edilen duanın kabul olması

edilen duanın kabul olması, yalnız değilim ben gücünü verir insana.
en çıkmaz, en zor dediğimiz durumlarda, çaresizce dua edersin, el aç yada açma hiç önemli değil. çünkü duayı kabul edecek olan, o el açması kadar küçük birşeye takılmaz, ihtiyacı gidermek için.
eşimin işsiz kaldığı 1 sene mecburen aile apartmanımıza taşındık. iş bulmanın çok zor olduğu bir şehir, çocuklarımın bozulan psikolojisi, anne baba olarak bizim bozuk psikolojilerimiz.en çok ettiğim duam"allahım beni kendi evime kendi düzenime kavuştur" duasıydı.
pandemiden ötürü yine işsiz kalınca büyük bir risk alarak başka bir şehire taşındık. 1 sene kadar kirada kaldım, ev almam mümkün değil derken evimi aldım. şu an kendi evimde ve kendi düzenimdeyim. çok şükür.
kabul olan her duam için yaradana teşekkür ediyorum. beni duyuyor ve görüyor biliyorum.
yarattığı karıncaya bile yol gösteren, bizi yalnız bırakacak değil ya.

duayı bir joker kartı gibi elimde tutarım. sanki sınırlı sayıda hakkım varmış da doğru zamanı beklemeliymişim gibi. açıkçası beceremem de. ne isteyeceğimi, ne söyleyeceğimi bilemem o an. detay mı vermeliyim yoksa yüzeysel mi tutmalıyım karar veremem. çok çaresiz hissettiğimde sessiz bir yere geçer, tercihen açık havada gecenin bir vakti oturur uzun uzun düşünürüm. her şeyi tüm açıklığıyla içimden geçiririm. anladıkça daha da karmaşıklaşır. doğru olanı bilemem, geleceği bilemem. karar veren olmak, ısrarcı olmaktan korkarım. öyle anlarda çok derin bir bağ hissederim yaratıcıyla.

bir şeyi direkt istediğim zamanlar gözümün hiçbir şey görmediği zamanlardır. aynı zamanda kararsızlığın zerresini bile taşımadığım anlardır. ısrarla isterim, ne olursa olsun isterim. diretirim. hayatım o şeye bağlıymış gibi isterim. bu hakkı sınırlı kullandığımdan olsa gerek dua/kabul oranım yüksektir. şimdi bunları yazarken bir sürü şey canlandı gözümde. her birinde izlendiğimi, korunduğumu, sevildiğimi hissediyorum.

ben surekli "bilmedigim, aklima gelmeyen yerden kapilar ac" derim.

okuldan mezun olduktan 6 ay sonra ntv'de ise basladim. sene 1998. ntv'nin ntv zamani. millet eziyor birbirini girmek icin.

hic aklimda yokken 3 sene abd'de takildim.

hic aklimda yokken ttnet'e girdim. trt'de takildim, sonra istifayi bastim.

green card cikti. mazda'da calistim.

simdi dunyanin en buyuk medya gruplarindan birinde ikinci yilim.

genelde insanlar dünyevi malzemeler ve ihtiyaçlar için dua ederler.

uhrevi şeyleri istemek ; insanlarınn aklına pek de gelmez.

dünyevi duanın kabul olması insana neler kazandırır bilemiyorum.

fakat duanın kabul olduğunu görmek insana yalnız olmadığı ; kendisine bir sahip çıkanın olduğu mutluluğunu ve huşusunu yaşatır.

züğürt tesellisidir. dünyevi veya uhrevi 78974287668432964820 tane isteğiniz için yaptığınız bir o kadar duanın yanıtsız kalmasına karışın; tesadüfen 1 isteğiniz yerine gelince 'omman ollah<7ım doğalarım gobil oldi' diye sevindirik olmak, böylesi bur rastlantıdan manevi güç ummak... evet, bunu 40 yaşıma kadar ben de yaptım ne yazık. çocukken gözyaşları içinde ettiğim duaların hiç birinin kabul olmadığını bile bile üstelik.

üç aylık bebeğin genital organları parçalanarak tecavüz edilip öldürülürken onun çığlıklarını duymayan, yüzbinlerce masum çocuğun açlık içinde ölürken yalvarışlarına yanıt vermeyen bir tanrının 'allah'ım noolur matematik sınavım iyi geçsin' şeklindeki mızırdanmanıza, 'tamam bebişim emrin olur' diyeceğini ummak, oturulup ağlanılası bir olay.

error: (muhatap bulunamadı)

şanslı olduğunu düşünenlerdenim. bazen dile dökmeden, aklından geçen şeylerle karşılaşınca çok şükür, ya rabbul alemin sen ne büyüksün diyerek ilerliyoruz.

15 mayıs 2023 sabahı olup olmadığını anlayacağımız durum.

(bkz: aşık olmak)

… dualar eder insan
mutlu bi' ömür için
sen varsan her yer huzur*
huzurla yanar içim