ailenin en küçük çocuğu

hepimiz evlatlık şakasına inandık

evde hiç bir işe yaramıyor ama en kıymetlisi..

eş annlamlı olarak; şanslı küçük pezevenk diye de söylenır.

özel bi muamele yapılmamışsa çokta matah bir şey değil.

allah kahretmesin ne kötü. sürekli ben ekmek alıyorum pazarları.

ben çalışıyorum, saat kaç, bana diyorlar ekmek al da gel. alsanıza siz...

evdeki çocuk işçidir.
bakkal,çöp gibi angarya işleri halletmekten sorumludur.

ilk çocukta/ çocuklarda ebeveynliğin tüm hazzı, tatmini yaşanmış ve meraklar giderilmiş olduğu için kaldırım taşları arasından zorla çikabilmiş 3-5 tutam ot gibi büyümesi muhtemel çocuk.

(bkz: zevk çocuğu)

şımarık olurlar.

şımarıklardır ve asla büyümezler. kendileri de büyümek istemezler; olgun yapıları yoktur. ama sürekli neden büyüdüğümü kabullenmiyorsunuz diye de çemkirirler. bir de farklı olduklarını ispatlama çabaları vardır. hayat en çok onlara yük gibi davranırlar, olgun olmadıkları için en ufak bir baskıda dünyaları yıkılabilir.

onun sayesinde ablalığı tattım. bazen kulaklığımı bile paylaşmam ama gerektiğinde canımı bile veririm.

evin en güzel (yakışıklı) çocuğudur,abla abi arasında kalır, ayak işleri kitlendiği olur kendisine. her dediği de genelde yapılır. öyle bir şey, ah ablasının biriciğidir ama.

yaşın kaç olursa olsun her şeyine karışırlar. *

evin en büyük çocuğunun çektiği sıkıntıları çekmeyecek çocuktur. diğer kardeşlerine görece daha şanslıdır çünkü aile maddi olarak daha iyi duruma gelir. ona gelene kadar anne baba artık folloş olur ve daha az müdahale ederler küçük çocuğa.

benim. sanıldığı gibi ahım şahım bir mertebe değildir.

sürekli kahve yapar getirir sağolsun canım kardeşim.

şanslı çocuktur vesselam.. ilk çocukta tüm disiplinler kurallar uygulanmış olup, en küçük çocuk sevgi ve şımartılma ile büyütülmüştür. ilk bakışta güzel gözükse de bu durum ilerleyen yaşlarda o evin en küçük çocuğu ailesinde gördüğü ilgi sevgi ve pohpohlanma duygusunu dışarıda da istemektedir.

yorucudur, kendimden biliyorum

ilk çocuğa kıyasla daha özgür büyütülmüştür,ailelerin kendiside belirli bir olgunluğa gelene kadar ilk çocuğu deneme tahtası gibi fazlasıyla disiplinli büyütürler.inanılmaz şımarık büyütülürler sanırım büyük çocuk için tek avantaji artık ekmek almak için küçüğün gönderilecek olmasıdır.

türk aileleri çocuk bakmayı deneme yanılma yöntemiyle öğrendiği için şanslı çocuktur çünkü aile en küçük çocuktan önceki kardeşlerde ya da kardeşte hatalar yapmış ve bunların hata olduğunu öğrenip en küçük çocukta yapmazlar. o yüzden küçük çocuk hep şımarık, büyük çocuksa stresli bir hayatın getirdiği psikolojik sorunlarla yaşar. bazıları her şeyin kitlendiği çocuk olarak anlatmış ama benim kardeşim yakında tuvalete bile gitmeyecek. ha ama şöyle bir sıkıntı var ben 15-16 yaşlarımda eminönü'nde kendime mini bir tarihi tur düzenleyebiliyor, eve gelince de kendime yemek yapıyordum. kardeşim iki sokak öteye gitse yolu kaybediyor, daha makarna bile yapamıyor. türk insanının çocuk bakmayı bilmediği buradan belli aslında. ya çok sıkıyorlar ya fazla rahat bırakıyorlar. her ne kadar bu yönden aileme kızgın ve kardeşimi bazen rahat bir hayat yaşadığı için olsam da, seçeneğim olsa yine de büyük çocuk olmayı tercih ederdim. evet çok eziyet çektim ve ezildim ama en azından kendi ayaklarım üzerinde durabiliyorum.

bu arada ilk çocuğun büyümesiyle birlikte eve fazladan para girmesi sonucu ev maddi yönden daha iyi bir halde olduğu için küçük çocuğun yokluk çekmediği de bolca görülür. ulan ben sürme peynir alınsa lüks olarak görüyordum, şimdi evde pizza partileri yapacaklar neredeyse. (bkz: küçükken yeşil zeytin yememiş nesil)

kendisi 4 yaşında ve hayatı vip olarak yaşıyor. olabildiğince hevesi kırılmasın bir şeylere diye çabalıyorum ve hep el üstünde tutuyoz. ama çok tatlı yeaa