erkeklerin duygularını belli etmeme nedeni

belki de yoktur duyguları...swh

sert delikanlı gibi duran korkaklarız çünkü fiziksel korkularımız yok çünkü kendimizi güçlü sanıyoruz ama duygusal olarak kaslarımızın ya da gücümüzün bir önemi yok fiziksel gücümüzle duygularımıza yön veremeyeceğimizi biliyoruz o yüzden korkuyoruz bu yüzden duygularımızı belli edemiyoruz.

üzülüyorum ama. ettim belli.

alttaki bir sayın yazarın yazdıkları üstüne not: duygu, zayıflık belirtisi değildir. duyguna sahip çıkamamak zayıflık belirtisidir, güçlülük pozudur.

yetiştirilirken duyguların zayıflık olduğuna o kadar inandırılarak büyütülüyorlar ki 5 yaşındayken düşüp dizi kanayınca ağlayan bir çocuğa "sus, erkek adam ağlamaz." derseniz yetişkin olduğunda da duygularını belli etmesini bekleyemezsiniz.

polemik yaratmayayım diyorum ama yine bir meriç çıkıyor ansızın karşıma...

neyse es geçip konuya giriyorum. çünkü duygu çoğu zaman zayıflık belirtisidir ve bir erkek güçlü olmak zorundadır.

herkes kıvranmışta kıvranmış ama artık o acı gerçeği söyleme zamanı geldi arkadaşlar.
parası yoktur parası olmayan erkek duygusunu belli edemez parası olsa size kötü davranıp, sizi daha aşağıda görüp duygusunu belli ederdi.

iyi ki eşim böyle değil. iyi ki seni seviyorum diyebiliyor, iyi veya kötü bütün duygularını açık ve net şekilde ifade edebilmesi çok hoş ...

çünkü bizler kendi kendimize halletmeye çalışırız herşeyi ne gerek varsa sanki insanız sonuçta

ediyoruz.

anlamıyorsanız siz malsınız.

türkiye'de kadın olmanın zorluklarını hepimiz biliyoruz. ama erkek olmanın da ayrı zorlukları olduğunun bilincinde olalım. öncelikle erkekler duygularını belli edemiyor diye genelgeçer bir durumun söz konusu olduğunu düşünmüyorum. sadece erkek bireylerin bu zamana kadar edindikleri tecrübeler, düşündükleri, gördükleri ve sırtlarına yüklenmiş olan sorumluluklardan ötürü oluşan ve saçmalığın daniskası olsa bile, "erkek adam ağlamaz!" düsturunun benimsenmiş olduğu bir ortamda, erkek bireyler her ne kadar duygularını dışarıya yansıtmak istese bile bu nedenlerden dolayı birçok şeyi içine atıyor ve çevresine yansıtmaktan çekiniyor. bir erkeğin hislerini açıkça belli etmesi, bazen bir zayıflık göstergesi olarak bile görülebiliyor. belki de bundan dolayı bir kadının arkadaş ortamında ağlaması, hislerini açıkça ifade edip arkadaşlarından destek alması çok normal bir şekilde karşılanırken, (ki çok normaldir.) bir erkeğin arkadaş ortamında ağlaması, yıllarca onunla alay edilmesine sebebiyet verebiliyor. erkekleri üzmeyelim.

gayet belli ediyoruz. yalan konuşmayın

gerçek anlamda ortada duygu varsa kadın anlar. kadınlara tanınan en büyük ayrıcalıklatdan biri bence. erkekte duygu sezmeyip saklıyor diyorsanız yanılgıdır bu daha doğrusu erkekte o duygu yoktur.

toplumsal baskı.

eski topraklar küçük yaştan beri erkeklerin üzerinde duygusallığın, ağlamanın hep zayıflık olduğunu vurgulamış ve insanın benliğine bu yerleşmiş.
aksine duyguları belli etmek zayıflık değildir bence.
duygularını belli eden, anı yaşayan kişi gerçekçidir,doğrudur. aksi halde duygularımı saklayacağım diye sürekli bir oyun içinde olur insan ve zamanla ne kendini tanıyabilir nede karşısındakine kendini doğru tanıtabilir. buda bir yerden sonra arkadaşlıkların, dostlukların ve ilişkilerin bitmesine neden olur diye düşünüyorum.
ister erkek olsun ister kadın duygularını saklamamlı.

belli ettikten sonra karşısındakinin duygularının öleceğini bildiği için. uzaktan bakınca da sanıyorlar ki taş kalpli.

aptalca gururları

bir doğu toplumu olarak duyguları belli etmenin zayıflık olduğu algımız var malesef.

sebebi ne aptalca gururlarıdır ne de güçlü görünme isteğidir.

erkeklerin duyguları kimin umrunda ki zaten aileden gelen gelenek değilmidir erkek adam ağlamaz erkek adam güçlüdür. tpumun umrunda değil bir erkeğin ne düşündüğü buna en yakınları dahil.. ben parmağını kaybedip bir hafta sonra hiç birsey yokmuş gibi çalışanlar gördüm. keza yine ben içimde fırtınalar kopsada zerre duygumu belli etmem cenazelerde bile ağlamamışımdır. erkekler ancak tek başına olduğunda duygusaldır. toplumda bir erkeğin duygusunu göstermesi zayıflıktır hemen i*ne muamelsi görürsünüz

erkekler böyle yetiştirildi böyle büyütüldü böyle eğitildi duygulari kimsenin umrunda değilken niye belli etsin ki?

bu eğilim sonradan öğrenmedir.
yani kendi aramızda toplanıp. "şş olum ağlamayalım lan, içimize atalım" falan demiyoruz.
bu toplum baskısından kaynaklanıyor.

kadınların birlikte olmak istediği seçerken bazı kriterleri var. her kadında bu kriterler farklıdır ama tüm kriterler alt alta yazılsa her kadının o listede üzerinde uzlaşmaya varacağı maddeler olacaktır.

toplumun geneli kadına annelik rolünü biçer. kadın bu nedenle kariyer sahibi de olsa ekonomik imkanı yerinde biri de olsa evlenmek ve bebek sahibi olmak ister.

bunu bir ara reklamcılar " çocuk da yaparım kariyer de" şeklinde sloganlaştırıp satmışlardı hatta.

bazı kadınlar bu baskı altında yaşıyorlar. evde kalma olarak ifade edilen durum kadının hayatının merkezine oturabiliyor.

kadınlarla ilgili anket yapılsa ve nasıl bir kadın istiyorsunuz diye sorulsa erkeklerin önemli bir kısmı çocukları seven , çocuklarıma iyi anne olabilecek biriyle hayatımı birleştirmek istiyorum der.

söz konusu erkek olunca kadınlar için ifade edilen yukarıda bahsettiğim kalıplar gibi kalıplar var.

kadının hayatında baba ya da baba yerine geçen figür o kadın için erkekte olması gereken özelliklerin çerçevesini çiziyor.

o kadınla ilgilenen erkek de ona kendini beğendirmek için o çerçevenin içine girmeye , o çerçevede kalmaya çalışıyor.

başlangıçta erkek için daha sert özelliklere sahip olmasını norm kabul edip ona bu nedenle cinsel çekim duyan kadın zaman içinde daha duygusal paylaşımlar yapacak birini arzu ediyor.

en erkeksi olan en seksi gelirken , bebek dünyaya gelince erkeksi değil daha şefkatli daha duygusal biriyle bebeği büyütmek istiyor.

diğer türlü erkek kadını bebekle bırakıp başka kadınlardan bebek yapmaya yöneliyor.

daha erkeksi olmak düğmeye basınca kapanan tuşu olan bir özellik değil.