biten ilişkinin ardından yapılanlar

bir kaç kuaför seansı, bir iki gece gezmeleri. başka bir spor salonuna yazılmak ve ardından merhaba hayat!

bir kaç haftalık depresyon ve alkol sarmalı sonrası normal hayata dönüş.

6 aydır depresyondayım. stalk bağımlısıyım . tecrübeli bir üzgünüm.

(bkz: seviyorum merkez)*

bitmiyor, hafızanın bir köşesine kaldırıyorsun. o hep orada, flu bir şekilde de olsa orada. bitmiş olmuyor yani, başka bir yığının üstüne atılıyor sadece.

kesinlikle ulaşım esnasında şarkı dinlenmemeli evinin önünden geçilip durulmamalıdır. ilgili kişiye sevdanın son vuruşu olarak da takipten çıkıp tümden ilişik kesilmelidir fakat biz ne yaparız hicbirini... göndermeli story atar bir taş atar penceresine tık deriz.

kendisine dair her şeyi silip atmaktır. başka ne olacaktı?

kısa bir seyahate çıkmıştım. çantamı alıp istanbul’dan izmire gittim. oradan da hep merak ettiğim marmaris’e gidip 3-4 gün kalıp araba kiralayıp gezmiştim. öyle güzel gelmişti ki. dönüncede dans kursuna yazıldım. ağladık bitti.
enerjimi yükselten şeyleri yapmaya devam ettim.
kimse için üzülmeye değmez. bir kaç gün ağlayıp, stalk yaptığımı hatırladıkça şuan gülüyorum.

ilişki esnasında sana yakınlaşmaya çalışanlara sığınmaktır. seni en iyi onların anlayacağını düşünürsün. eğer iyi bir çocuk olursan yeni bir ilişkiye bile merhaba diyebilirsin.

bir kere de 35 dakika halay çekmiştim, vücudum nasıl tepkiler veriyorsa artık*

şakirpaşa havalimanında yüzleştiğim gerçekti. birden boşluğa düşüyormuş insan çok sonra farkettim. bilinçdışı tepkiler verdiğimi hatırlıyorum, 10 sn gülüyor 5 sn kendi kendime konuşuyor ve en nihayetinde saçma sapan şeyleri aklıma getirerek gerçekle yüzleşmekten kaçınıyordum. bir süre sonra kendimde suç aramaya acaba nerede yanlış yaptımlı sorular sormaya başlamıştım kendi kendime. beyin gerçekten mükemmel bir eser arkdaşlar. bütün o keşmekeşin içerisinde dahi seni korumak için farklı farklı mekanizmaları devreye sokuyor. e tabi onunda bir sınırı var akşam rakı sofrasında 4. dubleden sonra onunda söz hakkı kalmıyor kendinizi bitmiş bir ilişkinin enkazında parçalar ararken buluyorsunuz. zor iş vesselam, çok zor.

yeni limanlara yelken açmak

bir düzine saçmalık..

çok da tın

dostlara sığınmak.
bol alkol
gülmeye çalışmak
hatırlamak güzel zamanları
ağlamak gelecekten çalınanlara
bir çeşit yas tutma

tabii ki yola devam etmek. o yolun karşımıza kimleri ve neleri çıkaracağını bilemeyiz.
bir insana takılıp kalmak boşa geçen zaman. zaman, para ile satın alınamayan tek şey. bu kadar kıymetli bir şeyi göz göre göre kaybetmeye değer mi?
ve 'kendimiz'
bunu da ego ve bencillik olarak algılamamak gerek. bu hayattaki en büyük varlığımız bedenimiz, ruhumuz, kişiliğimiz, karakterimiz kısacası kendimiz.

ben 10 yıl yas tuttum.. siz yapmayın.

ilk gün tam olarak neler olduğunu kavrayamamıştım tüm gün sanki birazdan arayacakmış gibi geçmişti, ikinci gün artık idrak etme aşaması başladı sabah çok erken uyandım odamda duramadım saatlerce anlamsız yollarda yürüdüm akşam olduğunu fark ettiğimde ücra bir parkta ağlıyordum o an kabullenmiştim de sanki, üçüncü günümü bir arkadaşımın evinde geçirdim sabahtan akşama kadar ucuz alkoller içip ağlamaya devam ettim belki de bu vazgeçiş aşamasıydı, dördüncü gün evinden eşyalarımı aldım ve artık bitmişti. bir daha ne ben ne de o hiç iletişim kurmadık artık özlemiyorum, sesini kokusunu da unuttum zaten ne yaptığını da merak etmiyorum, ilk başlarda boşluk hissi çok zor gelmişti ama ondan kalan boşluğu kendimi severek doldurdum, bana kendimi daha çok sevmem gerektiğini öğrettiği için teşekkür ederim.

3 lahmacun yanına bir büyük acılı şalgam ile kutlama yapmak.

porno arşivi.