araf

cennet ve cehennem arasında olduğuna inanılan yer. başka insanların aksine bana cehennemdense araf daha korkutucu gelmiştir hep. cehennemde kesin bir yargıya varılmış ve bedeniniz sonsuz acıya mahkum edilmiştir. araf'ta ise kaderiniz belirsizdir. hem acıdan hem zevkten mahrum bırakılmış vaziyette anlamsız bir mekanda, anlamsız bir bekleyiş içindedir insan orada.

ne içindeyim zamanın,
ne de büsbütün dışında;
yekpâre, geniş bir ânın
parçalanmaz akışında.

yerimi bilmem, bilmem ne taraftayım..
sesini duymam, ne zamandır araftayım...

cennet ahiret,cehennem dünyadır. bu ikisinin arasında karar veremezsin,ikisi bir arada da gitmez. ya dünya işleri ya ahiret işleri,bu ikisinin arasında dengeyi sağlamak zordur. işte bu ikisinin arası da araftır.

her şeyin başladığı yer doğum ,bittiği yer ölüm derler. belki de yanlış bilirler.doğarken herkes eşit haklarla,fizikle,fikirle doğmaz.bu yüzden kimilerine göre doğum dünyaya geliş etrafı canla başla keşfediş hayatın sonlandığı yer olabilir. ölüm o ikinci gerçek yerimize geçiş bu kavramda kurtuluşu simgelebilir. ya siz ? sizler doğum ve ölüm arasında sıkışmışlar neredesiniz? doğumla dünyaya ayak basan burayı benimsemeyen ama zorunda olanlar, ölümü seçse buna cesareti ve inançları aykırı gelenler .ne kadar ilginç şey seçimsiz,isteksiz dünyaya adım atmak,hadi bir yaşam savaşı ver.burada çalış çabala hayatını kur,sürdür.sonrada ölümle yeni bir başlangıca imza at.iyi veya kötü yargıları kurallarını oku, onlara uy ve devam et yaşamaya.cennet gelirse güzelliklere yeni kavramlar eklersin.cehennem gelirse diğer dünyada başarıyı yakalayamadığım gibi bu evrende yaşamda da acı çekeceğim der,boynunu bükersin. çok ilginç bu yaşam süreci, kime neye göre adalet? zengin,fakir,güzel,çirkin,akıllı ve aptal neye göre bu yargılar.iç ve dış güzellik diye çıkarılan kavgalar.kötülerin bir şekilde varlığını sürdürüşü, iyilerin umudunun tükenmeyişi, inanılmaz sabrı kadar.iki ucu boklu değnek dedikleri bu olsa gerek.ikisinde de seçim var.tek bir eksik dışında,ya hiç oluşmuş olmak istemiyorsam.ya koşturacak gücü kendimde bulamıyorsam.doğmak bizim seçimimiz değil ama ölümü erken gerçekleştirebilirsin. doğmak kader,ölmek seçimdir. doğmak bir mucize bazende kötü bir talihtir. ölmek anlık acı verir sonrası boşluktan ibarettir.doğmak ve ölmek arafta kalmış bir yerdir.

araf: inanca göre cennet cehennem arasında olan yer.

yerini yönünü bilememe, ne tarafta olduğunu kestirememe, sesleri duyamama, içsel yoklamada tuhaf tuhaf şeylerle karşılaşma halidir.
lokasyon paylaş denilse panik yaratır; adı ve adresi yoktur. bilmiyorum, bilemiyorum, bilemeyecek gibiyim, bilemeye debilirim; ben bu yerlerde ne ararım?
kaybolmak desen değil, bilinçli bulunma halı desen o da değil. ben bu yerlerde ne ararım?
ne zamandır araftayım?
ben ne zamandır araftayım.

kalamayacak kadar bıkkın, gidemeyecek kadar yorgunum. ne yapayım? ne? yapayım!

zamanın herhangi bir yerinde. çizgi değil de çemberin içinde. iki ruh ağırlığında hırkasıyla, yorgun ve içi geçmiş bir ihtiyar ile her yanı yara bere içinde, gözlerinden ateşler çıkaran muzur bir ufaklık arasında salınır vaziyette. hangi çağ onun? hangi yaşa ait? hangi role bürünme mecburiyetinde? kaçırıyor, en çok da kendini. erteleyerek kaçış hiç bitmiyor. zamansızlık içinde, bilmiyor. ayna kırıldı kırılacak belki de.

ne cenneti hak edecek şeyler yapıyorum ne de cehennemi göze alabiliyorum, ne mutluluğu yakalayacak iradem ne de keskin acıya kendimi teslim edecek cesaretim var, ne siyahtan başka bütün renkleri reddedebiliyorum ne de sonu beyaza çıkan bütün renkleri aynı anda görebiliyorum; yerim araf, ruhum donuk, rengim gri. gözlerim ölü, bedenim diri. artıramıyorum, sıfırlayamıyorum biri.

çok sevdiğim bir mvö şarkısı.

sen arafsın,arada kalansın
bana hem uzak hem yakın olansın
hep istediğim beni istemeyensin
sen arafsın, sahra kadar ıssız
insan kadar canlısın
arzular kadar derin
yaralar kadar gizemlisin
hayat gibi yaşanan ama yaşandığı bilinmeyen
ölüm gibi her an gelen ve gelebilecek olansın
sen arafsın, siyah kadar yoğun
beyaz kadar paksın
bir günahkarın daveti
bir meleğin umudusun
sen arafsın, bakan ama göremeyen
gören ama sesini çıkarmayansın
konuşabilen ama asla konuşmayansın
ben gibi hissettiren ama benim ben olmamı istemeyensin
bir faninin rüyası
bir caninin dönüm noktası
bir hayatın ortasısın
sen arafsın,arada kalansın
beyazın içinde siyah
siyahın içinde beyazsın
uyum ve uyumsuzluksun
sen arafsın,beni sürekli arada bırakansın
gel diyen ama geldiğimde iten
kovaladığımda kaçan ama
kaçtığımda öylece duran hatta daha acısı başkasını kovalayansın
sen arafsın,asla ulaşılamayansın
ne ölüm ne yaşam
ne birliktelik,ne ayrılıksın
sen,sen bilinmeyensin
sen bir araf gibi sürekli arada olan ve arada bırakansın

aʿrāf

bazı din ve inançlarda yer alan cennet ve cehennemin arası/ bekleme yeri/ ara durak olarak ifade edilir.



ahmet hamdi tanpınar

mor ve ötesi'nin lise dönemi hatırası, herkes için.

ne uykum var ne uyanığım.
ne söndüm ne de yanığım.
cinayet yok ama sanığım.
kaydı kar yağmadan çığım.
hak etmedim de diyemem
ama hak ettiysem alçağım.