deccal

ahir zamanda ortaya çıkacağına inanılan kötücül varlık. hristiyanlıkta isa mesih'in kişiliğinin tam tersi (bkz: antichrist)konumdadır. islam dinine de hristiyanlıktan geçtiği tahmin ediliyor. aynı zamanda büyük filozof friedrich nietzsche'nin yazdığı kitabın adı.

bir zamanlar tansu çiller'in ,seçim meydanlarında rakibi mesut yılmaz için kullandığı sözcük.
" adın mesut yılmaz değil de deccal olsa ne yazar, deccal olsa ne yazar ".

kıyamete yakın bir dönemde ortaya çıkıp fesat çıkaracak biri. islamiyet inancında deccal, bir gözü kör olan bir insandır.

kelimenin kökeni "yalan söyleyen, doğruluktan saptıran, şaşırtan" anlamına gelir. islam kaynaklarına göre "ahir zamanda ortaya çıkan insanları doğruluktan saptıran, onları kötülüğe sürükleyen ve sapkınlığa iten" ve olağanüstü güçlere sahip kişiyi tanımlamak için kullanılır.

deccal sözcüğü, arapçada örtmek, gizlemek, yaldızlamak boyamak veya kaplamak manalarına gelen “decl”'den türetilmiştir. buradan bir sonuç çıkartırsak deccal kendisine bağlı olan yalancı ve hileci kişilerle birlikte büyü kullanarak bütün yeryüzünü kaplayacaktır.
fitne ve fesat yoluyla ortalığı kasıp kavuracak deccal öyle mükemmel yalan söyleyecektir ki; kendi yalanına kendisi bile inanacaktır. deccal ilgili kur'an da azda olsa işaretler vardır ama direkt özellikleri ile ilgili bir bilgi bulunmamaktadır. bilgiler hadislerden alınmıştır.

biz deccal'den bahsedince gerici oluyoruz.. kesha, katy perry, the temper trap, neredeyse vevo hesabı olan tüm şarkıcılar sözlerinde, sözleri olmasa kliplerinde deccale yer verince alkış topluyor.
ne diyeyim yine gerici olduk..
hele birisi şarkısında direkt medallo'dan bahsediyor. daha ne diyeyim?

fullmetal alchemist serisindeki homunculuslar deccaldir.

lucifer olabilir mi acaba.

teolojide kıyametin yaklaşmasıyla ortaya çıkacağına inanılan varlık. maşallah son yıllarda ipini koparan kendisini mesih ilan ediyor. etmeyip de sendromunu yaşayanlar gırla zaten meydanlarda.

ben de kendimi deccal ilan ediyorum. kimse bu havalı görevi üstüne almıyorsa ben alırım.

hristiyanlıkta mesih karşıtı;
“zamanı gelince ortaya çıkarılacak olan bu adamı şimdilik neyin engellediğini biliyorsunuz. evet, yasa tanımazlığın gizli gücü şu anda bile etkindir; ama bu gücü şimdilik engelleyen ortadan kaldırılıncaya dek görevini sürdürecektir. sonra yasa tanımaz adam ortaya çıkacak. rab isa onu ağzının soluğuyla öldürecek, gelişinin görkemiyle yok edecek. yasa tanımaz adam, her türlü mucizede, yanıltıcı belirtilerle harikalarda ve mahvolanları aldatan her türlü kötülükte sergilenen şeytan`ın etkinliğiyle gelecek. mahvolanlar, gerçeği sevmeye ve böylece kurtulmaya yanaşmadıklarından mahvoluyorlar. işte bu nedenle tanrı yalana kanmaları için onların üzerine yanıltıcı bir güç gönderiyor. öyle ki , gerçeğe inanmayan ve kötülükten hoşlananların hepsi yargılansın.”-2 selanikliler 2:6-12

“çocuklar, bu son saattir. mesih karşıtı`nın geleceğini duydunuz. nitekim şimdiden çok sayıda mesih karşıtı türemiş bulunuyor. son saat olduğunu bundan biliyoruz”-1 yuhanna 2:18

