6 kelimelik hikayeler

ocağı yanmaz dumanı tütmez evi yıkıyorlardı

açmış, bakmış, bitirmiş. güzelli sanmış ilanları.

yorgundu herşey onu yıpratıyormuş gibi geliyordu

insan doğmuş ama yaşamayı beceremeden ölmüş.

her şeye rağmen hayat devam ediyordu.

her şey bir anda anlamsız gelecek.

6 kelimelik hikayeler için tanım gir

"gözlerine bakmadın mı? ışık yok gözlerinde."

sevinçle aldığı ayakkabısı, öldüğünde kapısının önüne koyulacaktı.

otogarda onu bekleyen hiç kimse yoktu.

ne sen baktın ardına ne ben.

manga/ cevapsız sorular.

ne sen baktın ardına, ne ben.

bir kedi alırım. sen de anneni çağır!

omar: this place reeks (of) death.
toland: worse. rebirth.

--destiny 2.

çok derdi vardı , hiç umudu yoktu.

yasandı bitti saygısızca
aldatmanın tadına varınca

bir bakmışsın arkana, geçmiş acı günlerin

dombra müziği ve uğur ışılak sesiyle;

recep / tayyip / erdovan
reeecep / tayyiipp / erdooğvann

*

başka bir hayatta görüşmek üzere dostum.

şu an çok heyecanlıyım. bir yandan yazarken ilham versin diye şarkı listesi açtım. diğer yandan bitki çayımı içiyorum.
kardeşimle beraber yaptığımız kelime kavanozundan altı kelime/kelime öbeği seçtim.
nasıl bir şey çıkacak bilmiyorum ama altı kelime olmayacağı kesin.
bu ön yazıları biraz da kendimi rahatlatmak ve bu anlamsız heyecanı paylaşmak için yazdım.
hiçbir deneme yapmadan artık aklıma ne gelirse yazacağım.
zugra'ya selam olsun. o da böyle denemeler yapmıştı yayınında.

evet önce kelimeler...

başlamak , kel , mutfak masası , terk etmek , beyaz şarap , fark etmek

kelimeleri istediğim gibi çekip bükeceğim. ama hala ne yazacağımı bilmiyorum. ben düşünürken biraz taslakta dursun..

yok öyle çağırınca gelmiyor tabi.

eskiden yazdığım bir hikayeyi azıcık düzeltip yazayım dedim. hile gibi geldi. aslında güzel bir hikaye sanırım ama biraz düzeltilmesi gerekiyor.

of.
yok vazgeçmek yok.


aniden bütün zihnini ve bedenini saran bir korkuyla gözlerini açtı. bir şey eksikti. vücudunda bir parça yokmuş gibi hissediyordu. bunu uyku ve uyanıklık arası korkulu bir düş gibi algıladı önce.
sonra manasızca kendini yoklamaya başladı. elleri, ayakları, kolları, bacakları, saçları, kulakları.

burnu.

saçlarını bile yokladı. yok kel de değildi.

bir yandan yokluyor bir yandan da bu hisse ve yaptıklarına anlam vermeye çalışıyordu.
durdu.
elini dudaklarına götürdü. dişlerine dokundu.
ve fark etti.
dili yoktu.
nasıl ya. dilim nasıl olmaz. daha dün arkadaşlarımla buluşup deliler gibi sohbet ettik. bu çok saçma. uyuşmuş olmalı. nasıl hissetmem. kabus bu. evet kabus. ne kadar ilginç bir kabus.
rüyasında dilinin kaybolduğunu gören kaç kişi vardır ki?
eli ağzının içinde anlamsızca dilini aradı.
gözlerini kapatıp uyanmaya çalıştı.

nasıl olur bu. dilim yok.

yataktan fırladı. odasındaki aynaya neredeyse yapışmış vaziyette durup ağzını açtı.
yüzü bembeyaz oldu. kıpırdayamadı.

nasıl olur. nasıl olur nasıl olur.

ses çıkmıyordu. nasıl olur. allahım bu nasıl olabilir. deliriyor muyum.

kardeşini aramayı düşündü. numarayı çevirdi. oflayıp kapattı. nasıl konuşacaktı ki?

mesaj çekmeye niyetlendi sonra. ne diyecekti ki. yardım et ekim, sabah uyandım ve dilim ağzımda yok
saçmalama.

ne yapacağını düşünüyordu bir yandan.
mutfak masasında duran sigarasından titreyen parmaklarıyla bir tane aldı ve yaktı.
buzdolabını açtı ve en azından bir bira ya da biraz beyaz şarap vardır umarım diye umutlandı.
bulamadı.

ağlayarak sigarasını içiyordu. gözyaşları gözünden süzülüyordu fakat sadece nefes sesi duyuluyordu. oysa içinden bağırıyordu. çığlık atıyordu.

iyi ki iş yok bugün.saçmalama ya şu durumda iş düşün salak.

telefonu çaldı. doğru ya. konuşamayacağı için kapatmıştı çaldırıp.

ne diyeceğim şimdi . ne mi diyeceğim. nasıl diyeceğim nasıl.

açmadı. telefon susunca mesaj kutusunu açtı ve "yanlışlıkla aradım" yazdı.
"tamam" dedi kardeşi ve gülen surat.

henüz kafasını toparlayamamış, hala hayal aleminde gibiydi. rüyada mıyım?
evet ya. bunu anlayabilirim.

çakmağı aldı. yaktı. elini üstüne tuttu. sessiz ve ufak bir haykırış.

bu şekilde devam ederse delireceğim. belki de hayal görüyorum. çok mantıksız.

sürekli tekrarlıyordu.dudakları kıpır kıpır. ama sessiz.

kapı çaldı. dışarıda her kim varsa panik halde çalıyordu kapıyı. bir yandan da açması için yalvarıyordu. bir an ne yapacağını bilemedi.
suç işlemiş ve ortaya çıkacağından korkan biri gibi atmaya başladı kalbi.

kapıya doğru yürüdü ve yavaşça açtı.

gelen komşusuydu ve gözleri yerinde yoktu.
deli gibi bağırıyordu.

kapıda öyle karşılıklı duruyorlardı. ikisi de ağlıyordu.

birden her şeyi anladı.

iki gün önceydi. komşusu ve o kahve içiyor, sohbet ediyorlardı. konu konuyu açıyordu. keyifli bir gündü.

birden yan masadan kırılan bardak sesleri ve sonrasında bağrışmalar duyuldu. iki tane yeniyetme genç, garsonu azarlıyordu.

komşusu ona doğru eğilmiş ve boşver bakma bile, bize ne demişti.
o da normalde bu olaya karışırdı fakat o gün keyfini bozmak istemedi.

hesabı ödeyip kaçar gibi terk ettiler mekanı.

o gece rüyasında, aynı sahneyi gördü. bu defa, bardaklar onların masasında kırılıyor,fırlayan parçalar onun diline, komşusunun da gözlerine geliyordu.

vicdan azabıyla bu rüyayı gördüğünü düşünmüştü ve kimseye bahsetmemişti.

-----
ben bu öyküyü nasıl bitireceğim hiç bilmiyorum. zaten çok saçma bir yere geldi.tıkandım.upuzun da bir şey oldu zaten.

yine cehov olamadım.

ya bu öykü ne. neyse sonra bir şey bulursam yazarım ya da böyle manasızca kalır.
ama bu tanım taslakta kalmasın.
değişik oldu.



**