behlül haznedar

korkaktır

gerizekalıdır.
o tip ve parayla kral olacakken, gitti yengesine aşık oldu mal.
lan hadi gönlüne söz geçiremedin de ne halt etmeye aşkını içinde tutmadın da gittin eyleme döktün.
allah'ın salağı seni.

sadakate tepki olarak doğmuş, kadınların kalbini çalarak yaşamıştır.
sadakatsizliğin sözlük anlamıdır.

bihter i çok üzüyor orul orul o.c. korkak ibiş. bu arada bizim köyde kafası az çalışanlara behlül derler. babam, ben çocukken bana kızdığında behlül diye bağırırdı, dedem de ona bağırırdı. behlül deme len çocuğa diye. herkes birbirine bağriyor.

teorikte her kadını elde ettiği için imkansızın peşinde. evde yiyişecek kadar vizyonsuz sorumsuzun teki.

adam olsan sana şu paragraf bir ömür yeterdi : heyecan her yaşta güzel bir şeydir, ama her durumda sonu güzel bitmez. tutkuyla atılan yanlış adımlar, insanı felakete sürükler. bazen anlık heyecanlar, ömür boyu yük olur insanın sırtında, pişmanlık olur, utanç olur, vicdan azabı olur -ki çekmesi çok zordur. "gençlikte olur." deyip geçilemez bazı şeyler. insanın koparıp atamayacağı bağları vardır; arkasını dönüp gidemeyeceği durumlar, inkar edemeyeceği borçları vardır. bütün bunlar anlık heyecanlara feda edilemez... hayat sadece anlık güzelliklerden ibaret değil, cehennemi de bu dünya da yaşar insan. ben, yanlışlarımdan edindiğim tecrübelerle ikaz etmek istedim sadece.

"eve bir kadın geleceğine vukuf hasıl eder etmez bunun esas mahiyetini düşünmeksizin sırf hissi, sırf sinirli bir eza duymuş idi; bu meselede muhakemesinin hiç bir tesiri yokdu. bu his en doğru olarak kıskançlık tabirile icmal idi: o gelecek kadından her şeyi hele babasını, bülendi, daha sonra beşiri, bütün ev halkını evi eşyayı hatta kendisini kıskanıyordu; bu sevilmiş şeylerin içine girmekle o kadın bunları çalacak elinden alacak; evet nasıl pek iyi tahlil edemiyor, vüzuh ile düşünemiyor, fakat ruhu hissediyordu ki o geldikten sonra kendisi şimdiye kadar sevdiklerini artık sevemiyecekti. (halid ziya uşaklıgil - aşk-ı memnu sf. 59)"

bihter için bile bu hislerle çocukça bir kıskançlığa kapılan nihal'i kıran acımasız köpek, aşk adamı, vurucu şahıs.

üstadın nihal için kurduğu "o geldikten sonra kendisi şimdiye kadar sevdiklerini artık sevemiyecekti" cümlesi beni zırlak bir moda sokmakla beraber, pişmanlıklarımı, vicdanımı tetikliyor ve beni behlüllere düşman kılıyor. kıskançlığı bu kadar güzel anlatan az cümle var şu evrende.

çok ağır bir yengeci olarak, boşta yenge gördüğüm anda arkasından dolanıp sürtünmeye aşırı meyilli bir kul olarak, şu hayatta sadece bihter yengeme döşemezdim sanırım. bu hislerdeyim sabahın bu kahve vakitlerinde. bihter'e vurmayacaktı bu pislik! her şeyden önce, böyle güzel kıskanan nihal'i üzmeyecekti. şu yengeciliğimde ben bile dayanırdım. (atom bombası gibi enerji harcardım dayanmak için, yine de vermezdim eline)
yaptıklarını affetmeyeceğim. bazı günahların affı olmaz.

ps: adnan bey'in algılamakta yaşadığı zorluk da buna neden oldu tabi de...o başka bir tartışma konusu.

uçkuruna sahip çıkamayan pislik, hain.