aşk için yapılan fedakarlıklar

youtube.com/shorts/a--72pIp...

karşılık görülüyorsa herşeyi. ama karşılık yoksa bir nefes bile edilmez.

insanı bazen bir şovalye yaparken bazen de bir soytarıya çevirir, mesele ne yaptığın kadar kime yaptığındır. ne yaparsan yap yanlış insan da doğru, eğri durur...

çoğuna karşılık bulamasakta yapılan fedakarlıkların olsun. benim yüreğim güzelleşti. o kendi yüreğinin derdine yansın.

bi ara 5 saat mesafede farkli bi sehirde yasiyodu.
yeni de bir is kurmustum hem zor , hem agir bi donemdi. her hafta c.tesi 10 da dukkani kapattikdan sonra eve giderdim ufak bir canta hazirlik falan 5-6 saat uyur sabah 6 yola cikar , pazar orda gecirir ptesi sabah cikar ogleden sonra ise geri donerdim.
bu rutin 6 ay devam etti.

bence yeterli bir fedakarlikdi o donem.
degmedi tabi.

kişinin kendisi için yaptığı fedakarlıklardır.
eğer insan kendi sezgisi için tasarladığı 'doğru' insana aşık olmuşsa ya da sadece saf ve cahil bir birey olarak aşka düşmüşse, zihnindeki 'harikalar diyarı'nı gerçek kılabilmek için ilişkiye girer, yani kurgularını pratiğe döker. böyle olmaz ise, şeyler geçek değildirler. gerçek, dış dünyada, benliğiniz dışında kalan canlı ve cansız varlıklarla kurduğunuz networke göre belirlenir. gerçek kavramı aslen var olan bir şey değildir. *
insan, kendi başına, zihninde yürüttüğü ve tüm bedeniyle yaşadığı aşk için fedakarlık yapıyorsa, bunu kendisi için yapıyordur. yaptığı şeyi önceden tasarlamış olması gerekmez, eylemin taşıdığı değer, anlam bağlamında bencildir.

bir şeyin özü bir şey tasarlamaz. bir şeyleri bir şeylerin zihni ya da zihni yerine işlev gören tarafları tasarlar. zihin (bilinç açısından), zihin işlevi görmeyen taraflara nasıl bir şey tasarladıysa onu yaşatır ama tasarladığı şeyi tasarladığının farkında değil ise (sağdan soldan öğrendiği ya da eğitildiği şeylere göre yaşayacağı şeyleri tasarladığının farkında değil ise) zihin dışının kendisi ile birlikte her şeyi genetik olarak (kader icabı) yaşandığına inanır (batıl inanç).
aşklarınızı kontrolden geçirerek tasarlar ve yaşarsanız, onları yönetebilirsiniz de aynı zamanda. diğerleri ile olan ilişkiniz aşkınız değildir. kendi aşkınıza hakim olamayıp, diğer insanları aşkınız karşısında sorgulamaya başladığınız da iş işten geçmiş olur. tüm bu zerzevatları yaşarken, eşiniz size öğretmeye çalışsa açıklamaya çalıştığım şeyleri, kavga çıkar ya da gümbürtüye gider tüm konuşulanlar. ben denedim. daha hiç dinleyip anlayan ya da anlamaya çalışan birine denk gelmedim. üstelik benzin sıçramış alev gibi parlıyorlar. insan cahilken her şeyden emin bir varlıktır.

aşkınıza başlatmayın. sevdiğiniz insanlar için sizi seviyorlarken ya da zor durumdalarken fedakarlık yapın. genel yargı klişeleri kütürünüz olmasın.

ne fedekarlığı amk. ben tıkar geçerim.

23 yaşındayken yurtdışına gitme fırsatını elimin tersiyle itmekti. aradan yıllar geçti. kavuşamadık, ben yine yurtdışındayım.

komik geliyor tabii şimdi.

o kadar çok ki, hangi birini anlatmalıyım bilmiyorum. ama yaş aldıkça ve insanın karakteri oturup hayattan ne istediğini bildikçe yapılan fedakarlıklar da orantılı olarak düşüyor. kendimde bunu gözlemledim.

galatasaray aşkına evden kaçıp maça gitmişliğim var küçükken. sayılıyor mu?

sorbonne’da burs ve doktoradan vazgeçmek.

aşk için yaptığım bir fedakarlık yok.
mesela almanya'da iken isabel isminde bir kıza seviyordum ve sevgili idik de.
ancak okulum devam ettiği için bana kal demesine rağmen türkiye 'ye okulum için geri döndüm.
sen gel kız dedim .o da gelmedi.
demek ki aşk diye bir şey yokmuş.

aşk karşılıksız sevmek sanirim.

hiç yapmadım
yapmam da
deymiycek biri için gene hiç yapmam.

yalnız doğdum
yalnız yaşıyorum
yalnız ölcem

kizla kaçmak. başka hiç yapmadım ama bu yeterli sanırım.

anlatmaya başlasam bağdat a yol olur.

aşk için ölmeli,
aşk o zaman aşk.. diyorsa da şarkılar.. siz, aşk için yaşayın dostlar.. çünkü aşk, ancak yaşanırsa aşktır. yanıltmasın sizi şarkılar..