bir savunma stratejisi olarak söyleme sahip çıkmak

son yılların en popüler tartışma yöntemidir. bunun ingilizcede veya latincede kavramsal bir karşılığı var mıdır bilmiyorum.
cuk oturan bir şey gelmiyor şu an aklıma.
ne demeye çalıştığımı açıklayım.
örneğin biri açıkça nefret söylemine başvuruyor ve bir halkı kötülüyor. türkler şöyledir, araplar böyledir filan diyor. bir başkası da “sen ırkçısın” diye çıkışıyor.
nefret söylemini üreten kişi de “evet öyleyim ne olacak?” minvalinde bir karşılık veriyor.
bu karşılığı vererek: ırkçı olmayı kötü bir özellik olarak görmediğini, sahiplendiğini ve “ırkçı” diye yaftalanmanın kendisini rahatsız etmediğini beyan etmiş oluyor.
tabii bunu inanarak söyleyenler olduğu kadar, inanmadıkları halde inanıyormuşçasına söyleyenler de bulunuyor.

genellikle ırkçılık ve kadın düşmanlığı bahsinde dile getiriliyor gözlemlediğim kadarıyla.
çok tepki gelirse ve linç ortamı oluşursa “ofansif mizah” yaptığını ileri sürenler de çıkabiliyor aralarından.
serkan inci’nin attığı meşhur bir tivit vardır bilindiği gibi: “kızlar ikiye ayrılır cem garipoğlu”