biten ilişkinin ardından yapılanlar

durup düşünmek, duyguları yaşamak ve üzüntüyü bitirmek için kişi kendisine zaman vermelidir. direkt unutma kafasıyla eğlenmeye çalışırsa bir gün o hislerin içinde dolup taşması muhtemeldir. üzülmek ve geçirmek daha kolay ve daha sağlıklı bir yöntemdir. kendinizi zorlamayın hemen unutacağım diye.

hayırlısı olsun

(bkz: keyif sigarası)

yeni sevgili bulmak.

sayısız flört

kimine göre şükür duası, kimine göre kapanmayan yaralar.

oturup niye bitti diye düşünmek, ilişkinin başından sonuna kadar olan şeylere göz atmak.

telefonla samimiyeti artırmak ve belki deyip beklemektir.

sex and the city ve woody allen kadınları dibine kadar haklıymış şerefsizim, alkol filan hikaye, asıl iş bundaymış, mis gibi oldum, pırıl pırıl oldum.

önümüzdeki ilişkilere bakmak

12 senelik ilişkim bitti. ne yapacaktım yani, dünyaya mı küsecektim?
yapılması gerekeni yaptım ve önüme baktım.
geçmiş, güzel anıları yaad etmek için vardır,
kötü için yaşama ritmini bozmaya değmez.

“artık” tepkisiz kalmak.

öyle bir bezmişlik var. “hmm, tamam.”

kolay olmadı ama bu, kolay gelinmedi bu noktaya. durduk yere hissizleşmedi bu bünyeler.

neyse konu da bu değildi zaten. ayrıca üşenirim, anlatamam.

tabiki kendini geliştirip hayatına bakmak. birde biten bir şeye mi takılıcaz??

hiç bir şey yapmadım yapmam da.

'bitmişse yapılacak bir şey yoktur. meftayı bırakıp hızlıca uzaklaşın.' dediğim başlık.

olmadı en çok kahve yapılır. güzel olur.


tam olarak böyle başladım ilişkiye.
canım benim ya nasıl polyanna?
her şey hallolur, her şey yoluna girer, sevdikçe değişir... kafamda zilyon tane kendimi kandırma planları.

sonra mı?
4 sene sonunda zoraki ayrılık.

bilir kişi komple değişecek bu dedi. ben tabi biraz yine zorladım. ee iyileşir belki dedi. oldu mu? yoo daha da beter oldu.

adını madını değiştirdik işte. isim soy isim yaptık. yine olmadı.

hepimizin hayal ettiği ayrılık şekli bu evet.
ama malesef o bile olmadı. en son engelledim gitti.
yahu insan gölgesiyle kavga edebilir mi?
ediyordu. işin kötü tarafı beni de dahil ediyordu.

şimdi tavrım bu. onlar duygusal kaoslarda boğulsun dursunlar ben yaşama nasıl yetişirim derdindeyim. bakıyorum sıkıntı var bir mola alıp topukluyorum.
tavsiye edilir.

biten ilişkiden sonra yapılan herşeyi gömüp bir daha arkana bakmadan çekip gitmektir. saygısızlığa gerek yok.

sakat bir ayakla otobüste soğuk limonata şekli. esenlerde uyuya kalıp gebze'de inme keyfi sonra... bedduası tutmuş olabilir...

çok kestirme yol gibi görünen ama uzun vadede faydalı olsa da kısada sancı veren şeyler de yaptım, çok sindire sindire yaşadığım, her bir objeyle, her bir anıyla, her bir duyguyla vedalaştığım da oldu uzun uzun. hangisi daha doğru bilmiyorum. ya da bu konuda genel geçer bir doğru var mı?