“bu adam, tanrı diye anılan ya da tapılan her şeye karşı gelerek kendini hepsinden yüce gösterecek, hatta kendisini tanrı ilan ederek tanrı`nın tapınağı`nda oturacaktır.”-2 selanikliler 2:4

geçenlerde bir grup insan atakan kayalar'ın deccal olduğunu iddia etmişti. salaklar ya. ayküsü biraz yüksek birini görünce onu şeytani bir varlık olarak görüyorlar. adamın çocuğunun ayküsü 3, çocuğum dahi diyor, sonra alıyor klavyeyi eline, akıllı çocuğu deccal ilan ediyor. pofff.

deccal inançlı insan ürünüdür. bilirsiniz çoğu inançlı insan otomatik olarak hayata mağdur edilmiş olarak gelir. sürekli olarak hakları çiğnenir, sabahtan akşama kadar vakti olduğu halde namaz kılmaktan acizdir ama dini inançlarını yerine getirmesi yasakmış gibi algı yaratır, ortamlarda mini etekli gezer ama kıyafet özgürlüğü eteğin boyunu uzatmaya çalıştığı günler engellenir. iddiası budur. sonuçta bu mağduriyeti biraz daha beslemek gerekiyordur. şeytan yetmez, ona uymaları yetmez ve sonucunda bi de ortaya deccal çıksın diye beklerler.

elbette sonra bi de kurtarıcı gelecektir. ve bir anda tüm bu mağdur edilmiş kitle gerçek değerine ulaşacaktır.

peki..

islam dini özelinde kıyametin büyük alametlerinden biri olan varlık.

gizlemek, boyamak anlamına gelen (bkz: decl) kelimesinden türemiştir.

inanca göre ahir zamanda ortaya çıkacak, göstereceği harikulade olaylarla ınsanları dinden döndürecek, onları aldatacaktır. kendisini önce mesih sonra tanrı olarak tanıtacak. mesih isa, yeryüzüne tekrar indiğinde ise deccali öldürecektir.

(bkz: friedrich nietzsche)

deccal denilen varlık internettir arkadaşlar, haydi herkes dağılsın.

deccâl (ﺍﻟﺪﺟﺎﻝ)

ilâhî dinlerde kıyamet alâmetlerinden sayılan ve insanları doğru yoldan saptırmaya çalışacağı kabul edilen olağan üstü güçlere sahip kişi.

sözlükte “bir şeyi örtmek, yaldızlamak veya boyamak” anlamındaki decl kökünden türeyen bir sıfat olup klasik kaynaklarda “âhir zamanda ortaya çıkıp göstereceği hârikulâde olaylar sayesinde bazı insanları dalâlete sürükleyeceğine inanılan kişi” diye tarif edilir. deccâl kelimesi kur’ân-ı kerîm’de geçmemektedir. hz. peygamber’e nisbet edilen rivayetlerde “muhatabını aldatmak gayesiyle güzel sözler söyleyen kişi; bir kaşı ve gözü bulunmayan kötü kimse” anlamındaki mesîh kelimesiyle birlikte “el-mesîhu’d-deccâl” ve “mesîhu’d-dalâle” şeklinde kullanılmıştır.

yahudilik ve hıristiyanlık’ta deccâl. yahudi dinî literatüründe ilk defa milâttan önce ıı. yüzyıldan itibaren, “son günler”de allah’a karşı gelecek güçlü bir varlıktan bahsedilmeye başlanmıştır (daniel, 7/8 vd., 11/40). bazı âlimler bu inancın kökünü, eski bâbil mitolojisindeki sular ve dipsiz karanlıkların hâkimi tiamat’ın yukarıdaki tanrılara isyan edip tanrı ea’nın oğlu marduk tarafından mağlûp edilmesi mitine bağlarken bazıları da bunun başlangıcını eski iran inançlarında görülen iyilik ve kötülük güçlerinin muhalefetindeki düalizmde aramışlardır.

