yani buna değer verirler. bazıları ise başka birtakım şeylere, değer verirler. bunlara değer verirken niye değer verdiğini düşünmez birey, toplumun içinde erimiş olan birey. hem toplum koleje girmeyi değer olarak sunduğu için artık o kişiliğini yok sayma halidir; koleje girmek için yarışır, üniversiteye girmek için yarışır, iyi bir işe girmek için yarışır, güzel bir kadınla evlenmek için yarışır, devamlı bir yarış ve kazanma zorunluluğu.

- aslında kazanmak nedir ki? en büyük zaferi kazandığında bir antonius olduğunu düşün, paris'e geldiğini ve o takın altında olduğunu ve bütün insanların senin altında olduğunu düşün ve gücün en üstünde olduğunu... yalnız kaldığın o anda, "ne oldu be, şimdi ne olacak?" diyorsan kaybedensin sen. kaybetmişsin. yani o anda en büyük zaferin içinde kaybetmişsin.

- peki bunun farkında olmak, yaşlı bir kızıl derilinin dediği gibi, hayatın bize sunamadıklarını mı sunar; yoksa bir radyo dinleycisinin dediği gibi, sanat diğer tüm şeyler gibi seks için midir? yaşlı bir kızıl derili ne kadar yanılabilir?

yalnızlığıyla eğlenen insandır. olduğum ve olmaktan memnun olduğum insandır

olmak istediğim insandır. her geçen gün insanların iğrenç yüzlerini gördüğüm için ileride çocuk ya da bir eş istemiyorum, insanlar ilk tanıdığımız gibi kalmıyorlar ne yazık ki.

mantıklı insandır.

aile kavramını ne ile özdeştirdiğinize göre değişir bu durum?

illa ki bir erkek?
olmazsa olmaz devlete atılan artık serbestçe sevişebiliriz imzası?
ve bu boktan dünyaya yapılmış bir çocuk?

nasıl olurda herkesin hayata dair olan isteklerini "genelleyip" bu kadar basite indirgeyebilirsiniz?
toplum normlarına uymamış bir insanı nasıl ötekileştirip de bir de bunu küçümseyecek sıfatlarla bezersiniz?

eskinin 30'ları şimdinin 20'leri.
toplum normları yozlaştı. yok oldu.

her şey değişiyor; bir siz evriminizi tamamlayamadınız ya...!

evliliğe bakış açısı türkiye'deki hiçbir kadınla uyuşmamış bir erkeğin başına gelebilecek bir olay.

en basitinden evlilik benim için dini bir olay. hatta dini inancımın vazgeçilmezlerinden diyebilirim.

çünkü benim inancıma göre kadın ve erkek evlendiklerinde tek beden olurlar ve birbirlerini yaratıcı'ya yöneltirler. birbirlerinin ruhsal gelişimlerini sağlarlar. ayrıca evlilik bağıyla birleşmiş ve tek beden olan çift aynı zamanda yaratıcı ile evlilik ilişkisi içerisindedir.

daha bu da evliliğin benim inancım açısından en basit açıklaması. daha neler var neler...

(bkz: beden teolojisi)

1 buçuk sene sonra tam olarak içinde olacağım durum. evliliğe bakış açısı hiç bir erkekle uyuşmamış kadın olabilir, olabiliriz ayrıca. rahatsız mıyım bu durumdan? asla. kendi çapımda ufak sorumluluklarım var şu an, evlilikle beraber büyüyecek olan sorunları ve sorumluluklarımı paylaşabileceğim birini bulamamışım demek ki. bi de çevre çok etkili bu konuda, ön simülasyon gibi düşünün. hayat böyle daha güzel kesin kanaatim bu.

içlerinde bulunmayayım diye 2 kez girişimim oldu ama ikisi de başarısız. bazen aile kurmak kaderinizde yoksa zorlasanız da olmuyor. bakalım belki 3. de şansım tutar.

bir şeyleri ters gitmiş insandır.
direkt eleştirmemek gerekli.

tercihtir. diğer insanlar okul bitince iş bulunca direkt evlenme aşamasına geçilmeli diye düşünürken bu insanlar evlenmeyi tercih etmemiş olabilirdir.
ya da evlilikten korkuyor da olunabilir. 20li yaşların enerjisinden sürekli değişen psikolojisiyle 30lara geçişte daha kendi psikolojisine ayak uyduramazken müstakbel eşinin ve ailesinin psikolojisine ayak uydurmak güç olabilir. bir de çocuk olursa çocuğun psikolojisini iyi tutmak için onca çaba*.