çocukken varlığına inandığımız bazı şeyler

(bkz: cinler)
(bkz: şirinler)
(bkz: noel baba)
(bkz: örümcek adam)

benzer şeyler *

cennet, cehennem, adalet, huzur, özgürlük vb.

dürüstlük...
ben sevmediğim yemeği yememek için doyduğumu söylerken, yalan söylediğimi ve bunu bana özel bir yanlışlık olduğunu düşünürdüm. büyüklerin asla yalan söylemediklerine olan inancım beni çaresiz bir yalnızlığa iterdi. ama çok yanılmışım. yalan ve hayat tamamen iç içeymiş; asıl yalanı onlar söylermiş.

mj ve ozzy benim babamm

mutluluk. çocukken hiç bir şeyi fark edememenin saflığıyla gelecektede böyle olacağını düşünmek... insan büyüdükçe hayal kırıklıkları yaşıyor. o kırıklar zaman ilerledikçe daha çok can yakıyo. her canın yandığında anlıyorsun saf mutluluk diye bir şey olmadığını.

tam bir şehir bebesiyim. anne tarafımın da baba tarafımın da köyü yoktu. hayatımda ilk defa köye de bir ilkokul gezisinde gidebildim zaten.

neyse efenim sanırsam ben 5-6 yaşlarındayken, bir şehirler arası yolculuğa çıktık. tarlaları, koruları falan ilk kez görüyorum. hepsinde farklı farklı boylarda değişik değişik bitkiler. arabanın camına yapışmışım hepsini tek tek soruyorum.

"baba bu ne? babaa bu ne? peki şunlar nee?"

o da bu kola ağacı, bunlar gazoz ağaçları, bunlarda bonibon yetişiyor diye ciddi ciddi bütün sorularımı yanıtlıyor.

trollemeleri sayesinde uzunca bir süre kola, jelibon ve çikolataların ağaçta yetiştirildiğini sandım. sonra bir gün ilkokulda bizi eti'nin fabrikasına geziye götürdüler de meseleyi çakabildim.

vallahi allah devletimize zeval vermesin. düşünsene evde eğitimin yasal olduğunu. troll babası olanlar yandı.

çizgi film karakterlerinin gerçekten var olabileceğini düşünüyordum ve onlarla tanışmanın hayalini kuruyordum

herkesin iyi olduğu

şirinler. bir de gelecek güzel günler.

belki noel baba olabilir..

hediyeleri annelerin-babaların aldığını öğrenmek galiba şaşırtmıştı.

yav çok saçma ama vanilyalı pişmaniyenin yaşlı, cikolatalı pişmaniyenin de genç yaşta ölen kadınların saçlarından yapıldığını sanıyordum ?

sihir. bazen kendimi odaya kapatıp ışınlanmaya çalışırdım gizli gizli

iyilik yapınca, iyilik bulmak

konuyla ilgili mi bilemedim ama, ben televizyonu kırarsam dizidekilerin yanına gidebileceğimi düşünürdüm :)

not: yapmadım bunu sakin olun

iç sesimin organlarımın sesi olduğuna inanıyordum. midemle hiç konuşmak istemiyordum.

cin

hayalet ,deniz kızı

küçükken yolculuk yaptığımızda kafamı patlatan bir olaydı. bulutlar, güneş, ay her şey bizi takip ediyor! bir süre dışa vurmadığım bir olaydı sonra bir gün sordum. babam açıkladı dünya dönüyor bıdı bıdı. hala yolculuk yaparken bu durum çok hoşuma gidiyor.

siyah pelerin giymis gözleri kirmizi beni karanlikta bekleyen o varlık...