aşkın tarifi

bir insanın sadece var olması ile sizi mutlu etmesi.

imkansızlık çarpı kara sevda bölü sevgi eşittir yalnızlık.

*

o ısınsın diye kendini yakmak.

bence bu....

aşk diye bir şey yoktur, yanlış antidepresan + yanlış ruh doktoru vardır.

o'nun yanında olmadığı yalnız an'larında üşümek.

yanındayken ise ; üşümesin diyerek, ceketini onun omuzlarına koymak.

kendinden onu düşünmek.

bir adet sevgiliyi kısık ateşte 10 dakka..

#2309746 pembeleşinceye kadar diyolla hocam, doğru mudur?

ben hep sert olmasından yanayım. yani etimizi sertleştirmek için iyi pişirmek gerek. kırmızıdan mora dönmeli etimiz.

en huzurlu olduğun yer/kişidir.
mutluluk, sevgi falan kolay şeyler, tarifimde onlar yok.
dünyanın dertlerinden uzaklaşmanın o hafif uyku yapan nabız durumu...
böyle boş boş bakar ya insan, yüzünde bir tutam tebessüm.

aşkın tarifini yazsam yeniden, kimi malzemeyi bulamam ki ben.
kimi benim gibi zeytinyağ sürer, kimi senin gibi margarin reçel. la la laaa...

t: tarifi yüzyıllar önce kaybolmuştur. bu yüzdendir ki tarifsiz yapılan her aşk ağızda boktan bir tat bırakarak, genellikle midene oturur.

benim gibi bencil birinin bile sadece o kişinin mutluluğu için her şeyi yapmaya başlaması...
o noktada anlarsın aşık olduğunu.
çünkü aşk fedakarlık gerektirir.

senden sakladığım bir sürü sırrım vardı evet ama ben benim lan!
ne bileyim sana sonradan aşık olacağımı?
keşke saklamasaydım desem ne değişir şimdi?

neyse. her zaman yanında olacağımı bil yeter.
insanı acizleştiren bir duygudur aşk.
uğradığında kapıyı açmamazlık edemezsin...

saçları çok güzeldi, ona dokunmaktı güzel olan aslında. gözlerinden ziyade bakışlarıydı beni etkileyen. hoş gördüğüm en güzel gözlere sahipti o. bakışlarıysa daha önce kimseninkilere benzemiyordu. elleri mesela, yara bere içindeydi, ellerini güzel yapan da buydu. dokunduğum ve öptüğüm her zerresine ayrı aşıktım onun. ve hissediyordum. aşk öyle somut bir şey değildir aslında ama sanki aşk nefes buldu, cana karıştı da dile geldi ikimizin arasında. yerleşti ve sonsuza dek oturacak gibiydi. ve biliyordum işte, yüzüme ellerime dokundukça hayatıma dokunuyordu usul usul, gözlerime bakınca parlayan gözleri aydınlatıyordu içimdeki karanlıkları. çekiyordu beni içine. sessizdim, konuşmaya mecalim yoktu onun bakışlarının kafesinde. sözleriyse kulaklarımdan geçiyordu sanki ama duymuyordum, onu izlerken, hayranlığımın penceresinden duyamıyordum sözlerini. sesini hissediyordum kalbimde sadece. içimdeki ateşe rağmen üşüyen bedenimi ısıtmakla meşguldu onun sıcak teni, elleri. ve kimseyi bu kadar öpmek istememiştim, dudaklarım dudaklarıyla buluşursa sanki hiç ayrılamayacak gibiydi.

biraz ben biraz sen.. *

sulugöz yiyip gözlerin sulanmaması gibi bir şey.

kimi benim gibi sever gönülden, kimi senin gibi el olur gider.

bak bi de șu var:

gördüğüm gunden beri,
ne olüyüm ne diri.
yandim, sondum, binlerce kez öldüm.
baktiğim her yerde gördüm.

cücük. tuz. kuru ekmek. 2023 ekonomisinden bildiriyorum.

tarifi 2:00 dk'dan sonra bulabilirsiniz