fazla arkadaşı olmayan insan

sözlük yazarıdır.

bu benim galiba sadece 3 arkadaşım var ve hepsi dost dediklerim. herşeyin fazlası zarar değil midir sizce!

kendisini herkesten soyutlamış insan tipidir. genelde üniversite yıllarında çevresi kalabalık olup üniversite bitince çevresini daraltan insanlardır.

bendim.
fakat buraya girince mesafece uzak da olsa arkadaş edinmedim değil.

bazen 29 harf yapar bir arkadaşın yapamadığını.

böyle iyidir belki

asker çocuklarının kaderidir fazla arkadaş sahibi olamamak. 3 sene orada, 4 sene orada derken uzun süreli dostları da olmaz kalıcı arkadaş çevreleri de. öyle lanet bir şeydir.

az insan çok huzur diyen insandır. kalabalık ve niteliksiz olacağına bir avuç ama sağlam arkadaş evladır.

dertleşenileceğim, her şeyimi anlatabileceğim 1 kişi var, onun dışında 4 kişi daha var. onlar da sağlam da herşeyimi direkt anlatmak istemem şahsen. ama bu 5 kişi her ne olursa olsun yanımda olacak kişiler. iyi tanıyorum onları.

aradığı şeyleri az insanda bulmuş olan şanslı kişi. derdini anlayacağın 2, tabutunu taşıyacak 4 kişi olsa kafi.

yaş ilerledikçe toksiklere katlanmak yerine hayatınızdan çıkarıyorsunuz.

fazla arkadaşı olup, az ve öz iletişime geçen insan. hayat kendimle daha güzel.

eksikliğini duymuyorsa sıkıntı yoktur.

“bir arkadaş… bizimle hayali karakterimiz arasına acımasızca girer… artık bir dünya vatandaşı değilsinizdir: ‘evsiz barksız özgür haliniz kuşatma altına alınıp sınırlanır.’”

insana ihtiyacınız yok. bir tane köpeğiniz olsun yeter.

kuşlarım var, onları insanlardan daha çok seviyorum. çipetpetpet

benim hiç yok dediğimdir. her yere tek başına gitmek özgürlük bence karışan eden yok.

benimdir. bazen liseden bir iki arkadaş yazar. yılda bi kere falan. onun dışında tavanla iyi bi dostluğum var. birlikte şakalarıma gülüyoruz falan.

benim bu. eskiden vardı bi arkadaş grubumuz. kızlar entrika, yalan-dolan, iftira olaylarıyla kendilerinden soğuttular, erkeklerin de niyetleri zamanla değişti ve arkadaşlık boyutu yetmediği için onlar da soğuttular kendilerinden. şimdi toplamda 3-4 arkadaşım anca var. ayrı şehirlerdeyiz hepsiyle. arada bir araşır, araya hiç zaman girmemiş gibi konuşur rahatlarız. 3-4 iyidir ya. nerede çokluk orada bokluk demişler atalarımız.

benim artık yok. bir tane falan kaldı. onla da aram bozulursa kendimle arkadaşlık yapmaya devam edeceğim. kafa da bir insanım, olur yani bu iş. arkadaş konusunda yüzüm pek gülmedi, ne yapayım. canım sağ olsun.

benim o insan. çok arkadaşı olsun isteyen biriyken tam tersi olmuştur. tren kaçmıştır. gençlik dönemi arkadaşları ile ipler kopmuştur, yeniden bağlasaydık bile ayda yılda bir görüşebileceğimiz için pek bir ihtiyaç gidermeyecekti edeceğimiz arkadaşlık. hiç yoktan iyidir demeyin benim için hiç olmasın, senede bir gün bir oturup da beraber bira içilecek arkadaş. yoldan bir berduş çevirir oturtur, açarım bir şarap, al sana arkadaş..
benim arkadaşlık ile ilgili görüşlerim sadece sosyalist olmaktan değil ayrıca kendi yapımdan da beslenmekte. az olsun öz olsun şeyleri ben, kulağıma damlatırım ve bundan da çok çabuk sıkılırım. mesafeli insanlardan hoşlanmam ben. evlilik gibi bir ilişkinin yoğunluğu bile benim için sıradan sosyal ilişki yoğunluğu sayılır. benimle yakın arkadaş olmak durumuna düşmüş birinin aklından olasılıkla şu düşünce geçer : karım mısın kocam mısın be mübarek?!? senden boşanmak mı gerek!?