eski sevgilinin unutulması ne kadar zaman alır sorunsalı

unutmak yoktur.. ama zamanla alışmak vardır tıpkı hayatına geldiğinde zamanla onun varlığına alıştığın gibi yokluğuna alışmak vardır. varlığa alışmak gibi değildir yokluğa alışmak.. zor olandır o çünkü içinde heyecan barındırmayandır.
ama ben onunla doğmadım her zaman hayatımda değildi zaten diyerek sürece adapte olmak zorundasınızdır artık.. özlem olacaktır, zaman zaman yapamıyorum diyip isyan bile edeceksiniz belkide, ağlamalar zırlamalar başlarda daha yoğun olurken bir süre sonra gözleriniz dahi dolmayacaktır artık..
ne demişler birisi sizin kalbinizi kırıyorsa hak etmediği yerden çıkmaya çalışıyordur.
bu yüzden unutmak için zorlamayın kendinizi zamanla her şey olur..

yenisini bulana kadar.

yokluğuna alışmaktır unutmak. öyle ki döner bazen ama sen o kadar alışmışsındır ki onsuzluğa sevgin dursa da geri almazsın. canın acır ama devam edersin.

terk edildigimde çok korkunç bir rüya görmüştüm. delirdigimi sanmistim. birkac haftadır okulu aksatiyordum ve ertesi gün okula gidip dünyanın en mutlu insanı taklidi yaptım.
her neyse okul iyi geldi 7 ay sonra bana dönmek istedi heyecanlandim ama geri vites yapmadım şimdi de 2 yılı geçti %1i filan kaldı bende

1 buçuk adana.

yani 1 buçuk soğan üstü adana yediğiniz zaman unutuyorsunuz. çünkü adana çok güzeldir. lütfen iyi yapan yerde yiyiniz.

bunun bi kuralı kaidesi yok. unutamamak sevmek anlamına da gelmiyor üstelik. çok karışık konular.

neler neler unutuluyor ki. ayrılış şekline göre değişir elbet unutma süresi. yürek ne kadar sızladıysa ayrılırken o kadar sürer işte acısı. kopmak çok kolaydır ama bıraktığı yara zor iyileşir.

kafanı duvara vurman ile aşağı doğru süzülen sıvının sıcaklığının bünyene yaydığı farkındalık kadar zaman alır dedirten başlıktır.

aşk ile ölüm arasındaki fark, birinde kalbini diğerinde ruhunu teslim edersin.

giden ölümün ardından yıllar sonra ufacık incecik bir anı hatırlatır onu sana dün gibi ve şimdi gibi. alışırsın alıştırırsın kendini yokluğuna gidenin, çünkü alıştırır seni zaman ve zaman öğretir sana sabtetmeyi.

giden/biten sevginin ardında ise daha bi acıdır, sabır ve bekleyişler. biliyorsun çünkü o vardır aynı gök kubbe altındasınız, aynı havayı soluyor aynı güneşe bakıyorsunuz.

mutlu ol! çünkü o seni mutlusun sanıyor ve güçlü olmayı deniyor, onun mutlu olduğunu düşün ve bu seni güçlü kılsın.

eninde sonunda dedikleri kadar zaman alır. ara ara hatırlayıp günahıyla sevabıyla yad etmek iyidir. o da sizi yad ediyordur belki. kimbilir.

ayrıldığım saniye.

günden güne tükenmişseniz ve her şans verişinizde canınız yanmışsa maalesef bir gecede bitiveriyor. o geceye gelene kadar zaten çabanın çabasını verip yeterince bitiyorsunuz, tükeniyorsunuz.

"gidenin ardından bakma, düşme peşine. kimden ne fayda gördün ki, niye bu çile? kurban olam uyan artık, dön özüne. "

mikrofonu müslüm baba'ya uzatıyoruz:

-herkesin acısı sevgisi kadar...

eski sevgiliyi bilemem ama platonik aşık olduğun birini kendi kurduğun hayallerin baş kahramanı yapınca üzerinden 5 yıl geçsede unutamadığını söyleyebilirim. özellikle ilk başlarda çektiğin acıyı belli başkı şarkılarla özdeşleştirdiğinde o şarkıyı her duyduğunda ya da bile isteye açtığında inanılmaz bir duygu yoğunluğu yüklenir tam da kalp denilen bölgenin olduğu yere. kısacası hiç bilmiyorum.

bir insanı unutup unutmadığını anlamak için sesini kulağında duymayı dene demişti birisi. birini gerçekten unuttuysak sesini unuturmuşuz, rivayete göre. bunu öğrendiğim vakit eşimin bana evlenme teklif etmesinden bir süre önceydi. zamanında ne çok sevdiğim, ne gözyaşları döktüğüm erkekleri düşünmüştüm tek tek. seneler geçirmiş olsak da birinin sesini bile canlandıramadım kafamda, çok şaşırmıştım. sonra da evlenme teklifini gönül rahatlığıyla kabul etmiştim.

ne kadar sevdiğine göre değişir.