“kimden ayrıldığına bağlı biraz galiba.”
istenmeyen ama herhangi bir sebepten gerçekleşen, zorunlu bir ayrılıksa mesela, karşınızdaki kişiyi hala seviyorsanız, ondan haber almıyor olmak, onunla görüşmüyor olmak size acı* veriyorsa, kızgınlık, kırgınlık gibi duygular yoksa tabloda, bir "aklımdan çıkarmalıyım mücadelesi" vermeniz lazım geliyor. tutunacak güçlü bir motivasyonunuz yoksa bu mücadelenin zorluk seviyesi arşın falan ötesi. şimdi ben nesini, nesine kırdırarak öteleyebilirim ki bu adamı kendimden uzaya?* yani elimde malzeme olsa işleyebilirim. yemin ederim yapabilirim bunu. ama yok. yoksa yoktur bir şey yani. benim suçum ne? e kendime böyle bahaneleri karşımdakinden bulup çıkartamıyorsam geriye "aklımdan çıkarmalıyım mücadelesi" noktasında sadece oyalanmak seçeneği kalıyor. işte en klasik yöntem fiziksel aktivite. dışarı çık, sıklıkla yapmadığın şeyleri yap, eğlenmeye çalış, yeni bir kitaba başla. eşyaları kaldırdın mı gözünün önünden? telefonumu kılıfsız kullanıyorum farkındaysan. heh afferim.
eee? sonra? sonrası yok arkadaşlar. böyle olmuyor. e çivinin de çiviyi sökmediğini öğrendik bu yaşımıza geldiğimizden mütevellit. ben kendi içimde bile adamla ilgili malzeme bulamıyorum, bir de bir karşılaştırma unsuru alınca tabloya hoff iyice karışıyor işler.
-ne yapacağız?
-kadim dostumuz zamana bırakacağız.
-zaman geçiyor mu?
-2 haftayı 812 gün gibi yaşadım böyle durumlarda asla doğrusal akmayan dostum sağ olsun. başka soru?
- …
-ben de öyle tahmin etmiştim.

“ya da biten ilişkinin karakteriyle mi ilgili acaba?”
evet ilişkinin karakteri. baya senle, karşındakiyle bağımlı değişken, (bağımlı “ama” değişken diye bir kavram var mı literatürde?)* aranızdaki iletişimin artık kimyasından mı fiziğinden mi ben bilemem, ama sizden azade bir canlıymış gibi hareket eden bir karakteri oluyor ilişkinin. aksini iddia edenin alnı kaç karışmış itinayla hesap ederim; kanıtlarla gelirim, yemin ediyorum üzülürsünüz. baya doğuyor, çeşitli ödipal dönem sendromlarını falan atlattıktan ergenliğe gidiyor. yeteri kadar saçmaladıktan sonra da yetişkinliğe erişip yaşlanmaya yüz tutuyor, her şey biter; önünde sonunda da ölüyor ilişki. ilişkinin ölmesi demek bitmesi demek değil. o kopuştan bahsediyorum. bildin?
şimdi bu karakteri doğru tanımak, doğru değerlendirmek lazım. öyle "benim ilişkim" deyip kayırırsanız olmaz. bazı ilişki karakterleri sürprizsiz. hikayesi belli. bazılarıysa çok girift. şimdi baştan kokan cins balıklardan da olsa ilişkiniz, sürpriz yumurta da ortak bir nokta var; yaşanacaksa yaşanacak. öyle benim farkındalığım çok yüksek bile bile lades demem ben demeyin. büyük konuşmak yasaklansın hepimiz rahat edelim. göklerden gelen bir karar var neticede. bu hikayesi belli tip ilişkileri yaşadıktan sonra, bitişlerde yani, her şeyin suçunu soyut şeylere atmak, o attığın yerlerde kalmasını sağlamak falan baya basit iş. zaten bu yöntem genel olarak da yaşam konforunu çok artırıyor arkadaşlar. boşuna determinist olmadık. açıklayayım; hayatınızın merkezine bir insan koyduğunuzda örneğin, ya da durumlarla ilgili tartışmaya açık olmayacak şekilde somut varlıkları suçladığınızda çok karmaşık süreçlerin içine girmek zorunda kalıyorsunuz. düşünsene sevgilin seni bekletti, söylediği saatte çıkmadı evden ve hayvani bir trafiğe kaldın sen de sonunda evlerden ırak, bu noktada vardır bir hayır dersen mi daha kolay çıkarsın işin içinden, ben sana kaçta çıkmamız gerektiğini söylemiştim, ona göre hazırlansaydın kavgası verdiğinde mi karşındakiye?* belki erken çıksaydı kaza yapacaktın? belki arabanın üstüne meteor düşecekti, ne belli? yani demem o ki elinizde bir fırsat varsa, kabak gibi ortada olan bir sebep yoksa somut bir varlıkla (kendiniz de olabilirsiniz bu somut varlık) ilişkilendirilebilecek, kaçılacak bir sokak varsa demek istiyorum, daracık falan olmasını umursamayın, girin oraya. en dertsiz, en tasasız iş; vardır bir hayır. ok. oyna devam.
ilişkiye dönelim. kurdunuz di’ mi bağlantıyı?yahu bu ilişkinin biteceği baştan belliydi işte, o ne yapsa, ben ne yapsam olmayacaktı, kimsenin suçu yok, kimya tutmadı bir kere dediğinizce işte çeşitli alışkanlıklar, davranış stilleri, belki bir iki şarkı, fotoğraflar falan... açın rupaul drag race izleyin, 3 sezon bitmeden meseleyi kapatmazsanız oturur konuşuruz yeniden. kesin bilgi, yayalım.
ama işte bazı ilişki karakterleri de zorlayıcı oluyor dediğim gibi. onları bitirince bu kadar hızlı sonuç alabileceğiniz bir yöntem bilmiyorum ben. kimya tutmuş, göze alınan şeyler var, ama sorunlar da var. belki başka biri “gibi” olmanız gerekiyor. belki beklentileriniz doyurulmuyor ama bazıları da hayvan gibi tatmin ediliyor. belki, belki, belki... onların bitişi daha çok ve maalesef öfkeyle. öfkenin kişiye, bu defa kişinin karakterine bağlı olarak yaptırabileceklerini sıralamaya burada 1568 milyon satırlık metin yetmez. geçelim.

