birisi seni niye sevsin ki sorusu

yani iyi yemek yaparım, ne bileyim iyi yüzerim beraber yüzeriz. ya da konsol oyunlarında, futbol, basketbol ve teniste baya iyiyimdir bak. üzerine pek düşmedim ama iyi resim yaparım. müzikalde de fena değiliz gitar, piyano falan yani. fransızca şiir yazabilirim istiyorsan. kütüphanemi gezeriz beraber, sahi johannes valentinus sever misin? veya robert fludd bölümünü gezebiliriz. felsefe tartışırız ya da ne bileyim uzay falan. o da olmadı beraber bi şeyler kodlarız. ama yakışıklı değilim, bunun için sevmeyebilirsin. ve de sana kızmayacağım. sanırım anlaşılabilir durum. ancak kafamı sıfıra vuracağım, o zaman belki, yani.

kaç gündür bu soru üzerinde düşünüyorum. söylemek istediklerim var ama özel mi konuşayım genel mi konuşayım ona tam karar veremedim..

beni niye sevsin mesela? çok can alıcı bir yerden yakalıyor bazen düşündükçe. annen baban bile sevmemiş diyor bazen içimdeki ses.. maalesef baya baya son bir kaç senedir ikna gibiyim sevildiğime bir kaç sene dediğim on sene belki neyseee… onun dışında sevilebilir olduğuma da aşırı ikna olduğum bir süreçten geçiyorum. boş yok yani..

nar gibiyim, gelmek isteyen çabalamak isteyen görmek isteyen görür, gönlü olan da sever, tanıdıkça sever, çözdükçe sever.. tadına baktıkça sever yani… ki bu sadece güzellikler değil, zorluğu ile karanlığı ile mümkün oldukça olmalı.. bir insanı sadece iyilik hali ile sevmek kolay herkes de bunun peşinde zaten.. ama o çaba başka işte…

burada ne düşünüyorum biliyor musunuz? söyleyim. insan kendi içinde kabullenemediği o karanlığı başkalarında görüyor. kabullenemedikçe de kaçıyor o kişiyi dünyanın en kötü, aşağılanası insanı olarak görüyor. sonra hop etiket. sevilemez. sen kendini sevmiyorsun ki orada zaten başkasını da sevemezsin. başkasının da seni sevebileceğine ikna olamazsın.. sorun mu bilmem. öyle söylemek istedim işte.

sözlerime serbest çağrışım aklıma gelen şu şarkı sözleri ile son verirken esenlikler ve sevilebileceğimize ikna olduğumuz günler dilerim…




içimde kalmasın entrysi.

anasının babasının sevmediği, hep eleştirdiği bebelerin değersizlik duyguları içinde çırpınırken cevap aradığı soru.

ayrıca (bkz: bağlanma problemlerim var demenin alternatif yolları)

cevap; ben seviyorum diye.

şimdiye kadar bu durum hiç sekmedi. hep benim sevdiklerim sevdi beni, azıcık sorun yaşadığımızda, ilgilenemediğimde ya da keyifsiz olduğumda anında yüzüme çarpıldı sevilmediğim. şimdiye kadar yekten öyle "senden hoşlaştım" diyen kimse olmadı, olmaz da zaten artık bu saatten sonra.

kısaca hep bi çabalamam hep bi yürümem koşmam lazım kadınların peşinden.

sevgi anlasmak degildir nedensiz de sevilir diriririm

birisi beni sırf sebeplerim için sevmesi acımasız geliyor bazen bir gülüş bazen bir bakış yetebilir bence bir insanı sevmek için ki bana sorarsanız da en güzeli sebep olmadan sevmek olmalı.

iyi adamım lan valla bak. hayatta kin güdemem, ekmeğimi bölüşmekten çekınmem. kişinin di'li dini ırkı beni ilgilendirmez özüne bakarım.
ne demiş yunus emre ;
dünya gözüyle bakarsan yüzü, gönül gözüyle bakarsan özü görürsün...