depresyona giren kişiye söylenmemesi gerekenler

yaşanan bir kaybın ardından gelen travma bağlantılı bir depresyonsa, sakın "hayat devam ediyor" demeyin. hatta bu kalıbı hiç kullanmayın. etmiyor işte. hele depresyondayken bir anda kitlenip kalıyorsun. hayat etrafında aksa da kafa o anda kalıyor.

depresyona giren kişiyi pek arayıp sormazlar zaten de diyelim ki aradılar hemen dert yarıştırma söz konusu olur.

-kendimi hiç iyi hissetmiyorum.
-ay evet yaaa bu aralar ben de iyi değilim. geçer boşver.

bir de internetten hastalık bulanları da var:

-kendimi hiç iyi hissetmiyorum.
-yaa ben baktım sen öyle söyleyince şimdi internetten, hibiskus sendromuymuş. geçer ya boşver.

arkadaşlar kötü niyetli değilsiniz farkındayız doktora yönlendirin yeter.

-ya ne güzel hayatın var, çık dışarı gez biraz.
-abartıyorsun.
-ya o da bir şey mi neler neler yaşayanlar var.
-sen bir de sigara mı içiyorsun, kaç yaşındasın daha?
-kendine gel.
bir de şey duydum, tacize uğrayan birine psikiyatrist e sen de fzt olacaksın, insanlara dokunacaksın demişti.
diyecek çok şeyim var da..

bildiğim bir mevzu. durup durup ağlardım ne ağlıyorsun derlerdi.

-ne derdin var senin?
-bir şey mi oldu da haberimiz yok.
-senin ne gibi bir sorunun olabilir?
-sen hep yat zaten yaptığın başka bir şey yok.

oğlum / kızım yediğin önünde yemediğin arkanda ne derdin var, biraz çık dolaş sosyalleş. bak yaşıtların ne güzel neşeli hayat dolu. bu yaşlar bir daha geri gelmez. yatarak geçirdiğine üzülürsün.
*içinden ettiğin hafif sunturlu küfürler eşliğinde kafa sallarsın ve seans sonlanır*

hayat, yaşama istenci olmasa aslında katlanılacak gibi değildir. bence depresyona giren kişiye ağlamaması ve üzülmemesi gerektiği söylenmemeli. gel gardaş beraber ağlayalım, s$kerim böyle aşkın ızdırabı denmelidir.

"tembellikten, şımarıklıktan hep bu hallerin" gibi, cahilliğinin dumanı üzerinde tüten, bir öbek bktan farksız cümlelerin topudur efenim.

çok işittim, her türlüsünü, hayatım ve kişiliğim üzerine çıkarımda bulunması için fikrini sormadığım tiplerden de dahil olmak üzere, hemen hemen herkesin depresyon üzerine nedense dahiyane tespitleri ve çözümleri vardır efendim, hadlerini aşmaktan da, kırılıp instagram kızı estetiği yapılasıca burunlarını sokmaktan da zerre imtina etmezler.

en çok duyduğum şu:
spor iyi gelir, hareket iyi gelir ya hareketsizliğe iyice alıştığındandır; bi hareket etsen depresyon mepresyon kalmaz.

kibarca sırıtarak "tabii hıı, evet" deme eşiğini geçtiğim günlerin birinde "oradan bakınca salak gibi mi görünüyorum acaba? bana bilmediğim neyi söyledin şu an sen mesela? konuşmak için konuşma valla zaten nefes almak bile ıstırap olmuş, kalbini kırarım" demiştim arkadaşıma. *

zaten kçımı kaldırabilecek şevk-enerji olsa, adına depresyon denmez parlak zeka(!)

doluyum arkadaşlar dolu, ondan bu konu üzerine 3943897 sayfa yazabilir, sert kapaklı kitabını bastırıp onunla adam dövebilir, bu başlığın da ağzına ağzına uçan tekme atabilirim. nitekim; ben deniz bipolar hastası bir kadınım ve anlayacağınız bazı dönemlerde majör depresyon-maskeli depresyon-hafif depresyon vb. olmak üzere çeşitli depresyonları tecrübe edebilen biriyim. intiharın eşiğinden dönmüşlüğüm vardır ki o sığlık, boşluk, sıkıntı hissi sonsuza değin sürecek gibi geldiğinden artık buna katlanamaz ve sonlandırmak istersiniz. *