“kişinin kendiyle mi alakalı lan yoksa?”
şimdi geldik kişinin kendisineee. heh. ne anlatayım ben şimdi. zaman/duygu korelasyonu mu? dışsal faktörleri mi? amigdala mı? yani burası baya bok bir yer. buraya giremem. girerim de çok kavramsal olur, yav he he diye okursunuz. o pozisyona düşmek istemiyorum. ama anahtar buradaysa çok ironik olmaz mı? ben cevabı bilmiyorum. ne olur siz biliyorsanız da benden ilelebet saklayın. asla bu yanıtı almak istemem.

çıktı:
yazarak çalışmayı seviyorum demişimdir muhakkak bir yerlerde. seviyorum çünkü. ne elde ettik peki bu çalışmadan? görünürde bir şey yok. ama beklemiyorduk zaten di' mi? niks. o iş öyle değil. daha çok kendinizde farkında olmadan bir şeyleri kodlamanız şeklinde çalışan bir yöntem bu. bakalım bu metin nerelerime neler yazdı. zamanla ben farkına varırım, siz de dışavurumuma maruz kalırsınız. hadi bakalım.

hiçbir ilişkim iyi bitmedi. öyle ya da böyle psikolojik ve fiziksel bir hasar aldım. ve sürekli kendimi toplamaya çalıştım. hata benim biraz saf oluşumdaydı, karşılıksız sevmemdi. psikolojik çöküntü oluştu her ilişkimden sonra. o yüzden bir süredir kimseyle görüşmüyorum, görüşmek de istemiyorum bir süre daha. belki birkaç yılı bulur, bilmiyorum.
ama şunu öğrendim; asla sonsuz sevgi ve fedakârlık yapmamam gerekmiş, inanmamam gerekmiş. bana değer vermeyini kapı önüne koyma cesaretini topladım ve yapıyorum bunu son bir yıldır falan. kimse benden önemli değil. hele de zor günümde yanımda değilse gram önemi kalmaz. ilişki çok elzem bir şey değilmiş arkadaşlar ve ne kadar çok sevilmek isterseniz o kadar kaybediyorsunuz. umarım bundan sonra güzel deneyimim olur, iyilerle karşılaşmamız umuduyla.

fotoğraflar, mesajlar silinir. şey tiplerini hiç sevmem anı ne olucak? oluyor işte bir şey bitmişse bitmiştir uzatmaya lüzum yok. alınmış hediyeler atılır. ben biraz kesip atan tiplerdenim geriye dönüp bakmam ama takipten çıkılması, engellenmesi oldukça gereksizdir. görüldüğü zaman düşman gibi davranılması da çocukça. özetle kendi içinizde bitirmeniz ve dışarıya yansıtmamanız gerekir. sosyal medyadan özlü sözler paylaşmak lise de kaldı yapmayın.