erken büyümek

kimse istemez erken büyümeyi...çünkü erken büyümek çocukluğu yaşayamamak demektir.

kardeşin dünyaya gelmesi veya annen ile baban arasında kalman seni hissettirmeden olgunlaştırıyor. bir bakmışsın iki gün önce oynadığın şeyler artık seni mutlu etmeye yetmez.

ne kadar erken sorumluluk aldın o kadar erken büyüdün.

yaşın ile yaşadıklarının adil olmaması.

sağlıklı bir zihne sahip insanlar gereksiz alınganlıklardan kaçınırlar. hayatın karmaşık şartlarının yalnızca kendilerine işlemediği fikri gibi.
herkesin belleğinde türlü anılar ve yaşanmışlıklar... herkesin ayları, yılları, şartları farklı farklı.
kimi zihninin gölgesinden dışarı çıkamazken, kimine göre yaşananlar hep bir fotoğraf karesi.
kimi hayata karışırken kimi havaya karışmak ister. kimi erken büyür ama bilmez ki erken büyümek demek düşündüğün yerde kayıtlı olmak demek.
ve bu erken büyüyenler hep çocuk kalmak ister, büyütemedikleri çocukluklarını yetişkinliklerinde büyütürler.
her şey zamanında güzel, zamanında büyümek güzel, her şeyin farkında olup kendinden taviz vermemek mesela, bu da güzel. önce kendini yaşa.
erken büyüyenlerin ömrü verdikleri hep bu tavizlerle geçer, hızlı öğrenme ve erken tüketme döngüsü.

başka yaşamlar ve sonu mutlu biten olasılıkların dehlizinde "yaşam büyük amenna, ama ben de biraz azalsam" an'a ve hayata bu kadar er davranmasam.