başarıyı engelleyen faktörler

gafa yoktur belki.*
en sevdiğim karikatürlerden birini buraya bırakmanın mutluluğu içerisindeyim şu an.*

aptalları ve önemsemeyerek şeyleri ciddiye almak.

sözlüktekiler dahil.

aile baskısı ve yanlış alana yönlenmiş olmak.


bir çocugun başarılı olabilmesinde ilk değer ; ebeveyn bilinci.

bu ne anlama geliyor?

çocuk doğduğu andan itibaren anne & baba tarafından özellikle izlenmeli.çocugun özellikle ilkokula başlamadan önceki ilk 5-6 yılı , çocugun neye ilgisi olduğunu ya da neye karşı yeteneği olduğunu öğrenmek için önemlidir.

resim yeteneği olan bir cocuk, enstrumana ilgisi olan bir cocuk, dans etmeyi seven bir cocuk, elektronik eşyalar dikkatini çeken bir cocuk, spor seven bir çocuk vb bir sürü kategorilerde ilgi alanları ile karşılaşılabilinir.

çocugun ilgisinin neye olduğunu bilip, o alana yatkınlığı fazla olan eğitim çeşidinin seçilmesi gerekiyor.bu örneği genelde veririm fakat sanatsal gelişim gösteren bir çocugu matematik/ türkçe ağırlıklı okullara göndermek hem potansiyelini kısıtlamaktır hemde başarısız olma şansını ortaya çıkartmaktır.

aynı şekilde matematik zekası olan bir cocugu sözel alanlara yönlendirmekte benzer şekilde.


bu noktada eğitimcilere ve aracı kurumlara bence güvenmemek gerekir.çocugunuzu rehber öğretmeni arada sırada görerek , neye yatkınlığı olduğunu kesinlikle tanımlayamayabilir.anne ve baba olarak , ebeveynlerin bunu bilip, hocalarla yakın görüşmeler sağlaması gerekir.gerekirse okul süreclerini yakından takip etmeleri gerekir.

çocuk ergenliğe girince zaten ne istediğini anlayabileyeceği bilince az cok sahip olabiliyor.lise mezuniyetine yakın, istenilen meslek kafada oturabiliyor.bu noktada önemli olan cocugunuzu iyi tanımak ve onun kendisini tanımasını sağlamak.

kendisine seçtiği alanı sevmeyen ve zorla okuyan insanlarla karşılaştığım oldu hayatım içerisinde ki hala karşılaşıyorum.bunlar iyi okullara ve bölümlere girmiş fakat bölümüyle mutlu olmayan, bölümünü değiştirme yoluna giden ya da uzattıkca uzatan insanlar.


dolayısıyla her şey bence ailede başlıyor.

kötü çevre ve tembellik.

hırsının olmaması.

ertelemek. ben çok yaparım her konuda. yarın yaparım , yarın giderim, yarın hallederim. böyle böyle heba ediyoruz bugünleri.

başarı kıstasının hakim yönü ve çevrenin değerlendirmesi

nazar.

başarı korkusu.. ilginç gibi gelebilir ama bazen insan, başarmaktan da korkar çünkü başarılı oldukça beklentiler artar ve "ya bir gün bu beklentileri karşılayamazsam, ya bu sefer başarılı olamazsam" kaygısı başlar. bu kaygıyla baş etmek için hep daha fazlasını başarmalıyım güdüsüyle hareket eder ama maalesef bunun sonu yoktur. kendi kendini tüketir.. kendini başarılarıyla, başarısızlıklarıyla olduğu gibi kabul etmeye başladığında ve aslında hiç kimsenin beklentilerini karşılamak zorunda olmadığını idrak ettiğinde kısır döngüden çıkar.. "başarılarım ve başarısızlıklarımla ben buyum" dediğinizde bir rahatlama geliyor. dış referanslı olan motivasyon yıpratıcıdır ama en iyi motivasyon, kişi kendisi için harekete geçtiğinde gelendir.

türkiye'de yaşamak zorunda olmak.

tembelliğim.

parasızlık, yalnızlık, işsizlik. gençlerimiz maddi nedenler ile hayal kuramıyor, hayatta tecrübe kazanır iken gerek ailesi gerek toplum tarafından dışlanıyor ve hak ettikleri işler liyakat değil sadakat odaklı onlara verilmiyor.

bütçe
aile
yaşanılan coğrafya.
eğitim sistemi.
torpilin başarının önüne geçmesi.
çevre tarafından yapılan küçümsemeler.

kendine inanmamak, fırsatları başkalarından beklemek, tembellik. ha birde torpil.

kesinlikle ertelemek diyorum ben

her şeyin başı. evet aile.

para ve ego.

isteksizlik.

toksik aile ve arkadaş ilişkileri.

sağlık sorunları da sayılabilir.