bir evi yuva yapan unsurlar

karşımdaki kişi anlayışlı değilse ve çoğu kişiyle problemleri varsa ben ona nasıl yardımcı olabilirim? kendimce birşeyler yapmaya çalışıyorsam ve bu durum yıllarca degismediyse bir insani sürekli tolere etmek saçma ve anlamsız.ki kişi olgun biriyse onun daha olginca davranıyor olması gerekir.evliya değilim .eyüp sabrım da yok.

bir evi gerçekten yuva yapabilecek tek şey sizsinizdir.
yaşadığınız yeri kendiniz için güvenli, huzurlu, besleyici, dinlendirici kılacak özellikleri bir tek siz bilebilirsiniz. bu koşulları kendiniz için az biraz çabayla sağlayabilir, bu alanı uzun vadede alışabileceğiniz şekilde düzenleyebilirsiniz. dahası bu yaşam alanını sizi yansıtacak bir hale getirebilirsiniz. bu maddi durumla belki bir derece alakalı olsa da asla tamamen buna bağlı değildir. birkaç sevdiğiniz eşya, sevdiğiniz müziği dinleyebileceğiniz bir ortam, rahat uyuyabileceğiniz bir köşe size "ben burada iyiyim" hissini sunabilir. en önemlisi de, bir yerde huzurla barınabilmek için bir tür iç huzuru bulabilmek gerek. insan kendini yuva bildiğinde dünyanın neresine giderse gitsin orada huzur bulabiliyormuş, öteki türlüsü fena. çünkü siz ruhen ve fiziken var ve iyi olmadığınız sürece kapladığınız yer yuva da olmuyor .

saygı, sevgi.

kedi, çiçekler, kitaplar, müzik.

akşam yemeğidir; tüm aile fertlerinin günlük koşuşturmasının nispeten sonra erdiği ve bir arada bulunma fırsatı yakaladığı nadir anlardan biri olduğundan, yuva tanımlamasında ilk sıralarda yer alır.

aidiyet hissi.

bir eve ait olmak için senden bir parça bulunmalı. belki duvara asılı fotoğraflar, kendin yaptığın bir tablo, bir heykel..

sürekli toplu olan evler çok yapay geliyor bana. her şey o kadar nizami ki, sanki katalog çekimi gibi. bir koltuğun üstünde peluş bir battaniye yoksa o evde salonda oturulup sohbet edilmiyor, vakit geçirilmiyor, beraber film izlenmiyordur. açık bir dergi, sehpada kitap yoksa otelden farkı ne?

sarı loş ışıklar da önemli. her yer beyaz floresan ışığıyla yine stüdyo gibi hissiyat oluşturuyor.

pişen bir şeylerin kokusu, özellikle sütlü tatlı, yazları hobilerini yaparken bulunmaktan keyif aldığın, arkadaşlarınla oturup sohbet ettiğin, kahkahalar attığın, akşamları iki kadeh bir şeyler içebildiğin geniş ve rahat bir balkon, sırnaşık bir kedi belki de suladığın ve yerini asla beğenmeyen memnuniyetsiz bir bitki.

evi yuva yapan sevilerek oluşturulmasıdır. o bu tatlıyı/yemeği sever denilerek pişirilenlerdir, geri dönmek ve o peluş battaniyeye sarılıp film izlemek için can atmaktır, keyifle kadeh tokuşturmaktır bir yaz akşamı balkonda, bu çirkin tablomu nereye assam diye didik didik boş duvar aramaktır.

ait olmaktır, ayna gibi olmaktır. evde bekleyene sevgiyle sarılmak için koşmaktır.

dışarıda ne sıkıntı varsa o kapıdan girdiğiniz anda dışarıda kalacağını bilmek.

hep beraber bir sofraya oturmak. iyi şeylere beraber sevinip kötü seyleri beraber sırtlanmak. ve ev icinde herkesin birbirine fedakar tavırları. kardeşinle kavga ettikten sonra uyurken üstünü örtmen. bir önceki gün çok kızgınken ertesi gün sarılman.

yemek kokusu ve eve girişte herhangi bir koku duymamak.

kitapların konumunu ezbere bildiğiniz kitaplık.

kesinlikle aile.

eğer birbiri ile anlaşamayan 2 ebeveyne sahipseniz, hayat cehennem olabiliyor.birbiri ile anlaşan insanların evlenmesi lazım.kısıtlı bir m2’ye hapis olduğunuzda, demlediğiniz çay bile kavga konusu olabiliyor.

şahsen bu konuda benim ailem dünyanın en iyi örneği olabilir.fenerbahçe ve galatasaray bile daha iyi anlaşır ikisinden.hele şu an tam antrapoz- menapoz dönemleri.. hiç çekilmiyorlar..

halınız, koltuğunuz, yatağınız olmasın ama huzurunuz olsun.bundan mahrumsanız, malikanede bile yaşasanız vay halinize.

#1530805 tam olarak yazarın yazdıkları.

birbirine karşı saygılı olan bireylerin bulunduğu her ortam yuvadır.

birbirlerine saygılı anne babadır.

anne ve bağlılık

sevdiğim bir eş, sevdiğim dekorlar ve huzur.

perdeleri çekmek zorunda kalmamak.

beyaz yerine sarı renk ampul tercih edilmesi. başlarda biraz yadırgansa da alıştıktan sonra insanın ruhuna iyi geliyor. eve çok güzel bir ambiyans katar, tecrübeyle sabit.

evi sevdiğin bir insan ile paylaşıyor olman


pencereyi açınca karşıda apartman olmaması

üst katta daire olmaması

muslukların şekli ve kalitesi

gömme rezervuar

(bkz: çay).
her yeri yuva yapar.

hatta yuvayı dişi kuş yapmaz, çay yapar. yani dişi kuş çay yapmaz, yuvayı çay yapar. yani aslında dişi kuşlar da çay yapar fakat dört duvarı yuva yapan çaydır.

nerede olursanız olun, çok eğleniyor da olsanız, günün tüm yorgunluğundan, stresinden, kaosundan arınmak, kendi yatağınızda huzurla uyumak için evinize dönmek istiyorsanız orası yuvadır işte... kısacası huzurdur evi yuva yapan. hayattaki belki de tek şansım. en azından iyi yerden yakalamışım diye seviyorum :))

kafa açmayan baba.

dişi kuş