büyümek

"iç güdü ve yasa ondan itaat bekliyordu fakat büyümek, itaatsizlik isitiyordu."
(beyaz diş-jack london)

derler ki babanız öldüğünde büyürsünüz.

işte öyle acı bir şeydir büyümek.

büyümek yaşla ilgili olmayan bir kavram. bana göre insan kurduğu hayâller değiştiği zaman büyür.(bkz: küçükken unicorn olmak istemek şimdi sadece iyi bir meslek sahibi olmak)gibi.

korkulu bir yolculuk, büyümek; eksilmez, azalmak, yaşlanmak, yalnızlık. büyümek; hayallerine ulaştıysan bile, o hayale giderken verdiğin tavizlerden dolayı yaşadığın yıpranmadır. annenin sesini birdaha duramayacak olmak, dizlerine kafanı koyup saçlarınla oynamasını isteyememektir, büyümek. çok lanet be bu büyümek, acele etmeyin erteleme şansınız bile yok. (bkz: lanet)

şu yaşıma kadar maddi olarak zor dönemlerden geçtim diyemem lan hatta bakınca az şanslı bile sayılabilirim. ama bi şeyler eksik oldu tabii. ılk çocuk olmananin bazı eksi yönleri vardır bilirsiniz mesela anne babanız sizinle öğrenir çocuk nedir, nasıl bakılır hep sizde öğrenirler.
bunlar için onlara kizmiyorum asla ama bazen aklıma geliyor geçmiş içim sızlıyor. o bahsettiğim eksiklikler olmasa diyorum daha mutlu olur muydum?

mecazi anlamda feleğin sillesini yemek. yoksa takdir edersiniz ki gayet fiziksel bir olay.

çocukluk dönemin de bir an önce gelmesi istenilen, sonra da 'yok ya çocuk olmak daha iyiymiş' dedirten olgudur.

düşlere daldıran, alıp götüren, olağanüstü bir tiyatro oyununun ardından tepeden kulise düşmek gibi bir şeydir. yüzleştirir..
biraz yakar.. o gün elbet gelecektir. zaten seçme hakkın da yoktur oyunda kalmak için.. oyunda düşlerle kalmakla her şeyin farkında ve biraz kederli olmanın seçimini hiçbir zaman yapamamandır.

lise zamanında derslerde millet soruyu yazmadan birinin cevabı bağırmasıyla oluşan durumun adıdır. abi tamam yapıyorsun. neden yapamayanların arkadaşları üzüyorsun?

18den 25 e kadar büyük haz veren olay. fakat 25 ten sonra bi şey oluyo ve korku başlıyo. en azından bende öyle oldu. aklım hep yaşayamadıklarımda ve zaman o kadar hızlı ki. kendimi aynada buruş buruş görmemek için sanırım hızlı yaşa genç öl felsefesini uygulayacağım.

artık cizgi film izleyemiyoesun

büyümek; sevdiğiniz bütün çocuk oyunlarında oyun dışı kalmaktır.
büyümek; neşe, mutluluk, eğlence gibi pozitif duyguların ve eylemlerin yerini elem, keder, sorumluluk, hayal kırıklığı, iş-güç gibi duygu ve eylemlerle yer değiştirmesidir.
büyümek; gittiğiniz bir misafirlikte her türlü şımarma hakkınızın elinizden alınıp, saatlerce aynı koltukta oturmaya mahkum edilmek ve sıkıcı büyük insan sohbetlerine katılmaktır.

büyümek; yürürken ayakkabılarınız ya da kıyafetiniz çamur olduğunda ya da kalabalık bir ortamda kayıp düştüğünüzde, "eyvah rezil oldum" korkusu taşımaktır.
büyümek; hayali canavarlardan değil de, gerçek insanlardan korkmaktır.
büyümek; yol ortasında seke seke, hoplaya zıplaya değil de, ciddi, kararlı ve aceleci adımlarla ilerlemektir.
büyümek; evden ekmek istemek yerine, eve ekmek getirmektir.
büyümek; sizi parka ya da gezmeye götüren anne, baba ya da komşu teyzeleri, çarşıya, pazara ya da hastaneye götürmektir.
büyümek; gün be gün çocukluğun tasasız rahatlığını özlemektir.

artık kimseden hiçbir şey beklemediğin aşama. kendinin farkına varma ve en çok kendine sırtını yaslama.

insanların senden iş bulup, kendi ayaklarının üstüne basmanı beklemesi. tam olarak budur büyümek...

eskiden matah bir bok gibi gelirdi meğersem pek soğuk bir şeymiş. hatta o güne kadar büyüdüğümü sanmama sebep olan büyük kısmı da eğlenceli olan her deneyim de bu ayrılışa hazırlanmam içinmiş dedim. "kıkarek" dediğin kelimeyi düzeltip "kraker" demeyi öğrenmek, altına işemeyi terk etmek, ayakkabını bağlamayı öğrenmek, okula kendin gidip gelmek, hayat bilgisi dersinin sosyal bilgiler ve fen bilgisi diye ayrılması, okula önlük değil formayla gitmek, kravat takmak (ki sonra çıkarmak için nelerini vermezsin) kamışa su yürümesi/ göğüslerin çıkması, ilk kez aşık olmak, kız/erkek arkadaş edinmek, bıyıklarının terlemesi/ağda dönemleri, ilk kredi kartı, ehliyet almak, ilk kez araba kullanmak, anne babanın artık seni zor anladığını fark etmek... bunlar hiçbir şey. dediğim gibi "artık bir iş bul" diye yüzüne bakıldıysa büyümüşsün demektir. gerisi sadece büyüdüm gibi hissetmek, gerisi sadece tıraş.

hayatın acı gerçekleriyle yüzleşmek

bazen kelimelerin, konseptlerin ve kavramların anlamlarını daha iyi idrak etmenize yardımcı olur. örnek olarak ben 'ölüm' konseptini, 9 yaşında babamı kaybettiğimde değil, 29 yaşında yardım isteyecek kimsem olmadığında anladım. büyümek size pek çok şey öğretir. ama en önemlisi geçmişte gerçekleşen kavramlara anlam kazandırmasıdır.

gelişmek ile beraber olursa ne âlâ. ancak gelişimle beraber gelmeyen bir 'büyüme' beslenme, hayatta kalabilme ve geçen süre neticesinde gelişen 'sıradan' bir olgudan öteye geçmez.

artık giyinişime (tesettürüme), dini inancıma, konuşma tarzıma, davranışlarıma ve hangi durum karşısında ne karar verdiğime yapılan gereksiz eleştirileri tınlamamak. üç-beş kendini yetiştirememiş terbiyesize ne desem de boş. kulakları işitmek istemediklerini sağır, gözleri görmek istemediklerine kör insanları dünyada toz kadar değerli bulmamaktır.

bunun tam tersi.

olgunlaşan ve çürüyen meyveleri düşünüyorum. hiçbir farkım yok. hiçbir farkımız yok. bir ottan, bitkiden pek de farkımın olmaması insan olma egomu eziyor ama bu bir o kadar da ayaklarımı öz gerçeğime değdiriyor.