yahudi kutsal kitabındaki bazı anlatımların deccâl kavramı için zemin hazırladığı kabul edilir. hezekiel kitabının 38-39. bablarında geçen gog ve magog kıssası bunlar arasındadır. bu kıssada âhir zamanda, yahudilerin düşmanlarına kumandanlık edecek gog’un rab yahve tarafından nasıl mağlûp edileceği anlatılır. yahudi kutsal kitabının yoel, zekarya, daniel bölümlerinde de buna benzer anlatımlar vardır. ancak bu metinlerde mesîh adı geçmemektedir. hezekiel’de adı verilen gog ise tarihî bir şahsiyet olarak gözükmemektedir. daniel’de deccâl için müşahhas bir örnek verilmekte, “küçük boynuz, canavar” tabirleriyle sembollendirilen (daniel, 7, 8) ve insan üstü özelliklerle tasvir edilen bu örnekle yahudilere zulüm ve eziyette bulunan ıv. antiochus epiphanes (ö. m.ö. 163) kastedilmektedir. antiochus zalim bir hükümdar, büyük orduların kumandanı, üç kralı yenen, azizlere zulmeden, allah’ın mâbedini tahrip eden bir deccâl tipidir.
yahudi kutsal kitabının dışındaki apokrif metinlerden biri olan “on iki kabile büyüğünün (esbât) ahdi”nde dan kabilesine mensup ve isrâil’in allah’a ibadetten vazgeçmesine yol açtığı anlatılan şeytanî bir şahsiyet olan belial da (beliar) bir deccâldir. levi kabilesinden çıkacak mesîh onu yenecek ve ebedî ateşe atacaktır (ıdb, ı, 141). diğer bazı apokrif metinlerde de benzer anlatımlara rastlanmaktadır (ıv. ezra, 11-12; ıdb, a.y.).

yahudiler deccâli, kendilerini kurtaracağına inandıkları mesîhin muhalifi olarak görmüşler, onlara zarar veren antiochus epiphanes yanında neron, kaligula, pompey gibi zalim idarecileri de deccâl olarak telakki etmişlerdir. menkıbevî yahudi dinî literatüründe mesîhin muhalifi deccâl için armilus adı kullanılmıştır. armilus’un, roma’nın kurucusu olarak görülen efsanevî şahsiyet romulus’tan geldiği düşünülmektedir. romalılar putperest bir kavim olarak yahudilerin yaşadığı kutsal topraklarda hâkimiyet kurmuş, onlara işkence etmiş, mâbedlerini yıkmışlardır; böylece mesîhin semavî ve ebedî krallığına karşı geçici dünyevî şeytanî gücü ve şeytanın krallığını temsil ettiklerine inanılmıştır. dâvûd neslinden gelen mesîh tarafından öldürüleceğine inanılan armilus adı, ilkin saadiah gaon’un emunot ve-de’ot’unda zikredilmiştir. sonraki apokaliptik midraşim edebiyatında geçen bir anlatıma göre armilus, roma’da güzel bir kadının mermerden heykelinin çocuğudur. dünyanın kötü insanları o heykelle kendilerini aldatmışlar, heykel bu insanların tohumlarını içinde muhafaza etmiş, böylece onlardan bir çocuk oluşturmuştur. armilus adı verilen bu hilekâr varlık 5 m. boyunda, sarı saçlı, ayak tabanı yeşil ve iki başlıdır (ejd., ııı, 476). yine bu literatüre göre armilus kendisinin tanrı olduğunu ileri sürecek, on kralla birlikte olacak, kudüs’ü ve antakya’yı zaptedecek, yahudileri topraklarından çıkaracak, nehemiah b. hushiel’i (yûsuf’un oğlu mesîh) öldürüp dürüst insanları yasa boğacaktır. ancak rab yahve, deccâl armilus ve ordularını arbel vadisinde yok
edecek, armilus dâvûd oğlu mesîh’in nefesiyle öldürülecek (işaya, 11/4) ve tanrı’nın krallığı yeryüzüne hâkim olacaktır. bu literatürde armilus insan üstü şeytanî bir varlık, mesîhin muhalifi bir şahsiyet olarak kötülüğün temsilcisidir.

hıristiyanlık’ta deccâl, “antichrist” tabiriyle mesîhin düşmanı olarak kitâb-ı mukaddes’teki yuhanna’nın mektuplarında yer alır (ı. yuhanna, 2/18-22, 4/3; ıı. yuhanna, 7). âhir zamanda zuhur edecek düşman şeklinde telakki edilen deccâl yeni ahid’de birçok yerde geçer (matta, 12/28; luka, 11/20; vahiy, 12/8, 13/ 1, 16/13, 20/1-7; selânikliler’e ıı. mektup, 2/3-12). süryânî çevrelerde “antichrist” tabiri için islâmî kaynaklardaki deccâl teriminin aslı olduğu ileri sürülen daggala kelimesi kullanılır. hıristiyan dünyasında kökleri helenist yahudiliğe kadar giden, islâmî çevrelerce de paylaşılan bu terim ve onunla ilgili telakkiler tarihî seyri içinde inanç, teoloji, sanat, edebiyat ve siyasette önemli roller oynamıştır.

