bir evi daha yaşanılır kılan detaylar

minimalist eşyalar, tatlış bir kedi, sevilen bir eş.

başta temiz olmalı ve sonra da bol çiçekli, ağaçlı bir bahçesi olması

sevdiklerinizle dolu olması. saydığınız her şeyim var ama hiçbir şeyim yok.

huzur.

birlikte yaşadığın insandır.

pencereden sızan güneş. evet sızan.

içinde çocukların ve yaşlıların olması.

huzur.
kendi huzurun.
evde beraber yaşadığın insanın huzuru.
birlikte yaşanan huzur.
sadece huzur.
huzur oldu mu her şey olur.

çiçek. böyle sağlıklı, güzel çiçek.

zarar vermekten korkacak kadar pahalı eşyalar olmamasıdır. arkadaşlarımın ya da akrabalarımın evine gittiğimde halıya basmaktan bile çekinir oldum, herkeste öyle bir lüks ve altın varaklı eşya merakı var ki...

renkli duvarlar. ruhsuz bir beyaz değil de, maviler, morlar, yeşiller.

evi ev yapan, içinde yaşayan insanlardır.

*ısı yalıtımlı olması
*salonun büyük olması
*işe yaramayıp , yer kaplayan eşyaların ortadan kaldırılması.

çok geniş doğal ışık alan mutfağa sahip olması bence.

şımarıklık olarak algılanabilir ama bence zevk meselesidir. bir ara tek yaşarken çok küçük, dibimde olan apartman nedenli ışık almayan bir mutfağım vardı, bi de yere yakın olmanın getirisi her tür böcek giriyordu içeri, hiç yemek yapasım gelmiyordu. yemek yapmaktan çok keyif alan, sabah mutfağa girip akşam çıkan, davet sofraları hazırlamayı çok seven, aslında bir insana ve hatta kendine olan sevgisini bile yemek yaparak gösteren ben, o evde yaşadığım sürece çok nadir mutfağa girdim. basıyordum ekmeğin içine peyniri, ibrahim tatlıses gibi yiyordum. normalde kendime hazırladığım kahvaltıyı sanki 98 kişi görüp oylayacak gibi hazırlayan bir ruh hastası olarak bana göre değildi öyle yaşamak. hiç keyif alamadım o evden.

sahiden hiç eşya olmayan, kutu gibi küçücük odaları olan bir evde yaşayabilirim ama mutfağı sahiden gocuman olsun. öyle çok keyif alıyorum ben.

bahçe ve balkon

düzgün manzarası olan bir balkon.

evde birlikte yaşadıkların.

evde mutlu ,huzurlu bi ailenin olduğunu bilmek evi değil dünyayı daha yaşanılır yapar

yakısıklı, zeki, centilmen bir beyefendi

aile ile birlikte oturup çay veya kahve içip geçmişten bahsetmek.önceden insanların birbirlerine verdiği değeri güzel tebessümler ile anlatmak.