babanın aynı anıları ilk kez anlatıyormuş edasıyla yüz kere anlatması

tarihler ve karakterler asla bir öncekiyle aynı olmaz, daima bir şeyler değişir.

ben de başladım aynı hikayeleri anlatmaya. yaşlanınca vukubulan durumdur.

keşke babam hayatta olsa da yüz kere değil beş yüz kere aynı hikayeyi anlatsa ben de ilk kez duyuyormuş gibi dinlesem :(

ben de sıkılıyorum ama genelde hiç bozmadan dinlemeye devam ediyorum. sonuçta daha ne kadar yanımda olacak bilmiyorum. bazı şeylerin kaybedilebildiğini unutmamak lazım.

cem yılmaz olsa dinleriz babamızı niye dinlemeyelim ki. üstelik beleş

düşününce “klasik baba” formundan ne kadar uzakmış sevgili babam. olsaydı da anlatsaydı keşke…

aile eşrafının da ilk kez dinliyormuş gibi tepki vermesiyle bayağı eğlenceli geçen bir aile sohbeti olacaktır. hem babanın "üff yine döktürüyorum" diyerek keyiflenmesi hem diğer aile üyelerinin içten gülümsemeleriyle geçen huzurlu bir ortam.

sık sık değil de belirli aralıklarla anlatılıyorsa keyiflidir. babamın çocukluk arkadaşıyla sohbetine bayılırdım. gençlik yıllarından itibaren günümüze kadar yaşadığı, özellikle iş anılarına bayılırım. çok memleket gezdiği, uyanık olduğu ve ağzı laf yaptığı için anlattıkları bayağı kaçmıyor. sanırım bir şeyler anlatma sevgim babadan miras.

ben bayılıyorum bu olaya,hep unutmuş gibi yapıp babamın heyecanlı bir şekilde olayları tekrar anlatmasını sağlayıp, mimiklerini izlemek cok hosuma gidiyor.

babayla yapılaçak en güzel aktivite her anlattığında ilk defa gibi gülmek eylenmek o babanın mutluluk sebebi bence.

bizim peder bunu içtiğinde yapar...
ilkokulda ayakkabısının altının delik olduğundan girer, orta okulda aynı ceketi yıllarca giymek zorunda kaldığından çıkamaz..
derken valideyle olan evlilik sürecinde kayınpederle olan husumetini ve ona duyduğu öfkeyi kusar inceden.
ve alakasız bir biçimde lisede akşam okulunda okurken gündüz çalıştığı yazıhanedeki denizlili cimri işverenlerin ibneliklerine küfreder ve her bir konu siz kıçınızı bir bahane bulup o koltuktan kaldırmazsanız 2 saat sürer. bu da demek olur ki en az 6 saat kafanızı ütüleyecektir..

artık hiç yanında oturmuyorum. çünkü anlattıkları şeyleri ezbere biliyorum. konuşmaya başladığı anda ben bir wc ye gidiyorum deyip odadan tüyüyorum.. çünkü hiç susmuyor. sadece o konuşuyor. kafam davul gibi şişiyor.. bana da yazık...

çok konuşmadığımız için yaşamadığım bir olay. en son 1 hafta önce konuştuk. bizde olay bir kere konuşuluyor.

klasik olacaktır belki ama, hayatta olsundur da anlatsındır.

babamdan ziyade kayınpederim sarhoşken çok yapar. normalde fazla konuşan bir insan değildir. o yüzden bin kere de duysam ilk kez duyuyor gibi davranmaya çalışıyorum. bana hep aynı cümlelerle ilk gördüğünde beni neden beğenmediğini anlatır hep. sonra olay döner dolaşır bu hayatta en büyük keşkem seni tanımadan üzmekti der. ben de gülüp geçerim.

yaşasaydı milyon kere daha karşısına oturur o anlatırken o'nun o tatlı sesinin gülümseyen gözlerine kattığı neşeyi izlerdim. artık karşısına oturamıyorum. artık o, o'nun anıları ve o'nunla olan anılarım beynimin içinde sürekli dönen sessiz bir film gibi.

babiskomun anlatım gücü efsanedir o anlatsın ben dinlerim çocukken anlattığı hikayeleri hiç birseye değişmem kalp sana.

uzmemek gerek falan demisler ama bi noktadan sonra asiri sıkıcı olabiliyor. eger bi de surekli ayni seyleri tekrar ediyosa ve bu anilari nutuk seklinde anlatiyosa cekilmez bi hal aliyo. konu degistikten sonra bile aklina gelen onunla ilgili aslinda anlattigi ama anlatmadigini dusundugu seyleri anlatiyor benimki. affet beni babacim ama bazen seni dinliyomus gibi yapip sadece kafami salliyorum bazen bazi yerlere sasirmis gibi de yapiyorum* anliyodur buyuk ihtimalle ama hic dinlememekten iyidir*

anlatsın. bilinen şeyi dinlemek güzeldir, güven verir. dinleyin siz de ne var, kulağınız mı eskir.

anlatsın.

yok olduğunda hepsini özleyeceğiz çünkü. o anıları anlatmak için bir ömür beklerler çünkü.

ayni hikayeyi 20 kez dinlemisimdir anneme kac kez anlattı asıl ben onu merak ediyorum canım anam.