eleştiri ve hakaret arasındaki fark

hissettirdiği duygu ayırt edicidir. eleştiri de belki içiniz burkulur, suçluluk duyabilirsiniz ama hakarette öfke duyarsınız üzerinden zaman geçse bile

üsluptur. sizin hoşunuza gitmeyen ve ya olduğu şekilden başka bir şekilde olması size göre doğru olsa dahi hakaret etme hakkınız yok. tabii ki sorun gördüğünüz ya da geliştirilmesini istediğiniz şeyi söyleyin ama belli bir sınır çerçevesinde. sınırlar her zaman iyidir.

biri düzeleceğine inanılan şeye yapılır, diğeri inanılmayan ya da düzelip düzelmemesi umursanmayan.

critique ve criticize ayrımı yok bizim kültürde o yüzden her eleştiri hakarettir üslup falan farketmez. critique criticize ayrımı olması için critique'in olması gerekir. işkembe-i kübradan sallıyo önüne gelen gidip başka başlıkta hakaretin dibine vurup burda hakayet çok kötü bi şeydir tadında entry girmek kıyak tabi..

memlekette kızdırdığı an hakaret ettiğini sanan bir eleştiri anlayışı var. kızdırana kadar söylediklerini eleştri sanıyor.

eleştiriyi hakaret kategorisine dahil edebilirim. bazen algım bunu savunur. ruh halimi şekiller.
sivri bir eleştiri hakaretten daha çok etkili olabiliyor. derinden yaralıyor insanı. dandun üslup ve adaletsiz yaklaşım, iftira ve kaba olum, sinir bozucu davranışlara misaldir.

birinin yaninda verilen nasihat hakarettir
nokta bitti
bazi konular yuz yuze konusulmalidir.

biri yapıcı diğeri yıkıcı.

daha önce yazdım mı burada emın olamamakla bırlıkte gecenın bu vakti kontrol edemeyecegım.

başkalarının yanında yapılan ; eleştiri değil hakarettir.

öncelikle biri sizden bir konuda görüşünüzü istemediyse o konu hakkında fikrinizi belirtmeyin bir de bu konu kişinin özel hayatıysa sizi zerre alakadar etmez. ancak fikriniz istediyse karşı tarafı kırmayacak, aşağılamayacak, önceki yaptığı hataları yüzüne vurmayacak şekilde fikirlerinizi beyan edebilirsiniz aksi halde ise hakaret etmiş olursunuz.

biri sözlükte sürekli yapılan, diğeri ise yapıldığı zannedilendir.
üzgünüm, bilmiyoruz biz bu farkı..

elestiri yapıcı, hakaret yıkıcıdır.

eleştiri bir şeyin düzeltilmesi, geliştirilmesi niyetiyle yapılırken hakarette böyle bir çaba yoktur, ağzı olan konuşuyordur.

haksız eleştiri hakarettir diyorum ve noktayı koyuyorum.

niyeti açıklamayı sağlayan beyana giydirilmiş üslûptan anlaşılır. aşağılama kastı taşıyan söz, iyileştirmeye değil, yaralamaya, kırmaya, öldürmeye hamle eder. eleştiri ise, amacı bağcıyı dövmek değil ama üzüm yemek olan bir eylemdir. böyle bir eylemin, eğer eleştiri haklı ve doğru ise eleştirilen kişiye yararı vardır. benzetmek gerekirse, eleştirilen kişinin üzerinde dolaşmakta olan bir akrebi, eleştiren kişi haber vermektedir. bu habere insan üzülmeyip sevinmelidir. bir şâirin dediği gibi;
''dost aybum setredip, düşmen âgâh eder
yârdan merğubdur indimde a'dâlar benim.'', yâni, düşmanlarım benim için dosttan daha kıymetlidir. çünkü dostum ayıplarımı örterken, düşmanım onları yüzüme vurarak farkına varmamı sağlıyor.

eleştiri sahtedir, hakaret gerçek.

eleştiri bir düşünceye karşı yapılır. hakaret insana yapılır.

eleştiri ve hakaret arasındaki ince çizgiyi bilmeyenler için eleştiri her zaman hakaret olarak algılanır.

en başta siyasetçilerin bir türlü idrak edemedikleri fark.

eleştiri: bu yaptığının doğru olduğunu düşünmüyorum.

hakaret: lan naptın a***a kodumun salağı...

gibi. epey de bariz bir fark aslında. bizim türk milleti bunu kolay kolay görmez o ayrı konu.