yahudilik’te mesîh muhalifi olarak gelişen bu kavram, hıristiyanlık’ta mesîhin ikinci gelişinden önceki muhalifi olan şeytanî veya yarı şeytanî yarı insanî bir varlığı ifade etmek üzere kullanılmıştır.

yeni ahid’deki deccâl ile ilgili anlatımlar, yahudilerin kurtuluş öncesinde kötülüğün artacağı ve bir şahısta odaklaşacağı gibi inançlarından etkilenmiş, özellikle daniel kitabından alınan örnekler bolca kullanılmıştır. pavlus’un selânikliler’e yazdığı, deccâl hakkında yeni ahid’deki en eski ifadeleri ihtiva eden ıı. mektubunda (2/3-12) deccâl “fesat adamı, helâk oğlu” şeklinde nitelendirilmektedir; onun ibadet edilen her şeye karşı çıkacağı, tanrılık iddiasında bulunacağı ve ortaya çıkmasının âhir zaman alâmeti olduğu belirtilmektedir.


yeni ahid’in vahiy kitabında deccâlin iki canavar şeklinde sembolik portreleri verilir. bunlardan biri denizden çıkan on boynuzlu, yedi başlı bir canavardır. onun başları üzerinde küfür isimleri bulunur. bu canavar daniel kitabındaki dört canavarın birleştirilmiş şeklidir. kendisine hulûl etmiş olan şeytandan kudret ve hâkimiyet almıştır. insanlar arasında kendisine tapanların da bulunduğu bu canavar deccâldir. bir bütün olarak roma imparatorluğu’nu, dört başından her biri ise kendisine tapınılan bir imparatoru temsil eder; bu başlardan biri de neron’u gösterir. mesîh yeryüzüne döndüğünde semavî orduları ile bunları etkisiz hale getirir ve ateş gölüne atar, takipçilerini de ağzından çıkan kılıçla katleder (vahiy, 11/7, 13/1-10, 17/3-18, 19/ 19-21; daniel, 7/1-9, 15-27). vahiy kitabında bu deccâl ve sahte mesîh tasvirinin mecazi, sırrî, bâtınî anlamları bulunmaktadır. hıristiyan kilisesinde deccâl geleneği yahudilik’teki gibi şu veya bu şekilde asırlarca sürüp gitmiştir. islâmî gelenekte hz. îsâ veya mehdî tarafından öldürülecek deccâl inancı, diğer iki semavî dinde bulunan ilgili inançlarla benzerlik gösterir.

yeni ahid’in vahiy kitabında yer alan deccâl ile ilgili açıklamaların, yahudi kutsal kitabı hezekiel’deki (38-39) gog ve magog ile daniel’deki anlatımlara dayandığı bilinmektedir. sonraki yahudi apokaliptik literatürü de özellikle deccâlin bedenî tasvirinde kaynak oluşturmuştur. hıristiyan literatüründe en zengin ve çeşitli deccâl motifleri hıristiyan apokrif metinlerinde ortaya çıkmıştır. yahudi kökenli “hezekiah’ın ahdi” başlıklı metin, ı. yüzyılın sonlarından itibaren gelişmiş bir deccâl geleneğini yansıtır. metin, muhtemelen yahudi geleneğine bağlı bir hıristiyan tarafından yazılmıştır. bu metinde âhir zamanda karışıklıklar, fitne ve fesatların çıkması, mesîhin gelişinden kısa bir süre önce bu âlemin şeytanî kralı belial’ın annesini öldürmüş bir “fitne kral” olarak insan şeklinde zuhur etmesi, kiliseyi dağıtması, on iki havâriden birini (petrus) öldürmesi, mesîh gibi davranıp konuşması, kendisini tanrı olarak sunması, hârikalar göstermesi, halkın tapınması için her şehre heykelini koydurması, üç buçuk yıl boyunca birçok insanın onu takip etmesi, daha sonra inananların beklemekte olduğu gerçek mesîhin melekler ve orduları ile gelip belial ve ordularını cehenneme göndermesi gibi hususlar yer alır.

