bir insana yapılabilecek en büyük kötülük

bir insana en büyük kötülük ,ona iyilik yapmamızdır.
ünlü düşünür ne demiş:
hiç düşmanım yok,çünkü kimseye iyilik yapmadım.

yaralanmalı ölümlü ekstrem olayları geçerek, birine yapılabilecek en büyük kötülük o kişinin kendine inancını ve öz güvenini derinden sarsmaktır. genelde böylesi bir sarsıntıyı ve zihne çivi gibi çakılacak olumsuz düşünceyi ailesi gibi yakın ve görüşlerine en değer verdiği insanlar yapabilir. uğraştıkça çabalarını göz ardı etmek. her daim sen beceriksizsin bir şey başaramazsın, kapasiten düşük gibi alt metinli cümleler söylemek. her yaptığına kulp bulmak, her hareketini eleştirmek. bir süre sonra kişi durumu iyi ya da kötü olsun kendini gerçekten işe yaramaz ve çok değersiz hissedebilir. öz güveni düşer, hiçbir davranışından emin olamaz onaylatma ihtiyacı duyar. böyle olunca da eyleme geçmeyi istemez. durum bu olunca da daha büyük şeyler başarabilecekken, kendini tanıyıp hayattan keyif alabilecekken ben zaten işe yaramaz ve zayıf bir insanım düşünce döngüsüne sıkışıp hayatının güzel günlerini heba eder. başka bir açıdan bakılırsa da bir diğer en büyük kötülük te yukarıda anlatılana maruz kalan kişinin işe yaramaz, düzelmez olduğuna kendisinin inanması ve o döngüden çıkmak için yollar aramaması olur.

negatif enerji vermek

umut vermek.

insanın özgürlüğüne ket vurulması bence bir insana yapılabilecek en büyük kötülüktür. çok geniş bir çerçevede değerlendirilebilir elbette bu özgürlük mevzusu. yaşadığımız toplum için en genel hatlarıyla irdelemeye kalksak bile kitaplar dolusu yazmak, tartışmak gerekir.

peki ama ilk nerede başlıyor insanın daha farkına bile varamadan, özgürlüğünün avuçlarından kayıp gitmesi?

doğduğumuzda özgür müydük? fiziksel olarak ebeveynlerimize bağımlıydık doğal olarak. ya locke'un ortaya attığı "boş levha" önermesinden hareket edecek olursak boş levha olarak işaret edilen beyinlerimiz doldurulurken hangi zihniyetlerle donatılıyoruz? bu durumda özgür olduğumuzu kim iddia edebilir!

tüm dünyanın etkisi altında olduğu bir kötülük durumu bu.

onu (yalan) bir umudun içine hapsetmektir…

bekletmektir. otobüs durağında bekletmek gibi değil, belirsizlik içerisinde koca bir hayatı zindan edecek şekilde bekletmektir.

onun hayatındaki yerini belirsizleştirmek.

umut vermek ve bir şeye inandırmak.

fazla değer vermektir.

hep tam aksi düşünülür ama değildir olması gerekenden fazla suyu çiçeğe verince yüzme bilmediği gibi insanda da fazlası sıkıntıdır aga.

hislerini elinden alacak kadar baskılamaktır.

yaşama sevincini öldürmek.

duygusal anlamda gereğinden fazla destek olarak kendine bağımlı hale getirmektir.

iyi niyetinden kalbini kırıp iyi insan olma çabasına pişman etmek...

bence onu gerçekten ama gerçekten dinlememek. bir bakıyorum konuşuyorum bir bakıyorum karşı taraf bambaşka konularda. hiiiiç bu insan evladı ne anlatıyor derdi ne diyen yok. dinlemediğimiz için anlamıyorsunuz da böyle bir silsile.

onu zorlamak...

aşağılamaktır.

sevilmediğini, istenilmediğini ; hatta ondan iğrenildiğini ve tiksinildiğini söylemektir.

psikolojisi aylarca kendine gelemez.

ben sana değer veriyorum o yüzden bunu yapmalısın ya da bunu yapmamalısın gibi cümleler ile toksikliğini salıp, insana kendini değersiz yetersiz ve hatta bağımlı hissettirilmesi.

onun insana olan güvenini öldürmek.

seviyormuş gibi yapmak.
(bkz: mış gibi yapmak)