30 yaşında aile kurmamış insan

bu evrende türkiye şartlarıa göre pek mümkün değildi
ben kendi ailemi kurmak istedim.
olmadı
bundan sonra benim yolum denk düşmez aile kurmaya falan ama yolu benimle keşisen biri olursa da hayır demem.
bir şeylerin kırıntısı külleri kaldı içimde
buna razıysa bırakalım olsun.
enerjisine sağlık o vakit.

aile sadece anne baba ve çocuklardan oluşmaz. eğer anne baba ve çocuklardan oluşan bir aileden ya da sadece bir eşten bahsedilen bir aileyse neden evlenmedi neden çocuk yapmadı diye sormaktan farkı yoktur.

aileden zengin olan birinin evlenmesi çok problem değil ama kendi çalışıp kazanan ve bununla evlenmek isteyen bir insan için 30 o kadar da geç bir yaş değil.

artık insanlar ev araba sahibi olamıyorlar ve olamayacaklar. bir çok insan da evi arabası olsun rahat edeyim diye bakıyor ve zengin olmasa da bir evi iyi kötü bir arabası olsun diye bakıyor.

bütün arkadaşlarımın kurmuş olmasından dolayı normalde kendimde baskı hissedecekken, o arkadaşlarımın anlattıklarından dolayı git gide uzaklaştığım insan modeli.
herkesin bu kadar mutsuz olduğu başka ortak payda duymadım. bu bir işkence çeşidi olsa gerek.

acaba nasıl olurdu diye düşündüğüm zamanlar oluyor tabii de.
çok zor işler...
çocuklarımın bana ahlaksız teklif yapan 30'lu yaşlardaki öğretmenlerine nasıl hayır diyeceğim ben yahu!!!!
ilk önce bunu öğrenmem gerek!!
(kalem etek giymiş!!)
olgunlaşmak şart!!
(ingilizce öğretmeni!!)
daha yolum var!!!
(present continuous tense!!!)

(bkz: durumumuz yoktu şe yapamadık)

bir nikah kıyalım, mütevazi bir ev kuralım sonra bakarız deyip evlenecek kadın(ve bunu kabul edecek ailesi) sayı verisi ile gelin bana önce, boş yapmayın!

böyle başlıklar, böyle düşünceler ne kadar çiğ.
her insan ( çoğu insan) bir aile kurmak, sevmek, sevilmek, evlat sahibi olmak, mutlu olmak ister. her şeyden önce kader kısmet diye bir şey var, bir de evlenmek için evlenilmez, sadece otuz yaşından önce evlenmiş olmak için evlenip hem kendini hem karşındakini hem de o aileye doğacak çocukları mutsuz etmek gibi olasılık var, (ki toplumumuz çoğunlukla bu tarz ailelerden oluşuyor) bırakalım bu toplumsal baskıları yahu.

iradesi zayıfsa ebeveyn baskısı yüzünden hata yapması yüksek olasılık dahilinde olan insandır aynı zamanda.

evde kalmış kalık

bu mu yani, 30'a gelip evlenince ne oluyor?

hayatta tek isteğiniz sırf toplum baskısı yüzünden evlenip içerisine gerince nalet bir ortamın olduğu, yine sırf toplum baskısı için çocuk yapıp hiçbir işe yaramayan insanların yetiştirildiği ama dışardan çok mutlu gözüken bir aile kurmak mı?

ceg çok güzel özetlemiş, bu mudur yani hayat;

bu tarz şeylerin (evlilik, çocuk) belli kalıplara sokulması ve bu kalıplar üzerinden insanlara fark ederek/fark etmeden psikolojik baskı yapılması pek çok mutsuz evliliğe yol açıyor. bırakın insanlar aşık oldukları için evlensinler, zorunda oldukları için değil. bunun bir yaş kıstası olamaz. hele ebeveyn olmak! çocuk yetiştirmek dünyanın en zor işlerinden biri olsa gerek. ki, realist olursak günümüz türkiye’sinde şu an evlenmek çok, çok pahalı. diyeceksiniz ki nikah yapıp geçsinler. doğru ama ev almak, çocuğa para harcamak vs. kolay değil bunlar. ayrıca bize ne ki başkalarının kararlarından? 30’a gelince evde kalınacağına mı inanıyorsun? sen evlen o zaman.

aklı başında, kendisiyle yetinebilen.