çocukların yetişkinlerden daha iyi yaptığı şeyler

isteklerini, duygu ve düşüncelerini hesap yapmadan, filtrelemeden olduğu gibi aktarmak.

isteklerinde net olmak. istekleri konusunda kararlı olmak. düşüncelerini açık bir şekilde dile getirmek

merhamet

unutmak

-kendileri olmaktan çekinmemeleri, her koşulda duygularını gösterebilmeleri,
-enerjilerini* doğru yerlerde kullanmaları,
-sevmedikleri, hoşlanmadıkları kişilerle samimi ilişki kurmamaları, hatta onlardan uzak durabilmeleri,
-anda kalabilmeleri, doyasıya şimdide yaşayabilmeleri,
-geçmiş ya da geleceğe takılı kalmamaları,
-önyargılardan uzak hareket edebilmeleri, herkesi ve her şeyi kucaklayacak kadar temiz gönüllü olmaları.

sormak, dinlemek,empati yapabilmek, düşünmek vs uzar gider bu.
ama insan yavrularının bunu kolaylıkla yapabilmesi yetişkinlerin ise bir süre sonra aman be tavrında olması garip değil mi?
neyse bizimde bir günahımız yok yıldık hayattan ne yapalım..

daima gerçeği söylemek.

dürüst olmak.

dinlemek. anlatılanları can kulağıyla dinlemelerine bayılıyorum. en güzeli de aylar sonra aynı konuyu açıp kendi yorumlarını da ekleyip “bana bunu anlatmıştın” demeleri.

soru sormak.

var mı onlar gibi filozof ruhlu yetişkinler? var iseler neredeler?

anlamak, sorgulamak, düşünmek, empati yapmak, kimin neyi hangi niyetle yaptığını kestirebilmek ve çoğu zaman kime nasıl davranılacağını bilip hak edene hak ettiği gibi davranmak.

toplumumuz saygı kavramını çok yanlış anlıyor ve büyük/yaşlı biri de olsa hak ettiği cevabı düzgün üslup çerçevesinde vermeyi ya da kendini savunmayı saygısızlık olarak algılıyor. fakat kimse, sırf yaşı büyük diye yanlış bir davranışa veya söze susup boyun eğmek zorunda değil. yeni nesil hakkını savunmayı öğrendiği için her ne kadar saygısız olarak adlandırılsalar da çoğu zaman onlara hak veriyorum bence iyisini yapıyorlar. bazılarına müstahak.

ağaca tırmanmak. çocukken kedi gibi tırmanırdım ağaca. şimdi gel kaldır şu popoyu

empati, merhamet, düşünce...

sevgi. sadece içinden geldiği için gösteriyor. *

mahalle maçı oynamak, ip atlamak, saklambaç oynamak. evet.

kin gütmemek, gurur yapmamak, mutlu olmak

paylaşmak. 3 yaşındaki oğlum kendi ne yer ne içerse bize de yedirmeden rahat edemiyor.

soru sormak , sorgulamak gibi şeylerdir.

düşünceli ve merhametli olmak.

2 yaşında ve çok uzakta yaşayan kuzenimin çocuğuyla her gün görüntülü konuşuruz. hatta bazen beraber kahvaltı yaparız. ikimiz de tahin pekmez çok seviyoruz diye her gün ona sorarım "bugün sen de tahin pekmez yedin mi acabaa" diye.
geçen gün bizde tahin bitti. o bana sordu. "ben bugün yiyemedimm bitmiştii" dedim. gece oldu, kuzenim aradı çocuğu uyuyamamış. çocuk gözleri dolu dolu bakıyor telefonda bana. dudakları büzülmüş, düzeltemiyor da minicik dudaklarını. ağlamıyor da öylece bana bakıyor. meğer sebebi ben de tahin pekmez çok seviyorum ama bizim evde bittiği için sabah yiyemezsem diye üzülmesiymiş...
ya şu temiz kalpliliğe bakar mısınız... benim pekmezim bitti diye üzülüyor uzaktan.. sabah kalkar kalkmaz aldım da kahvaltıda yedim, ben yiyebildim diye sevindi resmen. aklıma geldikçe mutlu ve duygusal oluyorum ki bu olay yüzünden.