çökkün halleri; elimde olmayarak, beynimdeki dopamin, serotonin hormonlarının salgılanmasından sorumlu reseptörlerimin sizinkilerden farklı çalışması sebebi ile, senelik yaşarım. böylesi dönemlerde tamamen kabuğuma çekilerek sosyal hayattan da kopmamak için ilaçlarım ve dozları tekrar ayarlanır. genellikle kendim de dahil insan görmeye katlanamaz tiksinir, elim kolum kalkmaz, hale gelirim ki üzerimden tır geçmiş gibi olduğum bu halin, ilaçlar sayesinde (ve biraz da çevresel olarak şanslı bir ortamdaysam) genellikle teğetinden geçerim. tecrübe kazandığım için çabuk fark eder, doktorumun kapısını çabuk çalarım.

şimdi bunu elin cahillerine anlatamazsınız; onlara göre tembellikten keyiften iyice yayılmış, taştaş kebabı yapıyorsunuzdur sadece.
"hareket etmelisin hareket" ... bi gün çok kral bi hareket ettim birine ama burada da edersem ayıp olur, böyle baş parmağımı işaret parmağımın altından çıkararaktan filan, neyse.

bi de şu var ki dahiyane bir tavsiye:
"takma kafana, boşver" denilmesi. oha ilk kez duyuyorum, aaa boşvermem gerekiyor demek nasıl akıl edemedim ben bunu? *
"boşluktan hep, oyalanacak bi şeyin olsa depresyon yaşamazsın" derler bi de. bah bah tespite bah bana psikoloji profesörü olmuş bah.
"şükret, daha kötü olanlar var; neyin var ki elin kolun sağlam" diyenler var ki onlara elim kolum... neyse.

tersliyorum artık, hiç çekemem vallahi milletin amme hizmetine bağlayıp akıl dağıtmasını, mütevazilik ediyor sesimi çıkarmıyordum ama baktım iş iyice vasattan nasihat dinlemeye döndü, habb diye ısırıveriyorum artık.

aman takma kafaya yaaaa diye bir geçiştirme cümlesi. sanki insanın elinde olan bir şey.

"ilgi çekmeye çalışıyorsun."

yataktan kalk artık da şu işin ucundan tut hicbir ise yaramıyorsun anca ağla
seninki de dert mi nankörlük ediyorsun biraz şükret
çok şımarıksın

"nasılsın" diyip, "iyiyim" cevabını aldığında başka konulara giriş yapmak.
bazen insan ne kadar gizlenmek istese de ; gözünden, sesinin tınısından harabe durumda olduğunu anlasınlar ister.
(bkz: değerli hissetmek)

(bkz: kanka çok düşünme manyak olursun)

diyeceğim tek şey; kendi dertlerinizi anlatıp karşı tarafa senin derdin de dert mi minvalinde imalı şeyler söylemeyin. sonra diyorsunuz ki hiç bişey anlatmıyosun. niye anlatayım?

"abartma boolm" denmemelidir çünkü büyük ihtimal size söylenen sebep gerçek sebep değildir rahat bırakın insanı 2 dakika.

dostum bence sen depresyonda değilsin.
sadece fazla takıyosun.
böyle her şeyi kafaya takarak nereye kadar yahu.
sal kendini akışına bırak.
metanetli ol.
sabret bugünler de geçecek.
haline şükret bak senden kötüler de var.
sadece senin mi başına geliyor sanki? senin gibi bir sürü insan var.
güçlü ol.
dipnot: olamıyoruz arkadaşlar. bize sadece sarılın.

(bkz: şükür de)

neden depresyondasın ve ne zaman bitecek.

hiçbir şey söylenmemeli hatta yokmuş gibi davranılmalıdır.

valla depresyondayken zaten kendinle savaş halindesin, bir de gelip üstüne seni suçlu hissetterecek şeyler söylüyorlar.
gerek yok.

zengin olan yurtdışına gider, bizim gibiler kalır işte. odanızı kitleyin zarar verici ne varsa odanızdan çıkartın kafa dinleyin, ya da tek başınıza doğada kalın.
şanslıysanız sevdiğiniz bir insanla ana, baba her kimse; sarılmak, koklaşmak çok iyi gelir.