büyümek

geçenlerde en yakın arkadaşım şöyle tanımladı: büyümek istediğin şeyi yapmak değil abi, istemediğin şeyi yapmamak.

o günden beri beynimin içinde yankılanıyor bu cümle. ben bu cümlenin üzerine dans ettim, uyudum, uyandım, rakı içtim, seviştim, bisiklete bindim, bebek kokladım... e yatakta döndürüp durup en sonunda da ehh dedirterek kaldırıp karanlıkta sigara içirdiğine göre, yeteri kadar demledim herhalde bana bu cümlenin düşündürdüklerini, yazabilirim sanırım artık üzerine.

hayatımı düşünüyorum, kendimi, yaptıklarımı, yapmadıklarımı. kalbimin sesini dinleyerek aldığım kararları, beynime teslim oluşlarımı. tekrar gözden geçiriyorum bir bir hepsini; neresindeyim çemberin? istediklerimi yaptım iyi kötü de ya istemediklerim? başkalarını düşünüyorum. cümlenin sahibini, ta içini gördüklerimi, bildiklerimi, belki sandıklarımı. tutarlılık aradığımdan değil, uygulanabilirliğini tespit etmek gerektiğinden bakıyorum bi'. bazı cümleler etkilidir evet ama sadece düşünsel boyuttadırlar. belki başka bir hayat, başka bir düzlem, başka bir gerçeklik, belirli şartlar örneğin ya da koşutlar gerektirirler. bunu yekten görmezden gelmek olmaz. belki de bu da böyle bir cümlediri muhakkak değerlendirmek lazım. kendim için konuşmak istemiyorum şimdi, şu an, burada niyeyse, benim için garip ama başkalarını düşünerek vardığım bazı sonuçlar var. birincisi ve en önemlisi bazı yetişkin insanlar tanıdığımı fark ettim bu tanıma uygun yaşayan. demek ki uzayda bir cümle değil bu. karşılığı mevcut. ikincisi ben hiç buradan bakmamışım konuya dolayısıyla "vay be, ne kadar farkında kendisinin ve ne kadar da barışık bununla, bu değilse yetişkinlik, ne yani?" diyerek değerlendirdiğim insanlarla ilgili büyük ve çok önemli bazı şeyler kaçırmışım gözden. hayatımızı istemediğimiz şeyleri yapmayarak ya da buna maruz kalmayı reddederek ne kadar yaşayabiliyorsak kendimizi o kadar büyümüş sayabileceğimizin haklılığını nasıl yadsıyabilirim tüm bunları düşündükten, kavradıktan sonra? ve bunu nasıl fark etmemiş olabilirim şimdiye kadar? korkunç saçma. şöyle devam etti arkadaşım mesela, "istediğin şeyi yaparsın abi, bu biraz karakterine bağlı, yolu, yöntemi, ama illa bir yolunu bulur yaparsın, korkunç bir itki vardır içinde, zaten engel olamazsın. istemediğine direnmek böyle bir şey değil ama. duruş ister, kararlılık ister, göt ister." dünyanın en basit matematiği...

neyse, öyle işte. ben biraz yetiştireyim kendimi, konuşurum elbet kendi hakkımda da. bu böyle kavramsal kalsın burada.

eskisine göre farkındalığının ve sorumluluğunun artmasıdır bana göre. yorucudur, hem de çok.

bir yerde okumuştum, şöyle diyordu:

"senin bu kadar çabuk büyüdüğünü görmek benim için çok kötü. çünkü çocuklar ihtiyaç duyduğu desteği ihtiyaç duyduklarında elde edemedikleri zaman büyümek zorunda kalır. bunun anlamı da ebeveynin üzerine düşen görevi layıkıyla yerine getiremediğinden dolayı çocuğunun ona tamamen güvenememesidir."

bunu okuyunca fark ettim birçok şeyi. biz büyümüyoruz, büyümek zorunda kalıyoruz.

bazılarında sadece fiziki gerçekleşen. beyin yaşı hala 3.

hayallerinin küçülmesidir belki de.

eskisinden daha analitik düşünmek karşılığında hayallerini verirsin.

boyunun uzaması bir yana, hayallerinin kısalması bir yana.

sancılıdır büyümek. büyüyen bilir.

en çok senin görmeni isterdim. o kadar büyüdüm ki ve hâlâ da büyüyorum ama bunu sen görmüyorsun. başarıyorum ama paylaşacak kimsem yok ne acı aman neyse. umarım şimdi iyisindir hep iyi ol.
denizler aştım geliyorum bilirsin derdim seninle, ister eğlen benimle, yüzüne bir görsem yeter.
yolumuz ayrı biliyorum, ölmeden son bir defa...

kanıksamaktır.

bir samak.

"ailenden uzakta geçirmek midir her sene bayramları?"

sancılı bir eylem. asla hazır olmazsın ve mutlaka tökezlersin.

büyümek anlamını asla bilemeyeceğim kelime olarak kalacak. çocuk olmadan büyümek zorunda kalanların anlayacağı bir durum olarak...

nahoştur ve gereklidir

geçmişe el sallamaktır biraz da, vedalaşmak ama veda ettiğini hep aklında tutmak, kalbinde taşımak, gittiğin her yere çocukluğunu da götürmektir büyümek, sadece bedenen büyümektir aslında, çocukluğun yaşamaya devam eder yanıbaşında, büyümek hayatı anlamaktır, ölümü anlamak, yaşamayı anlamak, anlamaktır.

büyüyünce anlarsın, büyüdüğünü...

sanıldığının aksine acı vermez. acı veren şey olgunlaşmaktır. insan büyüdükçe olgunlaşır, olgunlaştıkça farkına varır herşeyin. o yüzden acı çeker.

fiziksel büyüme dışında bir büyüme yoktur. toplum içerisinde ve insan ilişkilerinde nasıl davranacağını öğrenmek vardır. onu da yaşı ne kadar genç olursa olsun yapabilir insan, zahmetli olsa da.

kişisel gelişim bir palavradır. hayatından memnun olmayan insanlara bir büyüme gösterdiğine, vaktini boşa harcamadığına dair bir yalanı satmaktır. bu tür yalanlara itibar vermeyiniz, elle tutulur sonuçlar edinmeye yönelik yaşayınız. günün sonunda kan, et ve kemik bohçalarıyız. ölümlü olduğumuzu unutup böbürlenirsek b**u b**una yaşayıp ölmemiz mümkün.

herşeyin anlamanı yitirmesidir.

olgunlaşmaya başlamaktır.

hayatın ne kadar boş olduğunu anlamaktır.

az set yüksek ağırlık çalışmaları ve yeterli beslenmeyle ve dinlenmeyle yaklaşık 3 sene içinde kişinin sahip olacağı yeni vücut gelişimidir.

çocukluk hayallerinin bitmesidir.

kolay değildir.
zor olduğu için de kıymetlidir.
kıymetinin farkında olmayan 'atanamamış ergen' olarak kalmaya mahkumdur.
(maalesef)