deccâl kavramının nereden geldiği hususunda çeşitli görüşler ileri sürülmüştür. ön asya kavimlerindeki, “zamanın sonu”nda yaratıcı tanrı’ya karşı çıkan fesat canavarı efsanesi, siyasî olaylardan kaynaklanan sonun düşmanı fikri, belial’ın efsanevî şahsiyeti, neron efsanesinin gelişmesi gibi fikirler üzerinde durulmuştur (er, ı, 322).

yahudi ve hıristiyan tarihlerinin incelenmesinden, deccâl inancının yayılmasına eski efsanelerin mevcut siyasî durumlara göre yorumlanmasının yol açtığı, ayrıca yahudi ve hıristiyanlara zulmedenlere zamanla efsanevî bir hüviyet kazandırıldığı ve böylece menkıbeler oluşturulduğu anlaşılmaktadır. romalı imparator neron’a, ölümü ve geri dönmesi, yeniden dirilmesi ve nihaî karşılaşmada mesîhe hasım olması şeklinde böyle bir hüviyet kazandırılmıştır. bu husus, aynı zaman dilimi içinde yazılan yahudi ve hıristiyan metinlerinde (işaya’nın göğe yükselmesi, 4/1-4; sibylline’nin kehanetleri, 3/63-74, 4/119-150; vahiy, 13, 17) görülmektedir. sahte mesîh veya deccâl, yahudi kaynaklarından alınan fikirlerle hıristiyanların geliştirdiği kavramlardır. ancak hıristiyanlar bu kavramları işleyerek sonraki yahudi literatürünü etkilemişlerdir.

hıristiyan dünyasında deccâl, konusundaki gelişme tarihî seyri içerisinde büyük bir çeşitlilik göstermiştir. sahte yuhanna’nın vahyi, tsefanya’nın vahyi, esdras’ın vahyi (grekçe) gibi eserlerde deccâl hain ve çirkin bir dev olarak yer alır. sonraki eserlerde anlatım genişler. deccâl bazan kör, bazan tek gözlü, bazan da gözleri yerlerde çirkin, topal bir yaratıktır. bazı eserlerde ise akıllı, becerikli bir kimsedir. kaşlarının arası çok açık, parmaklarının ucu baş şeklinde, elinde bir kılıç bulunan, görenler tarafından hemen tanınan, saçları pis ve uzun bir kimsedir.

ıı ve ııı. yüzyılın hıristiyan yazarları deccâl hakkındaki çeşitli rivayetleri değerlendirmeye çalışmışlar, onun bir tek kişi olduğu veya birden çok kişiyi temsil ettiği, yahudi ya da roma asıllı, sahte bir mürşid veya işkenceci bir imparator olduğu hususunda tartışmalara girişmişlerdir. îsâ mesîh üzerindeki kristolojik tartışmalar onun muhalifine de yansımıştır. ııı. yüzyılın başında romalı hippolytus antichristo adlı bir risâle yazmıştır. ona göre deccâl de mesîh gibi yahudi fakat onun zıddı olacaktır. hippolytus’un bazı takipçileri, deccâlin neron tarafından temsil edilen romalı zalim tipi ile sahte yahudi mesîhi tipini tartışmışlardır.

ilk inanç eseri olarak didache’de deccâl dünyanın zalim hâkimi, şeytanî kuvvetlere sahip bir varlıktır. ırenaeus’den (ö. 202) itibaren kilise babalarının konuları arasına deccâl de girmiştir. ırenaeus, “antichrist”in (deccâl) mistik 666 sayısı üzerinde durup onu roma imparatoru lateinos veya tercihen teitan ile özdeşleştirirken vahiy kitabındaki imparatorun şeytanî deccâl olduğunu belirten açıklamaya dayanmıştır. tertullian (ö. 220) deccâl terimini bütün dinsiz ve âsi kimseler,
cyprian da (ö. 258) ayrılıkçılar için kullandı. origen (ö. 254) birçok deccâlin çıkacağını ve en büyüğünün âhir zamanda geleceğini yazdı. hippolytus’tan sonra victorinus vahiy kitabına yazdığı tefsirde, daha sonra lactantius da meşhur eseri divine ınstitutes’in vıı. cildinde deccâl geleneğini ele aldılar. konu commodian tarafından v. yüzyılın ortalarında geliştirildi. gotlar’ın roma’yı alıp hıristiyanları rahatlatmalarından sonra neron roma’yı yeniden ele geçirerek onlara üç buçuk yıl zulüm yapmıştı. bu olay üzerine yahudilerin ülkesini yeniden zaptedip kendisine taptıran bu ikinci deccâli mesîhin yeneceği, ülkeleri dinine döndürüp kudüs’te krallığını kuracağı inancı doğdu. zamanla deccâlle ilgili çok sayıda risâle yazıldı ve ephrem, bede, methodius, adso, nerses, kudüslü cyril, chrysostom ve diğerlerine atfedildi. halk arasında bu menkıbeler büyük ilgi gördü. bunlar üzerinde grekçe, latince, süryânîce, koptça, ermenice, farsça, arapça başta olmak üzere çeşitli dillerde eserler yazıldı. islâm’ın doğuşundan sonra ortaya çıkan grekçe sahte metodius metni latince’ye de çevrilmiş, bu eserdeki deccâl tasvirleri ortaçağ kiliselerinin vazgeçmediği kör, topal ve her türlü melânete cüret eden bir insan şeklinde halkı şartlandırmıştır.

