çalışma hayatının ilk kuralı

ya baştan ödün verme , ya da verdiysen de ağlama.

iş ahlakı.

başkasını zengin etmek için çalışma. sadece kendin için çalış.

asla dedikodulara dahil olma, sadece dinle

patrona değil her zaman müşteriye oynayın
sinsilik herzaman iş görür sonuçta
biz bir aileyiz yalanını onlar çıkardı hakkını vermekte size düşmeli

iş arkadaşlarınızın arkadaş değil sadece iş arkadaşı olduğunu unutmayın.

her zaman b planınız olsun. her zaman, her an kovulacakmış gibi hareket edin.
müşterilerle hep tanışın, lazım olur.
işyeri içinde kimseyle işyeri hakkında konuşmayın, aleyhinize işler.
patrona yakın olmayın, daha çok iş kitler, daha çok fırça atar size.
işyerinde mesai bitip çıkınca oradaki kimseyi hayatınıza sokmayın.

herkesin dostu ol, kimseye güvenme.

is arkadaslarinla disarida mumkun oldugunca az vakit gecir. toplu yemeklere filan git ama asla birebir bir sey yapma. son derece luzumsuz.

yapman gerekenden daha fazlasını asla yapma,bir süre sonra görevin olarak üstüne yapışır, yapmadığın zaman sonuç senin sorunun gibi tepki alırsın.
hayatta da böyle, görevinden fazlasını yap-ma.

kendinden ödün verme buna değecek insan yok. patron ise hiç yok.
çalışmaya başladığınız ilk yer son yeriniz olmaz genelde. ki öyle olacak olsa bile değiştirmekte fayda olur. yeni insanlar, yeni iş anlayışları. çok şey katar.
ben 2-3 ayda bir değiştiriyordum. sebebi alanımda iyi olmam, çoğu yerin hakkımı verememesi, doğru düzgün patron veya çalışana denk gelememem ve çoğu zaman kendime katacak şey bulamamam. sıkılıyorum, zaten monotonluğa gelemiyorum ve bir farklılık veya yenilik yoksa olmuyor. o aylarda kapacağım bir şey varsa kapıyordum. yoksa da 1-2 haftadan fazla kalamıyordum. deneme sürecinde bırakıyordum. beni hak ettiğinden emin olduğum bir yer bulursam orada 6 aydan fazla kalacağım söz.
nitelikli bir çalışan ararken nitelikli bir patron musunuz acaba? çoğu zaman insan olamadan insanlarla çalışma sürecine atılıyorsunuz da...

çalış ve gel. o kadar.

size ilk ilgi gösterenler genelde iş yerinin en sorunlu insanlarıdır.

kendi işini yapmıyorsan asla fedakarlık yapma.
istismar edilirsin.

tek'te çalışmaya başladığım ilk gün, bir işçi bana bir kağıt getirerek imzalamamı istedi. ben mühendis olara amir, o işçi olarak memur oluyormuş. baktım. izin kağıdı. imzalamadım tabi.
kural : bilmediğiniz şeylere imza atmayın.

işçi olmak zordur. işçi olmadığın halde gelmek istediğin noktaya geldiysen, bunun çalışma hayatı ile hiçbir ilgisi yoktur. gerçek bir işçi olmayı öğren. tıpkı asker olmayı, sporcu olmayı, sevgili olmayı öğrenir gibi.

ilk iş patronla aranı iyi tutmak, kendini sevdir, güven kazan iş bitti. çok fazla özel hayatını anlatma, anlatman gerektiği kadar. işte arkadaş diye bir şey yok, özellikle hemcinsin ise gözünün içine bakarak kuyunu kazabilir bu konuda temkinli ol.
ben anladım ki her şeyin başı patronla aranı iyi tutmak... öyle olunca hata dâhi yapsan asla azar işitmiyorsun... ben işyerinin gözdesiydimmm. hatta gözdesi olmakla kalmayıp vazgeçilmez elemanı oldum.

işini iyi yapmak iyidir ama gereğinden daha iyi yapmak(mesela daha kısa sürede bitirmek) sadece iş veren için iyidir.

her şeye ben yaparım diye atlama,bir iş yapıyorsan onu herkesin görmesini sağla.
bilmek her zaman size fayda sağlamaz,görev tanımında olmayan şeyleri bildiğini söyleme ki onu da yüklemesinler.