akademisyen egosu

liyakat ile mevkisine gelen bir akademisyen asla egolu olmaz. çünkü o yoldaki zorlukları görmüştür. kendini öğrenmeye ve öğretmeye adamıştır. dünyayı bilimle aydınlatmak ister. bir yangına bir su damlası da olsa taşımaktır düsturu. gerçek akademisyende ego olmaz azizim. gerçek akademisyen öz farkındalığa sahiptir ve değişmeyen tek şey değişimdir sözü mottosudur. sizin gördüğünüz egolu akademisyenler aslında oralara hak etmeden gelmiş insan artıklarıdır. onların ne kendilerine ne de topluma ne de dünyaya katkıları vardır. türkiye'nin ise akp iktidarıyla beraber üniversite iklim örtüsünü oluştururlar.

şahsımda mevcut bulunmayan egodur.

tasarım alanında mimar sinan veya marmara kadar ön planda olmasa da kaliteli bir okulda okuyorum. kaliteli bir bölüm demek daha doğru olur. hocalarımızın hemen hemen hepsi gerçekten çok iyi, egodan yoksun ve bir şeyler öğretmek için uğraşan insanlar ama bir tanesi var... anlatılmaz yaşanır bir tip. öğrencinin arkasından yaklaşıp omzundan iki parmağıyla ittirip yaptığı tasarıma "bu ne?" diyen, dersine girdiği konu hakkında hiçbir şey anlatmadığı gibi yol göstermeyip, teslim zamanı gelince herkese hakaret eden bir tip. kanser etti hepimizi. çok severek okuduğum bölümün bu dersine hiç gitmek istemiyorum, hatta atölye dersi olduğu için doğru düzgün sınıfa bile girmiyorum hakaret yemek istemediğim için. eğitim alanında öğretmen gibi önemli bir role sahip olmak bu kadar kolay olmamalı. eğitmen olmak isteyen herkese psikoloji alanında test yapılması gerektiğini düşünmekteyim. böyle insanlar yüzünden okuldan da bölümden de soğuyoruz ve yaptığımız işe güvenme duygumuzu yitiriyoruz. saatlerce emek verdiğiniz projeye hakaret edilmesi gerçekten çok kötü bir his.

iclerinde cok kaliteli olanlar da var.içlerinden bir tanesinden ders almisligim da var ve kendimi hep sansli saydim.bni hatirlamaz ama selamlar ve saygilar nevzat hocam.

bu egoya sahip bir iki hocamız oldu, ne yazık ki normalde zevkli geçmesi gereken derslerden insanları nefret ettirdiler. bu iki kişi hariç bütün eğitmenler son derece mütevazıydı. özellikle bir hocamız o kadar özveriliydi ki, eğitim hayatımın başlangıcından itibaren onun gibi öğretmenlerim olsaydı şu an hayatım nasıl olurdu diye çokça düşünürüm. öyle ki bu hocamız, (bölümle alakalı ya da alakasız) kendisine sorduğumuz soruları bilmiyorsa kendi problemiymiş gibi araştırır ve destan gibi bir mail ile bize dönüş yapardı. yılbaşı zamanı bilgisayar atölyesini süsler ve fazla fazla çikolata alır bize dağıtırdı. hepimize daha anlatmadığım pek çok iyiliği dokundu. bu dönem sonu mezun oluyorum, en çok da bu hocamı özleyeceğim...

benim şansıma mıdır bilmiyorum ama bir ton akademisyen gördüm ama 2-3 hoca dışında bu tarz bir duruma denk gelmedim. benim karşılaştıklarımın çoğu oldukça yardımsever, öğrenci ile arasında duvar olmayan akademisyenlerdi. odasında gidip konuşabileceğiniz, fikir danışabileceğiniz insanlardı.