doğu hıristiyanlığı’na mensup bazı babaların, daha sonra da batılılar’ın hz. muhammed’i de 666 sayısına uydurmaya çalışarak (maometis şeklinde) deccâl ilân etmeye kalkışmaları, batı’da iç kavgalarda ileri gelen dinî siyasî liderlerin birbirlerini deccâl, deccâlin öncüsü diye itham etmeleri, yahudilerin haçlı seferlerinde deccâle bel bağlayarak türk denilen bir deccâlin isrâil’in intikamını alıp hıristiyan kiliselerini ahıra dönüştüreceğini yaymaları, deccâl fantezisinin insanlarca nerelere kadar çekilebileceğinin örneklerini oluşturmuştur.

ortaçağ’da kilise vâizleri vahiy kitabındaki 666 rakamına 1000 ekleyerek deccâlin çıkış tarihini (1666) vermeye başlamışlar, bu durum büyük sıkıntılar meydana çıkarmış ve idareciler sonunda bunu yasaklamışlardır. florisli joachim (ö. 1202) deccâli bir sahte papa olarak düşündü. çünkü papalık waldensiyenler’e, spiritüel fransiskenler’e eziyet etmekteydi. imparator ıı. frederick ile papa ıx. gregory arasındaki kavgada da (1239) iki taraf birbirini deccâllikle suçladı. reform öncesi ve sonrasında bütün protestan reformcular roma kilisesini ve papalığı deccâllikle suçlarken kendileri de aynı ithama mâruz kaldılar.

1760’tan bu yana batı’da deccâl konusu yeniden ilgi toplamış, fransız ihtilâli de bunu kamçılamıştır. batılılar hz. peygamber’i, müslümanları, türkler’i, büyük peter’den kraliçe mary, oliver cromwell, napolyon bonapart, ııı. napolyon, vladimir lenin, kaiser wilhelm, adolf hitler ve joseph stalin’e kadar birçok ileri gelen kimseyi deccâl olarak kabul ederken afrikalı müslümanlar avrupalı sömürgecileri deccâl olarak görmüşlerdir. 1927’de yayımlanan bir ingiliz hükümet raporunda bu inancın afrikalı müslümanları ayakta tuttuğu belirtilmiştir (sarıtoprak, s. 47).

günümüzde çağdaş batılı yazarlar deccâl kavramını tarihî şahsiyetlerle özdeşleştirmeyi uygun görmemektedir. genel anlayışa göre deccâl henüz zuhur etmemiştir.

kaynak: tdv islam ansiklopedisi. cilt:9. deccâl md.

kur'ani kerim'de isim olarak bahsedilmeyen, imâ yolu ile bahsedildiği iddia edilen, hadis kitaplarının genelinde kabul görmüş figür.

islami kaynaklarda; peygamberimizden(saa) önce de, bütün peygamberlerin kavmini, çıkacak fitnenin büyüklüğünden ötürü uyardığı büyük fitneci.

bir hadis üzerinden durumu pekiştirecek olursak;

"hiçbir uyarıcı yoktur ki; kavmini deccalin fitnesinden uyarmamış olsun. size diğer peygamberlerin söylemediği bir özelliğini söyleyeyim ki; o'nun sağ gözü kördür!" *

hadislerde, sağ gözünün kör olduğu en büyük alamet olarak belirtilmiştir. aslında sağ gözden kastedilen şey; tek gözü kalmış bir canavar değildir.

nitekim başka bir hadis-i şerif ise şöyledir;

