can sıkıntısı

dört duvarın ortasında uzay boşluğu kadar uzak görünen tavan ile yüzleştiği bitmeyen yalnızlık mesailerinden birinde ıssız masasının üzerindeki dikenleri güneş ışığına hasret minik küskün kaktüsüne en son ne zaman su verdiğini hatırlayamayışıyla beraber uzandığı plastik su şişesinin iyice incelmeye başlayan kapaklarını fark ederken incelikten nasibini alamayan insanlara karşı inatla mücadele edişlerinin ne denli nafile olduğunu umursamadan kendileri ile olan münasebetlerinin akıbetini zamana bırakması gerektiğini düşündüğü sırada duvardaki saatten gelen kulak tırmalayıcı tik tak seslerinin işaret ettiği zamanın akşam vaktine yaklaşmış olmasının hiçbir anlam ifade etmeyişi ile boş boş ekrana bakarak yanlışlıkla ısırdığı dudaklarındaki en son hissiyatlı öpüşme anlarını hatırlamaya çalışırken saatlerdir çalan müziğin notalarına kulak kabartınca ne denli haklı olduğunu kendi kendine söylenerek o eski güzel günlere bir daha geri dönülemeyecek olduğumuz gerçeği ile hüzünlenip zaman makinesini icat edecek mübarek insanın annesine edeceği duaları hesaplarken başının çatlayarak geberip gideceği korkusu ile cebelleşerek içi kararıyor; görülmeyenlerin gölgesine düşüp ruhu bulanarak daha da çok canı sıkılıyordu...

benim başımı her zaman belaya sokandır.
ne zaman ya benim yine canım sıkılmaya başladı, ne yapsam ki desem belalara uça uça gitmeye başlıyorum.
hatta bunu söylediğim anda çevremdekiler bir şey yapmamam için uğraşmaya başlıyor. bu öyle büyük bir boyutta yani.****

canı sıkılınca arkadaşlarıyla görüşen insanlara imreniyorum,gıpta ediyorum yahu sorun bende mi tek bir dostum yok, kalmadı hiç biri?

çok kakadan bir durum.

sevdiğim insanların kitapta olması ve zamanda yolculuğun hâlâ yapılamıyor oluşu.

şu an dibine kadar hissettiğim sıkışmışlık hissi.
ya çok kötü şeyler olacak ya da kahve bağırsaklarımda sancı yapıyor, ikisinden biri, bilemiyorum.

saatlerdir çalışmadan kıvranıyorum. bi' ara haftaya gideceğim opera için kıyafet almayı dahi düşündüm. allah'ım kurtar beni bu azaptan lütfen, bitireyim şu sözleşmeyi!

şu an yaşadığım iç daralması. biraz daha sıkılırsam sözlüğe küfür edip çıkacağım. yazan eden de yok öyle kendin söyle kendin işit.

acının ta kendisidir. kolay kolay kullaniriz canim sikiliyor deriz de ne bu canin sikilmasi?

bir pres makinesinde yavas yavas sıkıştığını düsün ya da minik bi yavru kediyi avcuna alip sertçe sıktığını. ne olur? onun da canı acı çeker senin de. canın acı çekmesi. gunluk hayatimizda icine dustugumuz o can sikintilari aslinda derin bir bosluk ve varolma acısı.

ne yaparsan yap geçmemesi falan.

işim olmayan kitapları kolileyip çatıya koyarken merdivenden aşağı düşme tehlikesiyle beni baş başa bırakan sıkıntı türü. bu savaşı da kazandık, hayattayız aynen allah operasyon çekmiyor

okuyacak bir kitabın sevecek bir kedin bile olmayınca daha da katmerlenen bir sıkıntıdır.

git 33 çek rahatlat kalbini. bre gafil.

tam umutlanıp mutlu olmaya başlıyorum bakan bey yine bir yerlerden çıkıp moral bozuyor. sen gelmiş geçmiş en kötü bakansın artık kabul et ve git!..

çok sıkılıyorum yhaa.

yazın sevimsizliği bir yandan, şu sözlüğün 20 yaşındaki veletleri bir yandan. acayip tatsızım yahu. yarın inşaalaa anormal sıcak olmaz da dışarı çıkmaya meyledesim var. çıkacağım dediğim de akşam tabi. öğle vakitlerini hiç sevmiyorum zaten.

geçtiğimiz hafta perşembeden beri tıraş da olmadım. sakallarımı uzun zamandır böylesine uzun.. böylesinee serkeş görmemiştim. saçımla birleşecek neredeyse. tıraş makinamı şarjladım. tıraş olayım bari. iyice sözlük yazarı gibi gözükmeye başladım sısısıs

boş zamanı çok, meşgalesi yok olanların cebinde gezdirdiği, nereye gitse götürdüğü his.

no.1 sarkisi. kendisinin gercek adi can'dir.

bende var, verim mi?

bazen fena hâlde çöküyor. kendini eğlendirmeyi bilen bir insan olmasam, göçük altında kalırdım.

t/ kimi zaman yapacak iş bulamamaktan kaynaklı, kimi zaman da sıkıntılı bir olay nedeniyle başa gelen his.

son zamanlarda aşırı fazla yaşadığım durum. yazık ki bana. *

bittiği fark edilmeyen gelince de ahmet kaya açtırtan duygu şeysi