cenaze

ölen kişinin ardından düzenlenen törene denir.

ölümün en iyi tanımı;
sizin için toplanan en kalabalık partide,sizin olmayışınız.

ölümümüzle beraber alınan ismimizin yerine kullanılır. hepimiz isimsiz geldik yeryüzünde ilk ismimiz “bebek”tik. hepimiz isimsiz gidiyoruz yeryüzünde son anılan sedamız “cenaze”dir.

geçen halamın cenazesi vardı. insan düşünüyor, daha düne kadar hep beraberdik. şimdi evlatlarına kadar herkes amelleri ile onu tek başına bıraktı, yapayalnız yatıyor.

ölümsüz gibi yaşayan bizlerin yüzüne gerçekleri tokat gibi vuran tören.

bir cenaze görmeden büyümezmiş insan. bu acı gerçeği fark ettiğimde annesi, arkadaşımın tabutunun üstüne yaşadığı en büyük acının çığlıklarıyla, kızının hiç bir zaman takamayacağı duvağını seriyordu. güçlü görünmeye çalışan insanlar, taziye için birbirlerine her sarıldıklarında gözyaşları döküyordu.

birlikte güzel zamanlar geçirdiğiniz birinin tabutundan çıkartılıp etrafını çevreleyen bir çarşafla yerin altına gömüldüğünü gördüğünüz an bütün lüzumsuz ve fani duygulardan aniden arınıyorsunuz. yapmak istediğiniz tek şey, hayatınızda olan tüm insanlarla daha fazla zaman geçirmeyi istemek oluyor bir anda.

güzel bir hayat yaşayın sözlük. uyandığınız her sabahın son sabahınız olduğunu biliyormuşçasına.

etimolojik olarak cennet ve zade kelimelerinin birleşiminden oluşan sözcüktür. ölen kişi, cennete gitmesi, cennetin bir sakini olması temennisiyle cennet zade olarak tanımlanmış ve bu tanımlama dilin zaman içerisindeki söylem değişimiyle cenaze ifadesine dönüşmüştür. bu nedenle camilerden ölü için verilen selaların sonu ölü ya da mevta gibi tanımlamalarla değil, "cenaze ilanı veriyorum" şeklinde anons edilir. buraya kadar okuduklarına inandıysan müreffeh ve istikrarlı bir cenaze için ben de varım kardşim.

tabutu sağ eliyle taşıyan omuzlayan bir adam sol bileğindeki saatine bakıp üflemişti, gördüm.

dandadadan şarkısı.