"isa'nın(as) sol gözü, musa'nın(as) sağ gözü eksiktir."

yukarıdaki hadiste kastedilen şey; hz
isa nın mücadelesinin temeli, ferisi yahudileri ile girdiği mücadele iken; hz. musa'nın mücadelesi ise firavun iledir. hz. isa ruhaniler ile mücadele etmiş*, hz. musa ise dönemin siyasi figürü firavun ile mücadele etmiştir. *

hadiste kastedilen sağ göz; manevi yönü, sol göz ise; maddi yönü temsil eder. bu teşbih çok doğru bir teşbihtir ki; günümüz dünyasında kıyamet alametleri diye nitelendirdiğimiz birçok olay örgüsü ile deccal düzeninin uyumlu olduğu gerçeği ortaya çıkar.

çünkü deccalin vaadettiği şey; maneviyatın yok edildiği, maddi dünyanın ise hayatın tek gerçeği olduğu düşüncesini din haline getirme üzerinedir. bu konu ile ilgili başka bir hadis-i şerif ile de uyumludur. hadis şöyledir; "deccal iyiyi kötü, kötüyü iyi gösterecektir."

deccal figürü, sadece islami literatürde yer alan bir figür değildir. nitekim hristiyan literatüründe ve yahudi literatüründe de bahsedilen bu figür, yaklaşık 60 yerde zikredilmiştir.

islami açıdan başka bir bakış açısı ise deccal ve türevi figürlerin yahudi ve hristiyanlık inancından islama geçtiği yönündedir. bu düşünce ise deccal ile ilgili hadis kaynaklarının ebu hureyre, abdullah ibn amr ibn as, mugire ibn şu'be gibi yahudi literatüründen etkilenen hadis ravilerinin deccal ile ilgili hadisleri nakletmesinden kaynaklanmıştır.

peki deccal kimdir veya nedir?

kaynaklardan anladığımız kadarıyla deccal bir kişi değildir. bir sistemin sembolü veya bir metafordur. hadislerden, deccal'in sadece maddeci bir dünyayı temellendirmek gibi bir amacının olduğu algılanır.

bu durum bazı islam alimleri tarafından reddedilse de, genel kabul olarak islami literatürde yerini almıştır.

bir arap masalı. deccal da melek de insanoğlunun ta kendisidir. yeryüzünde ne söylendiyse insan söyledi ne yazıldıysa insan yazdı..
deccal hakkında daha fazla bilgi almak isterseniz şunu okuyabilirsiniz:
yakup deniz'den 'deccal' kitabı
yakup deniz'in deccal kitabının ön ve arka kapakları

şeytan varken ne gerek vardı. hiyerarşik durumda acaba genel müdür gibi bir şey mi oluyor kötülük kanadında.

aynı zamanda yönetmenliğini özgür bakarın üstlendiği 2015 yapımı mistik korku filmidir. hayatının sıkıntılı bir döneminden geçen duygu, hastaneden çıktıktan sonra tesadüfen nurdan adında, gizemli ve bir o kadar da zengin bir kadın ile tanışır. nurdan'ın maddi ve manevi yardımına ihtiyacı olduğu için kabul eden duygu'nun hayatı, beklenmedik bir anda olumlu biçimde değişmeye başlar. en yakın arkadaşı aslı da durumdan memnundur. ta ki duygu'nun yeni yerleştiği bu evde çeşitli gariplikler baş gösterinceye kadar. duygu, nereden geldiği belli olmayan sesler, gölgeler içerisinde, kabuslar görmeye başlar ve psikolojisi daha da kötüye gider. öte yandan, hastanede iki genç kadını da büyük bir sürpriz beklemektedir...

film türk korku sinemasını işgal eden cinli filmler furyasının içinden sivrilen ve eskatolojik(kıyametsel) bir bakış açısına sahip sinemamızın ender örneklerindendir. kıyamete yakın zuhur edeceği söylenen şeytanın oğlu deccal figürünü merkezine alan film bu açıdan bir ilki taşıyor. rosemary baby ve omen filmlerinin sentezli yerli uyarlaması olan film güçlü oyunculuğu ile de dikkat çekiyor

türkiye'de çıktı da... bir de bunun global olanı var... o biraz muallak, belki de çıkmaz. belki de deccal türkiye'ye mahsustur...
neyse vakit kış, susayım...